ΘΥΜΑΜΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Θυμάμαι το χιόνι.
Απαλό πέπλο,
Τα δέντρα και τους αγρούς,
Να τα σκεπάζει.
Θυμάμαι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Με διάφορα στολισμένο,
Κι όλο το σπίτι,
Εννοείται ντυμένο,
Στο πνεύμα της γιορτής.
Θυμάμαι το τζάκι αναμμένο.
Και γύρω τους εμείς.
Σε μια πλάκα πέτρινη,
Τηγανιτές του Χριστού,
Να δημιουργούνται,
Με σοκολάτα ή μέλι,
Να συνοδευτούνε.
Θυμάμαι τα κάλαντα.
Όλο το χωριό,
Να περιηγηθούμε,
Σε όλα τα σπίτια,
Να τα πούμε,
Χωρίς χρήματα,
Να αποσκοπούμε.
Θυμάμαι την εκκλησία.
Με τους χαρμόσυνους ψαλμούς,
Για την Γέννηση του Θεανθρώπου.
Θυμάμαι ύστερα τις ευχές για τις γιορτές.
Και τις χαρούμενες φωνές,
Στο καφενείο του χωριού,
Με τα κεράσματα,
Να πηγαίνουν και να έρχονται.
Θυμάμαι στο τραπέζι των Χριστουγέννων,
Με όλα τα καλά,
Και τους ανθρώπους, τους κοντινούς,
Γύρω όλοι μαζί μια οικογένεια.
Χρήστος Γ. Τσιάβος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!