Ήταν παραμονές Χριστουγέννων.
Καθώς η Μαίρη οδηγούσε προς το γραφείο της, ξαφνικά έπιασε μπόρα,
στον δρόμο διέκρινε, ένα ζεύγος Άγγλων, που την προηγούμενη είχαν περάσει από το γραφείο της για να πληροφορηθουν για κάποιες εκδρομές.
Σταμάτησε προσεκτικά και τους πήρε μέχρι το ξενοδοχείο τους, αφού την ευχαρίστησαν, αντάλλαξαν ευχές.
Την επόμενη χρονιά λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ένα πρωί, οι ίδιοι άνθρωποι την ξαναεπισκεφθηκαν κρατώντας ένα δέμα, ήταν ένα δώρο ξεχωριστό, η κυρία Ελις της είπε, αυτό είναι ενθύμιο για να σε ευχαριστήσουμε, εμείς είμαστε ηλικιωμένοι,, φεύγοντας από αυτή την ζωή θα έχεις κάτι για να μας θυμάσαι.
Της είχε πλέξει με βελονάκι ένα Άγιο Βασίλη, του είχε βάλει και κορδέλα για να κρεμαζεται ως στολίδι στο Χριστουγεννιάτικο δένδρο, επίσης είχε κεντησει ένα υπέροχο αστέρι με χειροποίητη δαντέλα
Έτσι όταν στολίζεις το δένδρο θα μας θυμάσαι. είπε
Αυτή βέβαια ήταν μια πολύ συγκινητική χειρονομία. Είχαν γίνει πλέον φίλοι, τα επόμενα δύο χρόνια, όταν έκαναν επισκέψεις στην Κύπρο, πάντα μια επίσκεψη,ήταν μέσα στο πρόγραμμα,
Διατηρούσαν και αλληλογραφία.
Πλησίαζαν και πάλι Χριστούγεννα όταν έμαθε το δυσάρεστο, η Ελις είχε πεθάνει.
Αυτή ήταν μια χρονιά που για την Μαίρη ανάμεσα στα στολίδια του δέντρου ο Αης Βασίλης και το αστέρι της Ελις, φάνταζαν τόσο αποκοσμα και
η Μαίρη τα χαιδευε με το δακρυσμένο της βλέμμα.
Τα χρονια πέρασαν η Μαίρη απόκτησε παιδιά και εγγόνια, τα στολίδια του δέντρου, μπορεί να άλλαξαν, αλλά τα ενθύμια της Ελις πάντα έχουν ξεχωριστή θέση στο στόλισμα του δέντρου
Αγγίζοντας τα θυμάται την Ιστορία τους, και την ευγενική χειρονομία και τα λόγια της Ελις.
Ειρήνη Γεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!