ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ - ΜΑΡΙΑ ΤΑΛΛΑ | Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2023

 Επιχείρηση: Χριστουγεννιάτικη διάσωση

Είχε πολύ κρύο εκείνο το βράδυ, όλα ήταν σκοτεινά εκτός από τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια που στόλιζαν τις αυλές των σπιτιών. Ήχοι περίεργοι ακούγονταν από το σαλόνι. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο κουνιόταν σαν να έτρεμε από το κρύο. Δεν φαινόταν καθόλου ευχαριστημένο. 

-Κάτι συμβαίνει εδώ

 Σκέφτηκε το χριστουγεννιάτικο σπιτάκι από το απέναντι τραπεζάκι. Τα στολίδια του δέντρου φαίνονταν τρομαγμένη, οι κόκκινες μπάλες άρχισαν να φωνάζουν.

-Σταμάτα, θα πέσουμε και θα σπάσουμε

-Δεν φταίω εγώ, κάνω ότι μπορώ για να σας κρατήσω στην θέση σας

Απάντησε το δέντρο.

Το αστέρι που ήταν στην κορυφή του δέντρου, γύρισε να δει τι συμβαίνει και έμεινε έκπληκτο. Δεν πρόλαβε να μιλήσει, ακούστηκαν πονηρά γελάκια και όλοι κατάλαβαν. 

-Μα γιατί δεν πέφτει;

Ακούστηκε μια βραχνή φωνή. 

-Βάλε περισσότερη δύναμη και σπρώξε, είναι μεγάλο

-Ακούστηκε να απαντάει κάποιος με πονηρό γέλιο.

Ήταν δύο άτακτοι, πονηροί και γκρινιάρηδες καλικάντζαροι. Το δέντρο έβαζε όλη του την δύναμη να σταθεί όρθιο. 

-Φύγετε, δεν σας φταίω σε τίποτα ούτε εγώ, ούτε τα στολίδια μου. Αφήστε με ήσυχο.

Φώναξε το δέντρο όσο πιο δυνατά μπορούσε. Σήκωσε λοιπόν τα κλαδιά του πιο ψηλά για να προστατέψει και τις τελευταίες μπάλες που είχε στα  κάτω κατω κλαδιά του.

-Θα σπρώχνεις εσύ από εδώ κι εγώ από εκεί. Που θα πάει, θα το καταφέρουμε να το ρίξουμε.

Ακούστηκε πάλι η βραχνή φωνή και ο πιο ψηλός καλικάντζαρος άλλαξε θέση.

-Βοήθεια, σώστε μας.

Φώναζαν οι μπάλες

-Προσπαθώ πολύ

Είπε το δέντρο και τεντώθηκε ακόμα πιο πολύ για να κρατήσει όλα τα στολίδια του στην θέση τους, μέχρι που ακούστηκε ένα ΚΡΑΚ. Ένα ράγισμα δημιουργήθηκε στον κορμό δέντρου, αλλά αυτό συνέχισε να προσπαθεί να κρατηθεί στην θέση του. Οι καλικάντζαροι συνέχισαν να σπρώχνουν και  κάπου κάπου σταματούσαν για να παίρνουν δυνάμεις και να συνεχίσουν.

Βλέποντας όλη αυτήν την κατάσταση το τρενάκι, που ήρθε από το παιδικό δωμάτιο για να δει τι συμβαίνει, άρχισε να σφυρίζει. 

-Πρέπει να βοηθήσουμε το δέντρο.

Φώναξε.

-Έχει δίκιο, πρέπει όλοι να το βοηθήσουμε!

Είπε το μολυβένιο στρατιωτάκι,  που ήταν δίπλα στο χριστουγεννιάτικο χωριό. 

Εκείνη την στιγμή, ένας κουραμπιές πετάχτηκε από την κουζίνα κι έπεσε στο κεφάλι του πιο κοντού καλικάντζαρου. 

-Από που ήρθε αυτό;

Αναρωτήθηκε ο καλικάντζαρος και άρχισε να κοιτάει γύρω γύρω έκπληκτος.

Ένας δεύτερος κουραμπιές εκτοξεύτηκε και μετά ένας τρίτος. Γύρισαν λοιπόν οι καλικάντζαροι και τι να δουν; τα λούτρινα αρκουδάκια και οι κούκλες, είχαν συγκεντρωθεί και πετούσαν κουραμπιέδες στους καλικάντζαρους.

-Τι γίνεται, ζωντάνεψαν τα παιχνίδια; 

Δεν πρόλαβε να τελείωσε την πρόταση ο καλικάντζαρος, και ένας μεγάλος κουραμπιές του ήρθε στο μάτι και τον ζάλισε. 

-Τώρα θα δείτε τι θα πάθετε.

Είπε ο καλικάντζαρος με το πράσινο σκούφο και ξεκίνησε με άγριο ύφος να αντιμετωπίσει τα παιχνίδια. Δεν είχε δει όμως το τρενάκι. ΤΣΟΥΦ ΤΣΟΥΦ έκανε και ήρθαν όλα τα βαγόνια, ενώθηκαν μεταξύ τους, σταμάτησαν στην σειρά και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο τρένο. Όπως ο καλικάντζαρος βιαζόταν μπουρδουκλώθηκε και σωριάστηκε στο έδαφος.

-ΑΑΑ, τώρα θα δείτε, θα αντιμετωπίσετε τον πιο δυνατό καλικάντζαρο!

Φώναξε και άφησε το δέντρο. Δεν πίστευε στα μάτια του όταν γύρισε και είδε μια μεγάλη έκπληξη που τον περίμενε.

Ένα ολόκληρο χαλί με παραταγμένα στρατιωτάκια και playmobil να έρχονται με ρυθμικό βηματισμό και με αρχηγό το μολυβένιο στρατιωτάκι. Περπατούσαν σαν να κάνουν παρέλαση και κρατούσαν όλα τα όπλα τους.

-Πάμε φίλοι μου. Εμπρός να σώσουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πάμε να σώσουμε τα Χριστούγεννα, όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε.

Φώναξε το στρατιωτάκι και ύψωσε το σπαθί του.

Οι κούκλες και τα λούτρινα ζωάκια, συνέχισαν να πετάνε κουραμπιέδες, το τρενάκι μετέφερε παιχνίδια για να ενισχύσει τους υπερασπιστές του δέντρου, τα στρατιωτάκια ετοιμάζονταν για επίθεση, ήρθαν και τα αυτοκινητάκια κάνοντας θόρυβο με την κόρνα τους.

Οι καλικάντζαροι τα είχαν χαμένα. Άρχισαν να νιώθουν φόβο, τα χέρια τους έτρεμαν και πήγαιναν προς τα πίσω με τα τριχωτά τους πόδια τρώγοντας τα νύχια τους. Είχαν γεμίσει άχνη από τους κουραμπιέδες και ο ένας είχε αποκτήσει ένα μαυρισμένο μάτι.

-Πάμε να φύγουμε.

Είπαν μεταξύ τους χαμηλόφωνα. 

-Εδώ υπάρχει πολύ χριστουγεννιάτικη μαγεία δεν θα μπορέσουμε να ρίξουμε το δέντρο κάτω

Ψιθύρισαν και πριν προλάβουν να επιτεθούν τα στρατιωτάκια, οι καλικάντζαροι έβγαλαν τους σκούφους τους. Τους κράτησαν μπροστά τους ανάποδα, έβαλαν το ένα πόδι μέσα και μετά το άλλο και μπήκαν μέσα στους σκούφους. Ακούστηκε ένα σφύριγμα και οι δύο σκούφοι με τους καλικάντζαρους μέσα εξαφανίστηκαν.

Όλοι ζητωκραύγαζαν και χοροπηδούσαν από την χαρά τους. Το δέντρο ήταν όρθιο με όλα τα στολίδια του στην θέση τους και ένιωθε ασφάλεια. Στο σαλόνι όμως ήταν σαν να έχει γίνει πόλεμος. Παντού υπήρχε άχνη ζάχαρη και πατημένοι κουραμπιέδες, στα μαξιλάρια, στους καναπέδες, στο χαλί ακόμα και στις κουρτίνες. Τι θα γίνει τώρα; Ποιος θα τα συμμαζέψει όλα αυτά; Όλοι κοιτούσαν σκεφτικοί. 

-Μαζί τα καταφέραμε να διώξουμε τους καλικάντζαρους, όταν είμαστε ενωμένοι, όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε. Θα αντιμετωπίσουμε και αυτήν την κατάσταση.

Φώναξε το playmobil πράκτορας.

-Σας ευχαριστώ τόσο πολύ φίλοι μου που με βοηθήσατε. Την καθαριότητα την αναλαμβάνουμε εμείς.

Είπε το δέντρο.

Το αστέρι που ήταν στην κορυφή, έβαλε όλη του την δύναμη και έβγαλε την πιο δυνατή του λάμψη. Έγινε τόσο φωτεινό που το είδε η Άγιο Βασιλίνα και ήρθε στο σπίτι. Κατάλαβε αμέσως τι είχε συμβεί. Πείρε λοιπόν μία μπάλα από το δέντρο, την φίλησε και δημιουργήθηκε ένα άνοιγμα στην μπάλα. Από μέσα άρχισαν να ξεπετάγονται ξωτικά. Ήταν τόσο γρήγορα που σε δέκα λεπτά είχαν καθαρίσει τα πάντα και το σπίτι ήταν όπως πριν. Τα παιχνίδια ήταν στην θέση τους και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στόλιζε το σαλόνι καμαρωτό σαν τίποτα να μην είχε συμβεί.

Μόνο το μικρό ράγισμα που είχε αποκτήσει στον κορμό του, θύμιζε σε όλους την μικρή τους περιπέτεια.

ΜΑΡΙΑ ΤΑΛΛΑ