Αντικέρια
Κεριά αναμμένα», ως ο Καβάφης λέει,
λάμπουν στο σκότος το συμπαντικό
κι εγώ τα καμαρώνω, φλόγες που τρεμοσβήνουν,
σειρά που χάνεται στο βάθος,
πού τάχα τελειώνει;
πίσω κοιτάζω, φλόγες που χαθήκαν,
μυρωδιές μισοκαμμένου φυτιλιού,
δόξες που φύγανε,
όχι δεν είναι «θλιβερά κεριά σβησμένα»
του Αλεξανδρινού,
είναι αντικέρια, φέγγουν σε χρόνο παρελθόντα
τη στιγμή προσμένουν, να σμίξουν όλα
τον δρόμο της αιωνιότητας,
για να φωτίσουν.
Ελευθέριος Καπετανάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!