Η δική μου Φάτνη
Φέτος Χριστέ μου έστρωσα
τη φάτνη της ψυχής μου
εκεί θέλω να γεννηθείς
ν’ ακούσεις τη φωνή μου.
Είμαι κι εγώ ένα παιδί
στη φάτνη μου κλεισμένο
φωνάζω τους αγγέλους μου
κι όλο περιμένω.
Τα πορφυρά στολίδια σας
κρύβουν τον ουρανό μου
μα το αστέρι της Βηθλεέμ
φωτίζει το δικό μου.
Φωτίζει πρόσωπα αγνά
χνώτα που με ζεσταίνουν
της φάτνης Σου τα ζωντανά
τριγύρω μου ανασαίνουν.
Παιδιά της φύσης θαύματα
υψώστε τη φωνή σας,
κι εγώ ένας μικρός Χριστός
θα βρίσκομαι μαζί σας
Στης πλάσης τα χαρίσματα
εκεί να σεργιανάτε,
και γνώση από τη σοφίας της
στο διάβα σας να ζητάτε..
Έρωτα, αγάπη και χαρά
στα νιάτα σας κρυμμένα
κλειδί σας δίνει η ζωή
παιδιά μου αγαπημένα.
Και επί γης ειρήνη Χριστέ
Γεωργία Μαντζαγρή
Δεκέμβριος 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!