Ψηλά-ψηλά στο βουναλάκι - Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

«Ψηλά-ψηλά στο βουναλάκι»!

Κάθε που ξημέρωναν Χριστούγεννα, το τραπέζι ήταν στολισμένο και γεμάτο γλυκά, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, μπακλαβά με τα σαράντα φύλλα αλλά και μια μποτίλια κόκκινο κρασί στην άκρη, αντανακλούσε το φως των κεριών που ταξίδευαν αναμμένα, μέσα στη γεμάτη νερό κρυστάλλινη γαβάθα, ακουμπισμένα σε φλούδες πορτοκαλιού.
Πιο πέρα -η προετοιμασία για το γεύμα των Χριστουγέννων- στο μικρό τραπέζι, οι μπριζολίτσες μαρινάρονταν σε μπόλικο αλατοπίπερο, ελαιόλαδο, μουστάρδα και ρίγανη, σκεπασμένες με διάφανη μεμβράνη και κοντά τους τα λουκάνικα σαν να είχαν την τιμητική τους σε ένα σπίτι, που δεν έμπαιναν ποτέ μέσα, στον υπόλοιπο χρόνο, γιατί μόνο αυτά πείραζαν την υγεία, ενώ άλλα πολυποίκιλα, εισερχόμενα θεωρούνταν αθώα!
Ο Κωστάκης πλησίαζε στο τραπέζι, κοίταζε τα εδέσματα ,άπλωνε το χεράκι του, να πάρει ένα μελομακάρονο, που σου έσπαζε τη μύτη η κανέλα και το γαρύφαλλο, αλλά η φωνή της μαμάς: «όχι αγόρι μου, δεν ήρθε η ώρα περίμενε», τον έκανε να χοροπηδάει κλαίγοντας.
Η γιαγιά, που  σαν φύλακας καθόταν κοντά στο τραπέζι, τον πήρε στην αγκαλιά, ίσα που τα  χέρια του, πλησίασαν την πιατέλα με  τα, γεμάτα τριμμένο καρύδι, μελομακάρονα.
Και επειδή   σαν παιδί αγνοούσε τα «απαγορεύω» της μαμάς του, επινόησε τον τρόπο να τα κατακτήσει!
Ξεκίνησε να πλησιάζει με  τα δύο δάκτυλα, τον δείκτη και το μεσαίο, βάζοντας μπροστά το ένα, πίσω  το άλλο, σιγομουρμουρίζοντας: «Ψηλά-ψηλά στο βουναλάκι»…
 «Κάτω τα χέρια σου» πετάγονταν η μαμά του. Μαζεύονταν για λίγο και πάλι γελώντας: «Ψηλά -ψηλά στο βουναλάκι …πηγαίνει το παιδάκι, να πάρει το γλυκάκι» και  πράπ, άρπαξε ένα μυρωδάτο μελομακάρονο και το έβαλε, με τα δυο χέρια, στο στόμα του.
Αυτό ήταν! Τα αθώα, παιδικά μάτια, που έβλεπαν τα μελομακάρονα στην πιατέλα σαν βουναλάκι, έσπρωξαν τα δάκτυλα στο να κατακτήσουν την κορυφή για να απολαύσει το υπέροχο γλύκισμα!
«Άιντε,τι περιμένουμε, ο Κωστάκης μάς έδειξε τον δρόμο», είπε η γιαγιά, «να κεραστούμε για τον Χριστό, που έρχεται σε λίγες ώρες!».
 Πλησίασαν στο τραπέζι έβαλαν κρασί στα ποτήρια και τα ύψωσαν!
 «Και του χρόνου» είπαν  με μια φωνή!
«Και του  χρόνου», επανέλαβε ο Κωστάκης καθώς κατέβαζε την τελευταία μπουκιά του μελομακάρονου!

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά