Άγια νύχτα στα εξωκλήσια - Μπρίμπου-Σταυράκη Ι. Ευστρατία (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2022)

 Μυτιλήνη 11/12/2022

ΑΓΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΑ ΕΞΩΚΛΗΣΙΑ

Η Πελαγία συνήθιζε να πηγαίνει στα εξωκλήσια όλο το χρόνο και ν’ ανάβει τα καντήλια τους, παντός καιρού, είτε με ζέστη, είτε με κρύο, είτε με βροχή. Επειδή ορισμένα απ’ αυτά είναι απομακρυσμένα αρκετά, από το σπίτι της, έμαθε ποδήλατο σε μεγάλη ηλικία, προκειμένου να πηγαίνει εκεί πιο εύκολα και πιο ξεκούραστα.
Τότε που ο γιος της ήταν πιο μικρός, τη συνόδευε και πήγαιναν μαζί, με τα ποδήλατά τους, μα σαν μπήκε στην εφηβεία, δεν την ακολουθούσε πλέον, καθότι είχε άλλα ενδιαφέροντα.
Τα εξωκκλήσια που πήγαινε πιο τακτικά η Πελαγία ήταν έξι στον αριθμό: Ο Άη-Δημήτρης, ο Άη-Γιάννης, ο Πρόδρομος, ο Ταξιάρχης, ο Άγιος Παντελεήμων, ο Άγιος Γεώργιος και η Μεταμόρφωση του Σωτήρος.
Όλα αυτά τα αγαπούσε η κοπέλα, κανένα δεν ξεχώριζε, αλλά εκείνο που είχε ιδιαίτερη αδυναμία ήταν το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος.
Αυτό προερχόταν από τα ερείπια, κατ’ αρχάς αρχαίου ναού, αφιερωμένου πιθανότατα προς τους δώδεκα θεούς του Ολύμπου και κατά δεύτερον από τα ερείπια ενός χριστιανικού ναού.
Γύρω-γύρω αποτελούταν από αρχαίες κολώνες, από δέντρα, βαλανιδιές πανύψηλες που ακόμα και τον ήλιο έκρυβαν με τα πελώρια κλαδιά τους. Δεξιά υπήρχε ένα προσκυνητάρι προς τιμήν του Αγίου. Βέβαια είχε κι άλλες εικόνες μέσα (του Χριστού, της Παναγιάς, των Ταξιαρχών κι άλλων Αγίων), καθώς κι ένα καντηλάκι που άναβαν οι πιστοί όταν επισκέπτονταν το χώρο.
Δυτικά είχε ένα σιδερένιο παγκάκι για να κάθονται οι επισκέπτες και να ξεκουράζονται. Ανατολικά είχε κάτι μεγάλες άσπρες πέτρινες πλάκες, που σίγουρα θα ήταν η Αγία Τράπεζα του ναού όταν ήταν σε λειτουργία. Γύρω –γύρω από το χώρο αυτόν υπήρχε περίφραξη κι ένα κάγκελο για να εισέρχονται οι πιστοί στο χώρο.
Αυτό το μέρος το λάτρεψε η Πελαγία μόλις το πρωτοείδε. Δεν καταγόταν από περιοχή και δεν γνώριζε αρχικά το μέρος, ούτε τα άλλα εξωκλήσια, αρχικά. Με τον καιρό όμως τα έμαθε, πλην το εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος. Την πήγε μια γνωστή της μια μέρα εκεί, κι από τότε το λάτρεψε!
Μία ησυχία είχε το μέρος αυτό, μια ηρεμία, καθότι σπίτια δεν είχε εκεί κοντά, παρά μόνο χωράφια. Ο μοναδικός ήχος που ακουγόταν από κει, ήταν τα βελάσματα και τα κουδουνάκια των αρνιών που έτρεχαν πέρα- δώθε, στο κάτω χωράφι.
Ο χώρος αυτός ανάμεσα στα δέντρα και στα προβατάκια θύμιζε έντονα τη Φάτνη του Ιησού Χριστού. Είχε μάλιστα και μία εικόνα της Γεννήσεως μέσα στο προσκυνητάρι.
Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων. Ευτυχώς που η κοπέλα σχόλασε νωρίς από τη δουλειά της, καθότι ημιαργία. Ο καιρός ήταν βροχώδης, με θυελλώδης ανέμους και καταιγίδα.
Ο σύζυγός με το γιο της πήγαν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Η Πελαγία δεν αισθανόταν καλά ν’ αφήσει τα εξωκλήσια της με σβηστά καντήλια την Άγια αυτή Νύχτα που ερχόταν. 
Δεν έχασε την ευκαιρία. Αμέσως φόρεσε το αδιάβροχό, τις γαλότσες της πήρε την ομπρέλα με τη σακούλα με τα καρβουνάκια, τα κεράκια, τα φυτιλάκια, το μπουκάλι με το λάδι, και κίνησε σιγά –σιγά με τα πόδια. Πού να ανέβει στο ποδήλατο! Θα την έριχνε ο αέρας κάτω. Η ώρα ήταν περίπου 3.00μ.μ.
Ο καιρός ολοένα αγρίευε. Κλαδιά έσπαγαν απ’ όπου κι αν περνούσε. Εννοείται ότι δεν μπορούσε ν’ ανοίξει την ομπρέλα της απ’ τον πολύ αέρα. Ο δρόμος κι ο χωματόδρομος ήταν μεσ’ τις λακκούβες, γεμάτες με νερά, που έφταναν μέχρι το πάνω μέρος της γαλότσας της! Ο αέρας την τραβούσε με δύναμη προς τα πίσω και δεν την άφηνε να προχωρήσει! Αστραπές, βροντές, κακό μεγάλο!
Μια αγωνία, μία μάχη με τα έντονα καιρικά φαινόμενα έκανε η κοπέλα, γιατί σκοτείνιαζε και γρήγορα! Ψυχή δεν περπατούσε στο δρόμο, αλλά ούτε και με τ’ αυτοκίνητα κυκλοφορούσε!
Τελικά, με πολλές δυσκολίες τα κατάφερε! Άναψε τα καντήλια και στα έξι εξωκλήσια, με μεγάλη προσοχή. Στην εικόνα της Γεννήσεως, λες κι η Παναγία με τον Ιησού της χαμογελούσαν! Μία ηρεμία, μία ανακούφιση και μία ηρεμία αισθάνθηκε εκείνη μεμιάς.
Τώρα ο δρόμος για το γυρισμό. Θαρρείς πως ήταν ευκολότερα τα πράγματα. Ερημιά παντού. Με τέτοιον καιρό ποιος ή ποια θα έβγαινε έξω; Τα λαμπιόνια φώτιζαν τα μπαλκόνια των σπιτιών και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα φαίνονταν από τα ανοιχτά παράθυρα καλύτερα, τώρα που φεύγει σιγά –σιγά το φως της ημέρας!
Η Πελαγία ήταν πια στο δρόμο της επιστροφής για το σπίτι της. Αισθανόταν ότι είχε κάνει το χρέος της αυτή την Άγια Νύχτα! Παρόλο που είχε βραχεί αρκετά, ήταν χαρούμενη!
Μόλις έφτασε στο σπίτι της, αμέσως ήρθαν ο άντρας της με το γιο τους, λες και είχαν δώσει ραντεβού!
Όλη η οικογένεια μαζεύτηκε γύρω από το γιορτινό τραπέζι της Παραμονής Χριστουγέννων. Ρεβεγιόν θα έκαναν στο σπίτι τους και πουθενά αλλού. Ούτε ταξίδι θα πήγαιναν, παρόλο που θα το’ θελαν πολύ, λόγω οικονομικής κρίσεως και της πανδημίας του κορωνοϊού.
Θα πήγαιναν στις 5.00π.μ. στην εκκλησία, ανήμερα των Χριστουγέννων και μετά θα πήγαιναν στα εξωκλήσια για να ανάψουν πάλι τα καντήλια, λόγω της Άγιας αυτής ημέρας. Στη συνέχεια θα  επισκέπτονταν τον παππού και τη γιαγιά για να γιορτάσουν όλοι μαζί τη Γέννηση του Θεανθρώπου.
Ευχήθηκαν λοιπόν, τσουγκρίζοντας τα ποτήρια όλοι μαζί, και του χρόνου, καλή χρονιά με υγεία, ευτυχία και το Άστρο της Βηθλεέμ να λάμπει για πάντα στα σπίτια μας και στις καρδιές όλων μας!

ΜΠΡΙΜΠΟΥ-ΣΤΑΥΡΑΚΗ Ι. ΕΥΣΤΡΑΤΙΑ