«Η μουσική καμπάνα»
Ο πατέρας έλειπε συχνά απ’ το σπίτι για δουλειά.
Ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη και δούλευε σκληρά χωρίς ωράριο για να τα φέρει βόλτα. Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα μ’ αυτή την κατάσταση. Με γέμιζε ανασφάλεια η απουσία του.
Τα δώρα όμως που έφερνε, όταν επέστρεφε, ήταν γερή αποζημίωση για την παιδική μου αφέλεια.
Τι σοκολάτες γεμιστές με περίεργες και νόστιμες γεύσεις και πρωτότυπα σχήματα!
Τι ζελεδάκια και καραμέλες σε κάθε λογής σχέδιο!
Τι τσουρέκια και χριστουγεννιάτικα κέικ με παράξενα ονόματα, μέσα σε φαντασμαγορικές πολύχρωμες συσκευασίες!
Μόνο τα κουτιά τους, μπορούσαν να σταθούν, στα παιδικά μου μάτια, ήδη σαν δώρο!
Κι αν πεις για τα παιχνίδια…
Τι κούκλες που περπατούσαν και μιλούσαν!
Τι επιτραπέζια με γυαλιστερά πιόνια και πολύχρωμα χαρτονένια ταμπλό!
Τι κουζινικά από πορσελάνη σε μινιατούρες!
Τι μπάλες, τι καλειδοσκόπια, τι σκοινάκια, τι, τι, τι…
Γερή αποζημίωση, δεν μπορείς να πεις!
🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων και όλο το σπίτι περίμενε τον πατέρα να γυρίσει. Οι μυρωδιές απ’ τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες της μαμάς είχαν βγει ως την εξώπορτα να τον προϋπαντήσουν.
Η αγκαλιά του μεγάλη και γεμάτη δώρα για όλους.
Τα άφησε με χαρά στην πόρτα και αμέσως η αγκαλιά ξαναγέμισε, όλο λαχτάρα, με οικογένεια!
Εκείνη τη χρονιά πήρε δώρο και το σπίτι.
Μέσα σ’ ένα διάφανο κουτί από χοντρό πλαστικό με πράσινο βελούδινο πάτο, είχε θρονιαστεί μια χρυσή μουσική καμπάνα από καθρέφτη, με πολυτελές χρυσολαδί κορδόνι και ασορτί φιόγκο στην κορυφή. Στο πλάι της, ένα μικρό κουρδιστήρι προσκαλούσε ένα χέρι να το πλανέψει με την μελωδία του.
Δεν κρατήθηκα πολύ. Το γύρισα ανυπόμονα και το ταξίδι μου άρχισε.
Μια αγγελική μελωδία με ταξίδεψε στα βάθη των Χριστουγέννων, σε μέρη μαγικά φτιαγμένα από αστερόσκονη και πασπαλισμένα με αγάπη.
Πόση μαγεία κρύβει η παιδική φαντασία!
Τρίγωνα κάλαντα γέμισαν τ’ αυτιά μου και όταν ξεχείλισαν, γέμισαν το σπίτι, τη γειτονιά μου και όλο τον κόσμο.
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού, μέχρι τα βάθη της καρδιάς.
Βράδιασε κι εγώ ακόμα ήμουν σκυμμένη πάνω απ’ την μουσική καμπανούλα. Δεν καταλάβαινα από πού έβγαινε η μουσική, αλλά δεν ήθελα να μάθω.
Ξάπλωσα και στήριξα το σώμα στους αγκώνες μου. Τα χέρια κάτω απ’ το πηγούνι ανοιχτά σαν δισκοπότηρο για να ρουφάω την Θεία μελωδία.
Άγια Νύχτα σε προσμένουν με χαρά, με ελπίδα, με αισιοδοξία, με φως κι αγάπη, με υγεία, με επιτυχία, με καλοσύνη, με ειρήνη κι ομορφιά στον κόσμο.
Τα πιο γλυκά Χριστούγεννα τα έφερε στον παιδικό μου κόσμο αυτή η μικρούλα μουσική καμπάνα.
Μαζί μεγαλώσαμε και υποδεχτήκαμε τις Άγιες Νύχτες της ζωής μας.
🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞
Πολλές μετακομίσεις! Αλλάξαμε πολλά σπίτια!
Κούτες σε φορτηγά φορτώνονταν και ξεφορτώνονταν μαζί με τα όνειρά μας για ένα καλύτερο αύριο. Μαζί με τα μπιμπελό, στην κούτα και η καμπάνα.
Πρώτα χάλασε το κουτί της. Την αμπαλάραμε με αυτοσχέδια τυλίγματα που την αγκάλιαζαν με προσοχή, όπως κάθε πολύτιμο αντικείμενο.
«Πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό. Μια φορά όμως σπάει», λέει η παροιμία.
Την ίδια τύχη με την στάμνα είχε και η καμπάνα.
Έπεσε κι έσπασε σε χίλια κομμάτια αφού ήταν φτιαγμένη από καθρέφτη, όπως είπαμε.
Έκλαψα πολύ. Πόνεσα σα να ‘χασα άνθρωπο.
Όχι πως ήξερα τότε πώς είναι να χάνεις άνθρωπο!
Τρόπος του λέγειν!
Έτσι όμως, έγιναν τ’ αποκαλυπτήρια του μηχανισμού της.
Έμεινα να επεξεργάζομαι το εσωτερικό της με δέος.
Πολλά μικροσκοπικά ελάσματα, σαν χτένια μουσικής καλίμπας, το ένα δίπλα στο άλλο έτρεχαν πάνω σ’ έναν αγκαθωτό κύλινδρο. Κάθε αγκάθινη προεξοχή, ήταν σοφά τοποθετημένη ώστε στο χάιδεμα του ελάσματος να δίνει την σωστή νότα.
Για χρόνια μαγευόμουνα απ’ τον τρόπο που έβγαινε η μελωδία από ένα μουσικό κουτί, χωρίς κουτί πια.
Ώσπου, με τα χρόνια, χάθηκε οριστικά ό,τι είχε απομείνει απ’ την καμπάνα.
Απέκτησα πολλά μουσικά κουτιά στη διάρκεια των χρόνων. Δεν θέλησα ποτέ να αγοράσω χριστουγεννιάτικο μουσικό κουτί. Γιατί στ’ αυτιά μου πάντα θα ηχεί η Άγια Νύχτα απ’ την μικρή χρυσή καμπανούλα μου.
Άγια Νύχτα σε προσμένω…
Κάτι που το παιδί μεγάλωσε, κάτι που τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες δεν μυρίζουν πια ίδια, γιατί δεν είναι της μάνας, κάτι που δεν υπάρχουν τα χέρια του να γυρίσουν το κουρδιστήρι, κάτι που δεν υπάρχει πια η καμπάνα…
Άγια Νύχτα σε προσμένω…
Φέρε και φέτος κάτι απ’ την μαγεία σου!
Κάτι απ’ την μαγεία της μουσικής καμπάνας!
Της μουσικής καμπάνας των παιδικών μου χρόνων!
Ταξίδευε σε όλη την Ευρώπη και δούλευε σκληρά χωρίς ωράριο για να τα φέρει βόλτα. Ποτέ δεν συμφιλιώθηκα μ’ αυτή την κατάσταση. Με γέμιζε ανασφάλεια η απουσία του.
Τα δώρα όμως που έφερνε, όταν επέστρεφε, ήταν γερή αποζημίωση για την παιδική μου αφέλεια.
Τι σοκολάτες γεμιστές με περίεργες και νόστιμες γεύσεις και πρωτότυπα σχήματα!
Τι ζελεδάκια και καραμέλες σε κάθε λογής σχέδιο!
Τι τσουρέκια και χριστουγεννιάτικα κέικ με παράξενα ονόματα, μέσα σε φαντασμαγορικές πολύχρωμες συσκευασίες!
Μόνο τα κουτιά τους, μπορούσαν να σταθούν, στα παιδικά μου μάτια, ήδη σαν δώρο!
Κι αν πεις για τα παιχνίδια…
Τι κούκλες που περπατούσαν και μιλούσαν!
Τι επιτραπέζια με γυαλιστερά πιόνια και πολύχρωμα χαρτονένια ταμπλό!
Τι κουζινικά από πορσελάνη σε μινιατούρες!
Τι μπάλες, τι καλειδοσκόπια, τι σκοινάκια, τι, τι, τι…
Γερή αποζημίωση, δεν μπορείς να πεις!
🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων και όλο το σπίτι περίμενε τον πατέρα να γυρίσει. Οι μυρωδιές απ’ τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες της μαμάς είχαν βγει ως την εξώπορτα να τον προϋπαντήσουν.
Η αγκαλιά του μεγάλη και γεμάτη δώρα για όλους.
Τα άφησε με χαρά στην πόρτα και αμέσως η αγκαλιά ξαναγέμισε, όλο λαχτάρα, με οικογένεια!
Εκείνη τη χρονιά πήρε δώρο και το σπίτι.
Μέσα σ’ ένα διάφανο κουτί από χοντρό πλαστικό με πράσινο βελούδινο πάτο, είχε θρονιαστεί μια χρυσή μουσική καμπάνα από καθρέφτη, με πολυτελές χρυσολαδί κορδόνι και ασορτί φιόγκο στην κορυφή. Στο πλάι της, ένα μικρό κουρδιστήρι προσκαλούσε ένα χέρι να το πλανέψει με την μελωδία του.
Δεν κρατήθηκα πολύ. Το γύρισα ανυπόμονα και το ταξίδι μου άρχισε.
Μια αγγελική μελωδία με ταξίδεψε στα βάθη των Χριστουγέννων, σε μέρη μαγικά φτιαγμένα από αστερόσκονη και πασπαλισμένα με αγάπη.
Πόση μαγεία κρύβει η παιδική φαντασία!
Τρίγωνα κάλαντα γέμισαν τ’ αυτιά μου και όταν ξεχείλισαν, γέμισαν το σπίτι, τη γειτονιά μου και όλο τον κόσμο.
Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού, μέχρι τα βάθη της καρδιάς.
Βράδιασε κι εγώ ακόμα ήμουν σκυμμένη πάνω απ’ την μουσική καμπανούλα. Δεν καταλάβαινα από πού έβγαινε η μουσική, αλλά δεν ήθελα να μάθω.
Ξάπλωσα και στήριξα το σώμα στους αγκώνες μου. Τα χέρια κάτω απ’ το πηγούνι ανοιχτά σαν δισκοπότηρο για να ρουφάω την Θεία μελωδία.
Άγια Νύχτα σε προσμένουν με χαρά, με ελπίδα, με αισιοδοξία, με φως κι αγάπη, με υγεία, με επιτυχία, με καλοσύνη, με ειρήνη κι ομορφιά στον κόσμο.
Τα πιο γλυκά Χριστούγεννα τα έφερε στον παιδικό μου κόσμο αυτή η μικρούλα μουσική καμπάνα.
Μαζί μεγαλώσαμε και υποδεχτήκαμε τις Άγιες Νύχτες της ζωής μας.
🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞✰🙞🙞
Πολλές μετακομίσεις! Αλλάξαμε πολλά σπίτια!
Κούτες σε φορτηγά φορτώνονταν και ξεφορτώνονταν μαζί με τα όνειρά μας για ένα καλύτερο αύριο. Μαζί με τα μπιμπελό, στην κούτα και η καμπάνα.
Πρώτα χάλασε το κουτί της. Την αμπαλάραμε με αυτοσχέδια τυλίγματα που την αγκάλιαζαν με προσοχή, όπως κάθε πολύτιμο αντικείμενο.
«Πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό. Μια φορά όμως σπάει», λέει η παροιμία.
Την ίδια τύχη με την στάμνα είχε και η καμπάνα.
Έπεσε κι έσπασε σε χίλια κομμάτια αφού ήταν φτιαγμένη από καθρέφτη, όπως είπαμε.
Έκλαψα πολύ. Πόνεσα σα να ‘χασα άνθρωπο.
Όχι πως ήξερα τότε πώς είναι να χάνεις άνθρωπο!
Τρόπος του λέγειν!
Έτσι όμως, έγιναν τ’ αποκαλυπτήρια του μηχανισμού της.
Έμεινα να επεξεργάζομαι το εσωτερικό της με δέος.
Πολλά μικροσκοπικά ελάσματα, σαν χτένια μουσικής καλίμπας, το ένα δίπλα στο άλλο έτρεχαν πάνω σ’ έναν αγκαθωτό κύλινδρο. Κάθε αγκάθινη προεξοχή, ήταν σοφά τοποθετημένη ώστε στο χάιδεμα του ελάσματος να δίνει την σωστή νότα.
Για χρόνια μαγευόμουνα απ’ τον τρόπο που έβγαινε η μελωδία από ένα μουσικό κουτί, χωρίς κουτί πια.
Ώσπου, με τα χρόνια, χάθηκε οριστικά ό,τι είχε απομείνει απ’ την καμπάνα.
Απέκτησα πολλά μουσικά κουτιά στη διάρκεια των χρόνων. Δεν θέλησα ποτέ να αγοράσω χριστουγεννιάτικο μουσικό κουτί. Γιατί στ’ αυτιά μου πάντα θα ηχεί η Άγια Νύχτα απ’ την μικρή χρυσή καμπανούλα μου.
Άγια Νύχτα σε προσμένω…
Κάτι που το παιδί μεγάλωσε, κάτι που τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες δεν μυρίζουν πια ίδια, γιατί δεν είναι της μάνας, κάτι που δεν υπάρχουν τα χέρια του να γυρίσουν το κουρδιστήρι, κάτι που δεν υπάρχει πια η καμπάνα…
Άγια Νύχτα σε προσμένω…
Φέρε και φέτος κάτι απ’ την μαγεία σου!
Κάτι απ’ την μαγεία της μουσικής καμπάνας!
Της μουσικής καμπάνας των παιδικών μου χρόνων!
Λευκή Μπόγδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!