Μοναχικά Χριστούγεννα - Φώτης Τρυφωνόπουλος

Μοναχικά Χριστούγεννα

Έστρωσε το πιο όμορφο, χριστουγεννιάτικο τραπέζι
το γέμισε με καλούδια, τίποτα να μην λείπει
έβαλε και την μουσική, στη διαπασών να παίζει
να μην ακούγονται τόσο πολύ, της μοναξιάς οι χτύποι.

Γέμισε τα ποτήρια μέχρι πάνω, με κρασί
κι ελπίζει πως κάποιος απόψε το κουδούνι, να χτυπήσει.
Οι φλόγες στο αναμμένο τζάκι, δίνουν μια νότα μαγική
και ίσως καταφέρει, την θλίψη μέσα του να κρύψει.

Μα ο χρόνος απόψε, βασανιστικά περνά
και τίποτα δεν βλέπει, ακόμα να συμβαίνει
τσουγκρίζει μόνος τα ποτήρια και πονά
μονάχος του, τον Γολγοθά του ανεβαίνει.

Το ξημέρωμα τον βρίσκει, στον καναπέ του σωριασμένο
με το μισοσβησμένο τζάκι, μοναδική παρηγοριά
από γνωστούς και φίλους πάλι απόψε, ξεχασμένο
κι ένα δάκρυ δίπλα στο μαξιλάρι, συντροφιά.

Ονειρεύτηκε, πως ήτανε πάλι παιδί και περίμενε δώρα
κάτω απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο, υπομονετικά
πως ξαναζούσε την όμορφη, εκείνη, άγια ώρα
τα αθώα χρόνια, τα ανέμελα, τα παιδικά.

Μα δυστυχώς, ζούμε στην εποχή της πεζής πραγματικότητας
που ο πόνος και η μοναξιά, τις καρδιές μας πλημμυρίζει
έχει παρέλθει πια, η όμορφη εποχή της αθωότητας.
Και μόνο η νοσταλγία, έχει απομείνει, έτσι απλά
να την θ υ μ ί ζ ε ι …

Φώτης Τρυφωνόπουλος – Χαλκίδα.