Γεύμα Χριστουγέννων για τρεις - Κωνσταντίνα Βαληράκη

Αρχές Δεκέμβρη και την είχε πιάσει ανυπομονησία για τις ετοιμασίες των Χριστουγέννων. Όχι πως δεν είχε χρόνο, αλλά ήθελε να είναι όλα στη εντέλεια και στην ώρα τους έτοιμα. Το στολισμό του σπιτιού τον είχε κάνει από τα τέλη του Νοέμβρη, λες και δεν θα προλάβαινε! 

Να στήσει το δένδρο, τα λαμπάκια με τα χίλια χρώματα και τους αγγέλους και τους  αη Βασίληδες σκόρπιους στο παραμυθένιο καθιστικό, να κοιτούν αμέριμνοι το φανταστικό εορταστικό  περιβάλλον, που είχε φροντίσει η ίδια να δημιουργηθεί. Πόσα αγγελάκια και γιρλάντες  να θυμίζουν ότι τα Χριστούγεννα ήλθαν και τούτη τη χρονιά κι ότι έπρεπε να βιαστεί να ετοιμάσει όλα τα απαιτούμενα, κυρίως για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Δεν θα ήταν τα άτομα πολλά. Οι τρεις τους, αυτή και τα παιδιά της, αλλά δεν είχε σημασία, έπρεπε όλα να είναι στην εντέλεια και θα ήταν.

 Αυτή η ετοιμασία της έδινε πίστη ότι ο κόσμος είναι όμορφος, ο ήλιος ζεστός, παρ όλη τη χαμηλή θερμοκρασία  η αγάπη και η γλυκύτητα  είχαν  πολύ καιρό τώρα ξαποστάσει βαθειά στην καρδιά της.

Τα γλυκά είχαν ετοιμασθεί από μέρες. Έπρεπε την ημέρα των Χριστουγέννων να μοσχομυρίζει το σπίτι από το άρωμα  της κανέλλας και του ανθόνερου. Το ψυγείο και τα ντουλάπια είχαν μετατραπεί σε μικρά  σούπερ μάρκετ, τα εδέσματα για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι από μέρες αγορασμένα. Έπρεπε να πετύχει και φέτος η γέμιση της γαλοπούλας, με εκείνη την παλιά συνταγή, που δεν την άλλαζε ποτέ, όσες καινούργιες και αν είχε διαβάσει και δει.

Το μυστικό της συνταγής; ...; Όχι δεν το έλεγε, αν και θα το ήθελε πολύ, γιατί και κανείς δεν της το είχε ζητήσει. Απολάμβαναν μόνο  το αποτέλεσμα  όσες φορές και αν την είχε μαγειρέψει σε εκείνα τα τραπέζια Χριστουγέννων προηγούμενων χρόνων, που της έφερναν πάντα μια ελαφριά μελαγχολία. Επικάλυψη της σύμπνοιας με το πρόσχημα της  συγγένειας, με έλλειψη ουσιαστικών αισθημάτων, αυτό μόνο  θυμόταν. Ανούσια χριστουγεννιάτικα γεύματα, χωρίς ανταπόδοση, χωρίς αντίκρισμα στην ψυχή της.

Τρία σερβίτσια θα είχε φέτος το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι για εκείνη και τα δύο παιδιά της. Έτσι απλά, μα πάνω απ΄όλα  αγαπημένα. Με το λευκό τραπεζομάντηλο στο τραπέζι, τα καλά κρυστάλλινα ποτήρια, τα πιάτα από το Costa Boda μιας εποχής και τις λινές πετσέτες με το λεπτό κεντημένο τριανταφυλλάκι, που έβγαιναν από τα συρτάρια πάντα τα Χριστούγεννα.

 Πότε γέμισε το τραπέζι με τις χριστουγεννιάτικες νοστιμιές, ούτε και η ίδια το κατάλαβε. Στη μέση το παραδοσιακό χριστόψωμο σε περίοπτη  θέση, η τυρόπιτα, η γέμιση, η δική της γέμιση, η γραβιέρα Κρήτης και τα καπνιστά λουκάνικα.

 Πάντα από τον τόπο της οι νοστιμιές, που έτερπαν τον ουρανίσκο και την ψυχή της. Η τυρόπιτα φτιαγμένη με μεράκι από την ίδια. Ήθελε και τα γλυκά να μπαίνουν στο τραπέζι το Χριστουγεννιάτικο. Να βλέπουν τα μάτια και να χορταίνει ο νους και η ψυχή από την ομορφιά τους. Α! και το κρασί απαραίτητα να έχει το μπουκάλι ετικέτα από την πατρίδα εκεί κάτω χαμηλά της  χώρας. Κοιτάζει αυτή η μικρή πατρίδα τη μεγάλη πατρίδα περήφανα και  την προστατεύει από παραμυθένιους πειρατές, που μπορεί να ξύπναγαν από το λήθαργο του χρόνου και με γαλέρες να θελαν να την  κατακτήσουν.

Τη θυμάται συχνά την ιδιαίτερη πατρίδα, είναι περήφανη για την καταγωγή της. Σήμερα όμως είναι Χριστούγεννα, ο νους δεν πρέπει να αλαφροπετάει, έχει προτεραιότητα το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Η κόρη την κοιτάζει και κρυφογελάει. Την καμαρώνει και χαίρεται να τη βλέπει σβέλτη να πηγαινοέρχεται, να φροντίζει για χαρές στο σπίτι  τους, με όποιο τρόπο μπορεί. Να σταματάει κάποιες φορές τις δουλειές, για να της δώσει αστραπιαίο φιλί ή να την κανακέψει σαν μικρό παιδί, γιατί της το λέει ότι μικρό παιδί πάντα τη βλέπει ……..και  δεν σηκώνει αντίρρηση σε αυτό. Η κόρη τάχα μου έχει αντιρρήσεις ,όμως το δέχεται γιατί πάντα νέα θέλει να  βλέπει τη μητέρα  και να χαίρεται για την ενεργητικότητα της  

 Τα  σερβίτσια ακριβώς τρία. Τα  μαχαιροπήρουνα όμορφα τακτοποιημένα δίπλα στα πιάτα, με τα ποτήρια του κρασιού μπροστά. Το σημερινό γεύμα απαιτούσε καλό  κρασί. Το καλύτερο είχε αγοραστεί.

Το σπίτι μοσχομύριζε από ανάκατες μυρωδιές γλυκών και φαγητών. Σερβίρισε με μεγάλη προσοχή το φαγητό. Του γιου, της κόρης, που  χαρούμενη και η ίδια  πηγαινοέρχεται βοηθώντας στην ετοιμασία του τραπεζιού, ότι προλαβαίνει  δηλαδή, γιατί η μητέρα τρέχει να τα ρυθμίσει όλα.

 Κάθισαν επιτέλους. Η κόρη πήρε τη δική της θέση στο τραπέζι. Η ίδια  σερβίρισε τελευταίο το δικό της πιάτο. Σήκωσαν τα ποτήρια   να ευχηθούν να είναι καλά οι τρεις τους και όλος κόσμος να μην πονά πολύ. Να ναι καλές οι θάλασσες και πονετικές σε όλους τους ταξιδευτές, που μέσα από  τα κύματα της πάνε κι έρχονται τα πλεούμενα, που τους κρατούν μακριά από τα σπίτια τους 

Ναι! Καλές να είναι οι θάλασσες και για το δικό τους ταξιδευτή, που την ώρα τούτη, αντικριστά  με τις μηχανές  πλοίου στην άλλη άκρη του κόσμου κάνει τα δικά του Χριστούγεννα. 

Το πιάτο του στο τραπέζι γεμάτο με όλες τις νοστιμιές, που εκείνη φρόντισε να φτιάξει, ανάμεσα στα δικά τους. Το ποτήρι του το τσούγκρισαν κι είπαν ευχές πολλές, πολύ  βαθειά και δυνατά. 

 Σίγουρα, εκείνος θα τις άκουσε εκεί στη άλλη άκρη του κόσμου, σε ωκεανό, που είναι πάντα θυμωμένος, μα η δική τους η ευχή σίγουρα θα τον γαληνέψει…..

                                                 Κωνσταντίνα Βαληράκη