Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 5ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2021 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Βούλα Γκεμίση, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥΛΑ ΓΚΕΜΙΣΗ
1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;
Η λογοτεχνία είναι για εμένα η βαθύτερη έννοια μιας εσωτερικής αφύπνισης στο να εκφράσει κάποιος μέσα από τον γραπτό ή προφορικό λόγο τον ψυχικό του κόσμου. Όποιος καταπιάνεται με την τέχνη του λόγου, οφείλει να γνωρίζει ότι μπαίνει σε μία συνεχή προπόνηση του νου. Στα δικά μου μάτια, πολλές φορές μοιάζει με εσωτερική πάλη. Είναι η διαδικασία που θα σε φέρει αντιμέτωπο με γνώριμα αλλά και πρωτόγνωρα συναισθήματα και φαντάζει πάντοτε γοητευτικό το γεγονός ότι θα έρθεις αντιμέτωπος πρώτα με τον ίδιο σου τον εαυτό και τις αυτοάμυνες του. Η τέχνη του λόγου είναι ένα ψυχικό εσωτερικό κάλεσμα που είναι ικανό να ξεδιπλώσει, να εξελίξει και να σου φέρει στο φως το ξεγύμνωμα της ψυχής.
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Η λογοτεχνία αναμφισβήτητα προσφέρει στον άνθρωπο, φως και αυτό επειδή αρχικά θεωρώ ότι είναι το μέσο, το οποίο συμβάλει σημαντικά στο να ξεκλειδώσει τη συνείδηση, η οποία συνδέεται άμεσα με την ανάπτυξη της αντίληψης. Έπειτα, η τέχνη του λόγου τοποθετεί γερά θεμέλια στο να ενεργοποιήσει την απελευθέρωση, τον προβληματισμό, την λύτρωση τυχόν προκαταλήψεων. Στο να αναπτύξει την φαντασία μας, την δημιουργικότητα αλλά και την παραγωγική μας σκέψη.
3. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου ιστορίες από τότε που ήμουν πολύ μικρή. Ο πατέρας μου έγραφε πάντα ποίηση και στίχους. Σε εκείνον οφείλω το γεγονός ότι ήρθα κοντά στην συγγραφή και ξεκίνησα να γράφω πιο ενεργά το 2018, δημοσιοποιώντας τα έργα μου. Με είχε βάλει κάποτε να του υποσχεθώ ότι θα έβλεπα την ενασχόληση μου με την συγγραφή πιο σοβαρά. Το 2018 - μετά από αποχή χρόνων από τη συγγραφή μιας και είχαν περάσει δέκα χρόνια από τότε που έχασα τον πατέρα μου - ξεκίνησα να γράφω ξανά από την αρχή μυθιστορήματα. Ήταν μία μεταβατική περίοδος για εμένα, παραιτήθηκα από την τότε δουλειά μου και οδηγήθηκα ενστικτωδώς ξανά στο μονοπάτι της συγγραφής θέλοντας να παραμείνω δημιουργική αλλά και να ισορροπήσω μέσα μου τον αρνητισμό που κουβαλούσα τότε.
4. Γιατί γράφετε;
Επειδή δεν γνωρίζω κανέναν άλλο δρόμο πιο λυτρωτικό. Ακόμα και ένα συγγραφικό «αδιέξοδο» σε αυτόν τον δρόμο που βαδίζω, μοιάζει πάντοτε με μία ενδιαφέρουσα πρόκληση. Γράφω ουσιαστικά για να ξορκίσω τους εσωτερικούς μου «δαίμονες» και αυτός είναι και ο λόγος που γράφω διαφορετικές κατηγορίες ιστοριών χωρίς να έχω δημιουργήσει συγκεκριμένο συγγραφικό προφίλ. Όσοι γράφουμε, γνωρίζουμε ότι μέσα από τις ιστορίες μας κατά κάποιο τρόπο παντρεύουμε πάντοτε τις αλήθειες μας με την φαντασία.
5. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Η έμπνευση μου έχει ανθρωποκεντρική βάση. Εμπνέομαι από τους ανθρώπους γύρω μου και κυρίως από εκείνους που μοιάζουν να είναι στο περιθώριο. Εντοπίζω σχεδόν πάντα μία συγγραφική γοητεία σε εκείνους που είναι στο παρασκήνιο της ζωής. Πηγή έμπνευσης στο να ξεκλειδώσουν την φαντασία μου αποτελούν επίσης οι εικόνες – φωτογραφίες. Η εποχή μας συνδέεται άμεσα με την δύναμη της εικόνας και πιστεύω ότι μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Σε ένα βλέμμα μπορούν να αποτυπωθούν χιλιάδες συναισθήματα. Μαγεία το να μπορείς να απαθανατίσεις αυτή τη στιγμή μέσα στον χρόνο και να μπορεί να παραμείνει αναλλοίωτη.
6. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Με τα μυθιστορήματα. Η διαδικασία που ορίζει το ξεκίνημα μίας ιδέας και έπειτα, το να παίρνει σταδιακά μορφή μέσα από τους πρωταγωνιστές και τους ήρωες της πλοκής που έχεις πλάσει είναι ένα ατελείωτο ταξίδι αναψυχής. Είναι το ίδιο ταξίδι που θα σε κάνει να ταυτιστείς, να προβληματιστείς, να αναθεωρήσεις, να συγκινηθείς, να γονατίσεις συναισθηματικά, να ανυψωθείς και στο τέλος του ταξιδιού πάντοτε βγαίνεις κερδισμένος. Ολοκληρώνοντας κάθε ιστορία, παραμένει το συναίσθημα της νοσταλγίας αλλά και της λύτρωσης. Κάθε δημιουργός πιστεύω ότι νιώθει μικρός αλλά και σπουδαίος μπροστά σε αυτό το πάντρεμα των δύο συναισθημάτων. Αυτό το συγγραφικό ταξίδι λοιπόν κάθε φορά που ξεκινάει με έναν συγκεκριμένο προορισμό, μοιάζει με μία πρωτόγνωρη εμπειρία προς το άγνωστο που είναι σε θέση στο τέλος - σχεδόν πάντα - να σε κάνει ακόμα καλύτερο άνθρωπο.
7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Από το 2018 μέχρι τώρα, συνολικά έχω γράψει πάνω από δεκαέξι ολοκληρωμένα βιβλία. Εκ των οποίων, τα τέσσερα είναι διαθέσιμα σε έντυπη μορφή. Στην κατηγορία αισθηματική κωμωδία μπορεί να βρει κάποιος το έντυπο βιβλίο μου «Λίγο σεξ ακόμη, παρακαλώ». Στην κατηγορία φαντασίας – μυστηρίου κυκλοφορεί «Το Μυστικό Ενός Αγγέλου». Στην κατηγορία ψυχολογικό θρίλερ «Ο Διάβολος των Χριστουγέννων» και στην κατηγορία κοινωνικό δράμα «Στον ιδανικό κόσμο της Σοράγια». Υπάρχουν και διαθέσιμα ηλεκτρονικά βιβλία – όπως και δωρεάν μυθιστορήματα και νουβέλες. Όλα μπορεί κάποιος να τα βρει στο makestorytelling.com (το προσωπικό μου site).
8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο: «Στον Ιδανικό Κόσμο της Σοράγιας (εκδόσεις makestorytelling, έτος 2020)».
Είναι το τελευταίο έντυπο βιβλίο μου και ανήκει στην κατηγορία Κοινωνικό Δράμα.
Η Σοράγια είναι μία τρανσέξουαλ, η οποία κατηγορείται για την δολοφονία του συζύγου της. Στο βιβλίο θα συναντήσετε επίσης μία νεαρή δημοσιογράφο, η οποία καλείται να πάρει την πρώτη της συνέντευξη στα πλαίσια της πρακτικής της άσκησης. Αυτό που δεν υποψιάζεται η νεαρή δημοσιογράφος είναι ότι θα έρθει αντιμέτωπη με το φαινόμενο «Σοράγια». Μία πολύ ισχυρή προσωπικότητα, η οποία έχει την τάση να καθοδηγεί τις συζητήσεις όπου επιθυμεί η ίδια. Κάπου στην εξέλιξη της διαδικασίας αυτής, η νεαρή δημοσιογράφος συνειδητοποιεί ότι η όλη διαδικασία δεν θυμίζει σε τίποτα συνέντευξη παρά είναι μία βαθιά εξομολόγηση της ηρωίδας ξεδιπλώνοντας την ιστορία της ζωής της. Ανάμεσα τους, ξεκινάει ένα παιχνίδι ερωτικής διεκδίκησης που θα τους φέρει στο φως πρωτόγνωρα συναισθήματα και η μεταξύ τους σχέση είναι ικανή να αποδεσμεύσει τυχόν ταμπού και προκαταλήψεις αφήνοντας στο τέλος την πικρόγλυκη γεύση μέσα από την διάσταση που θα πρέπει να έχει η πραγματική έννοια της αγάπης και του έρωτα.
Το βασικό ερώτημα είναι κατά πόσο είμαστε τελικά σε θέση να αγκαλιάσουμε την πληγωμένη διαφορετικότητα;
Το βιβλίο μου αυτό έχει ανθρωποκεντρικό πυρήνα. Η Σοράγια είναι η πληγωμένη μου ηρωίδα που έχει υποστεί την κοινωνική κατακραυγή λόγω της ιδιαίτερης φύσης της. Κατατάσσεται σε ένα κοινωνικό αγρίμι και αυτοαποκαλείται «τέρας». Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και αυτά τα κοινωνικά «τέρατα» και μας προβληματίζουν μέσα από την ψευτοηθική και τα «χρυσά» προσωπεία που τείνουμε να φοράμε στην καθημερινότητα μας. Αυτά τα κοινωνικά «τέρατα» λοιπόν είναι τόσο μακριά από εμάς αλλά και δίπλα μας.
9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Η αγαπημένη μου ώρα είναι νωρίς το πρωί. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οριοθετώ την έμπνευση μου μέσα στις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Αναλόγως το είδος βιβλίου που καταπιάνομαι διαφοροποιούνται αρκετά οι ώρες που θα εστιάσω στη συγγραφή. Παρόλα αυτά, οι πρωινές ώρες για εμένα με βοηθούν να είμαι ανεπηρέαστη και η αυτοσυγκέντρωση μου μεγιστοποιείται.
10. Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;
Είναι αρκετά νωρίς για να έχω ολοκληρωμένη άποψη. Υποψιάζομαι όμως ότι όπως κάθε μορφή τέχνης, έτσι και η λογοτεχνία στα χρόνια της κρίσης παραμένει σαν μία μεγάλη πληγή που αιμορραγεί. Αντίστοιχα όμως έχει όλες τις αρετές που θα πρέπει να είναι σε θέση να διακρίνει ένας δημιουργός μέσα από τις δυσκολίες. Δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε μπροστά στο μακροχρόνιο φαινόμενο της κρίσης, το οποίο σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα του, αλλά οφείλουμε να προσεγγίζουμε κάθε μορφή τέχνης με διαφορετική σκοπιά και κυρίως οφείλουμε να μαχόμαστε καθημερινά στο να διατηρήσουμε ζωντανά τα μηνύματα που προσπαθούμε να περάσουμε μέσα από οποιαδήποτε προσπάθεια μας. Να μαχόμαστε για αξίες ουσιαστικά όπως προστάζει το μέσα μας και όχι επιδερμικά. Αυτό που σιγοκαίει μέσα σου, θα πρέπει πάντα να είναι πιο δυνατό από οποιοδήποτε εμπόδιο. Θα πρέπει να είναι η φλόγα που θα σου υπενθυμίζει ότι μπορείς να τα καταφέρεις ακόμα και όταν όλα γύρω σου μοιάζουν να καταρρέουν. Ακόμα και αν υπάρχουν άνθρωποι που θα σου υπενθυμίζουν ότι δεν θα τα καταφέρεις, εσύ οφείλεις να γνωρίζεις ότι η φλόγα αυτή αξίζει να παραμείνει αναμμένη.
11. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
Θα έλεγα η διαχρονικότητα του. Εννοώντας ότι με κάποιο ανεξήγητο τρόπο το βιβλίο αυτό παραμένει επίκαιρο και η προσέγγιση της πλοκής του αλώβητη μέσα στο χρόνο. Θα πρέπει να είναι σε θέση να εστιάζει στον παλμό ποικίλων συναισθημάτων, να μπορεί να τα διαχωρίζει αλλά και να τα παντρεύει ταυτόχρονα. Να καθοδηγεί υποσυνείδητα έναν αναγνώστη ξανά στην πλοκή και να ενεργοποιεί τη θέληση του στο να επιθυμεί να το ξαναδιαβάσει μετά από καιρό και ας γνωρίζει την ιστορία. Αυτό, ορίζει μέσα μου την ικανότητα του δημιουργού στο να έχει εμπνευστεί ένα αριστούργημα και ένα αριστούργημα δεν γίνεται απαραίτητα best seller. Προσωπικά, είναι λίγο υποκειμενική για εμένα η έννοια του best seller και αυτό επειδή εγώ μέσα μου διαχωρίζω τα αριστουργήματα από αυτόν τον τιμητικό – κατά τα άλλα – τίτλο. Όσο διασφαλίζεται το εμπορικό κομμάτι σε ένα βιβλίο, το οποίο κατά κύριο λόγο αποτελεί ένα ακόμη προϊόν στην αγορά, αυτόματα αποδεικνύεται ότι πλέον πολλές φορές η προσέγγιση του είναι ποσοτική χωρίς να διασφαλίζεται απαραίτητα το ποιοτικό μέρος.
12. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Σαν αναγνώστης, προτιμώ το έντυπο βιβλίο. Η μυρωδιά του βιβλίου, το ξεφύλλισμα των σελίδων και η όλη διαδικασία παραγωγής του – από το εξώφυλλο μέχρι και την τελευταία του σελίδα - για εμένα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι συναισθηματικής σύνδεσης. Παρόλα αυτά, τα ηλεκτρονικά βιβλία, έχουν πάρα πολλά πλεονεκτήματα τόσο για τον αναγνώστη όσο και για τον παραγωγό. Ανάμεσα σε αυτά, για τον αναγνώστη είναι η ηλεκτρονική του μορφή, η οποία δεν σε περιορίζει και μπορείς να το διαβάσεις οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. Η τιμή του. Στην πλειοψηφία τους τα ηλεκτρονικά βιβλία είναι διαθέσιμα σε οικονομικότερες τιμές. Όσο αναφορά την διαδικασία παραγωγής, ένα από τα πιο σημαντικά πλεονεκτήματα είναι το οικολογικό μέρος, το οικονομικό παρακλάδι που συνδέεται με το χαμηλό κόστος παραγωγής, ο χρόνος παραγωγής και διαθεσιμότητας του προϊόντος, καθώς και η ανάπτυξη πωλήσεων, η οποία δεν σε περιορίζει γεωγραφικά.
13. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές γιατί πολύ απλά εγώ γράφω από ένστικτο. Δεδομένου λοιπόν ότι εγώ είμαι σε αυτή την ευχάριστη θέση και βάση της εμπειρίας μου, αυτό που θα ήθελα να μοιραστώ με κάποιον νέο λογοτέχνη σαν σκέψη είναι να μην φοβάται. Αν η ανάγκη του τον οδηγεί στο να εκφραστεί με όποιο τρόπο μέσα από τις λέξεις, τότε είναι στο σωστό δρόμο. Ακόμα και αν όλα φαινομενικά εξαρχής μπορεί να μοιάζουν ότι τα κάνει λάθος, τότε θα του έλεγα ότι είναι σε πολύ καλό δρόμο. Να αγκαλιάσει τις όποιες αδυναμίες του και να αφουγκράζεται τις εσωτερικές του φωνές. Να μην δειλιάσει μπροστά σε τυχόν εμπόδια και να μην συγκρίνει τον εαυτό του με τους υπόλοιπους λογοτέχνες. Ο καθένας μας μπορεί να αποτελέσει ένα μικρό διαμαντένιο λιθαράκι μέσα στο κομμάτι της λογοτεχνίας και ποτέ στην αρχή δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις ότι μέσα από την δική σου φωνή, μπορεί να αφυπνίσεις, να προβληματίσεις κάποιον που να ταυτιστεί τελικά με όσα έχεις να του πεις.
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι το «Ινστιτούτο» του Stephen King. Σε αυτό το Ινστιτούτο όλα είναι προγραμματισμένα. Θύματα είναι τα παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες. Θα σταθώ στην ανθρώπινη προσέγγιση του βιβλίου όπου μεταφέρονται μηνύματα προς τον αναγνώστη ισχυρά. Μέσα σε αυτά είναι η μοναξιά των παιδιών, η συνεχής μάχη στο να διατηρήσουν την παιδικότητα τους μέσα σε ένα απάνθρωπο σύστημα, η απαξίωση των μεγάλων και η ανάγκη τους στο να ασκούν βία με όποιο τρόπο προκειμένου να αποκτήσουν όλα όσα επιθυμούν.
15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Είμαι λάτρης της κλασικής λογοτεχνίας. Επίσης μου αρέσει πολύ η γραφή που χρησιμοποιούνται απλές λέξεις. Θέλει ταλέντο για εμένα να χρησιμοποιείς απλές λέξεις και να μεταδίδεις στον αναγνώστη άπλετα συναισθήματα. Αν διαφοροποιηθεί ο τρόπος προσέγγισης μηνυμάτων και υπάρχει συγγραφικό στίγμα, βρίσκω το ίδιο ισχυρή αυτή τη γραφή με μία γραφή που είναι λίγο πιο επιτηδευμένη πάνω σε ορολογίες. Αν και από παιδί δεν διάβαζα ιδιαίτερα μυθιστορήματα, όπως εκείνα που επιλέγω να γράφω. Η επιλογή μου είχε να κάνει σε βιβλία προσωπικής ανάπτυξης, ψυχολογίας και παιδοψυχολογίας. Αγαπημένος συγγραφέας και εκείνον που κατατάσσω στην κορυφή της συγγραφικής πυραμίδας είναι για εμένα ο Ντοστογιέφσκι. Είναι ο δημιουργός – συγγραφέας που καταφέρνει να σε απογυμνώσει από το σκοτεινό μονοπάτι της συγγραφικής του τέχνης. Μπορεί και παραμένει επίκαιρος μέσα στο χρόνο και αυτό το κομμάτι τον κάνει για εμένα κορυφαίο στο είδος του. Έχει αγγίξει και έχει αποδώσει την ανθρώπινη πλευρά και τη μοναχικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης με έναν δικό του εξαιρετικό τρόπο και αποδεσμεύει τα σκοτάδια των πρωταγωνιστών του με μία εσωτερική εξέλιξη μέσα στην πλοκή των ιστοριών του. Είναι συγγραφικό σεμινάριο η γραφή του όχι για οποιονδήποτε δημιουργό, αλλά για κάθε αναγνώστη.
Αγαπημένα βιβλία είναι: «Άνθρωποι του Ψεύδους» του γνωστού ψυχοθεραπευτή Σκοτ Πεκ. «Ο Ηλίθιος», «Έγκλημα και τιμωρία», «Ο Παίκτης», «ο Αιώνιος Σύζυγος» Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», «Ο τελευταίος πειρασμός» Νίκου Καζαντζάκη. «Νανά» Εμίλ Ζολά. «οι Άθλιοι» Βίκτορα Ουγκώ. Και από τους πιο σύγχρονους συγγραφείς, μου αρέσει η γραφή και η θεματολογία του Dan Brown. Όλα τα βιβλία της Αλκυόνης Παπαδάκη.
17. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Συνεχίζω την νέα χρονιά με την ολοκλήρωση στη συνέχεια της ιστορίας στην αισθηματική μου κωμωδία «Λίγο σεξ ακόμη, παρακαλώ Νο2». Και έπειτα, δρομολογούνται τα μυθιστορήματα «ο Ξυλοκόπος της Σιωπής», «ο Θάνατος των Αστεριών» στην κατηγορία Ψυχολογικό θρίλερ. «Το Κορίτσι του Ίνσταγκραμ» στην κατηγορία εφηβική λογοτεχνία. Θα ήθελα να δρομολογήσω επίσης μία σειρά παραμυθιών και αυτό γιατί το συγκεκριμένο είδος το θεωρώ μία δυνατή πρόκληση. Εύχομαι να καταφέρω να αποδώσω μακροπρόθεσμα τη σειρά παραμυθιών έτσι όπως την έχω οραματιστεί.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας!
Καλή χρονιά με υγεία
* * *
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ
(της Βούλας Γκεμίση)
Είναι κοντά η μέρα που θα γεννηθούν ξανά τα άνθη.
Η γκρίζα απόχρωση των λουλουδιών μοιάζει με στάχτη που φυσάει ο
άνεμος προς τις ξεπλυμένες αποχρώσεις του μυαλού.
Εγώ δεν πρόφτασα να αγγίξω τα ροδοπέταλα, μα κράτησα μέσα μου τη
θλίψη των λουλουδιών.
Φυλακισμένους στους κήπους της καρδιάς.
Σφιχτοδεμένη στο στέρνο αναμοχλεύοντας την ελπίδα.
Μοιάζω με τρομαγμένο παιδί.
Δειλά βήματα. Βήματα ασταθή.
Ήθελα να αγγίξω τα χρώματα της μοναξιάς.
Ήθελα να τρέξω σε καινούριους ουρανούς.
Να μουτζουρώσω τα χέρια μου μέσα από ξεχασμένες ζωγραφιές.
Μακριά από το φόβο που μου υπέδειξαν να ζω.
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ!
(της Βούλας Γκεμίση)
Κοίτα να δεις που το άγνωστο ίσως να κρύβει όλα τα καλά του κόσμου.
Φαντάζει πάντοτε γοητευτικό, συναρπαστικό και… μοιραίο.
Όλα όσα δηλαδή θες να απλώσεις το χέρι σου για να τα αγγίξεις. Να ακουμπήσεις τα χείλη σου για να τα γευθείς. Έστω για λίγο… Να δεις αν θα παραμείνουν εκεί ή στο άγγιγμα τους απλά θα χαθούν αφήνοντας πίσω τους χρυσόσκονη. Αυτό δε κυνηγάς και εσύ; Έλα, παραδέξου το. Το δεδομένο είναι πάντοτε μια θλιβερή ιστορία από μόνο του. Ποιος αγαπάει βαθιά τις θλιβερές ιστορίες; Εκείνες είναι πάντα γνώριμες. Βαρετές και μίζερες.Πολλές φορές έγιναν ο απόηχος της ζωής σου. Τώρα είσαι έτοιμος να απλώσεις το χέρι σου, να ακουμπήσεις τα χείλη σου. Να περάσεις απέναντι. Είναι δυνατόν σε αυτή τη διαδρομή που θα σε φέρει λίγο πιο κοντά να κοντοστέκεσαι; Στάσου. Μη γυρνάς τη πλάτη. Σε τρομάζει τελικά ή θες να το γευθείς; Τώρα αν σε χαστουκίσω θα ξαναγυρίσεις από την άλλη; Θα φύγεις με γοργό βήμα και αποφασιστικότητα για να συναντήσεις την αμαρτία στο τέλος αυτής της διαδρομής; Κάπου εδώ διαβάζω τη σκέψη σου. Δεν είσαι έτοιμος εσύ γι αυτά… Δε μοιάζεις με όλους τους άλλους. Άναψε τσιγάρο και πάρε το γνώριμο δρόμο σου για την επιστροφή. Εκεί θα βολευτείς. Στα γνώριμα λημέρια σου. Κανείς δε θα σου χαλάσει την ασφάλεια που χτίζεις χρόνια ολόκληρα. Κανείς εκτός από τον εαυτό σου τον ίδιο, γιατί το βράδυ που θα ξαπλώσεις δίπλα από εκείνο το γνώριμο σώμα που η ρουτίνα έχει αρχίσει να στο ξερνάει στα μούτρα, εσύ θα σκέφτεσαι ότι ήθελες λίγο ακόμα. Ότι ήσουν πολύ κοντά… και είναι δύσκολο το βράδυ να καθησυχάσεις τα απωθημένα. Υφαίνουν μέσα σου όλες τις διαδρομές που θέλεις να ξαναπάρεις μέχρι να πας λίγο πιο κάτω και κάθε φορά όλο και πιο κοντά. Την αμαρτία την κουβαλάς μέσα σου, την αφορμή ψάχνεις απλά για να την αφυπνίσεις. Άρα τι ακριβώς σε τρομάζει; Αναρωτήθηκες ποτέ;
Σβήνεις το φως αφού καληνυχτίζεις και ακουμπάς το κεφάλι σου πάνω στο παγωμένο σου μαξιλάρι με τα μάτια ανοιχτά μέσα στο σκοτάδι.
Πόσο όμορφα θα ήταν αν υπήρχε ένα μαγικό ραβδί, όπως αυτό στα παραμύθια, να μπορούσες να κλέψεις ένα και με ένα άγγιγμα του πάνω στις τύψεις σου να τις εξαφάνιζε. Ίσως θα βόλευε να εξαφάνιζε για λίγο και όλα όσα είναι γύρω σου. Όλα αυτά τα εμπόδια που σε γεμίζουν με ενοχές. Με όλα αυτά τα «πρέπει» του κοινωνικού καθωσπρεπισμού που σε ποτίζουν όλα αυτά τα χρόνια. Αχ, μόνο για λίγο… Να μπορούσες να τα γευτείς όλα και μετά να ξυπνούσες το πρωί σαν να μην υπήρχε ποτέ αυτή η μαγική νύχτα.Θα την είχες όμως γευτεί. Θα ζούσε σαν την πιο ξεχωριστή ανάμνηση μέσα σου.Αυτή είναι η λύση λοιπόν; Το μαγικό ραβδί που θα σε αποδεσμεύσει από κάθε αμαρτία; Δε γλυτώνεις μάτια μου… Κανείς δε γλυτώνει. Γιατί αν το έχεις σκεφτεί,το έχεις ήδη κάνει. Η διαφορά είναι ότι στην πράξη αν υπερτερήσει ο ενοχικός σου εαυτός ορίζεις ημερομηνίες λήξης, ενώ με το μυαλό σου κάθε αμαρτία είναι ένα ατελείωτο παιχνίδι επιβίωσης. Γεμάτο από συναισθήματα που εύχεσαι να ζήσεις ξανά και ξανά. Και όσο εσύ τρέχεις να ξεφύγεις βαριανασαίνοντας τόσο η ηδονή για το άγνωστο κυλάει στις φλέβες σου. Κλείνεις πάντα τα μάτια και είναι εκεί για εσένα.
Μη φοβάσαι.
Στο πραγματικό κόσμο καμία νεράιδα δε δανείζει το ραβδί της.
Οι νεράιδες τείνουν να έχουν σάρκα και οστά και το παραμύθι δεν προκαθορίζει κανένα happy end.Είναι ένα ατελείωτο ρίσκο που ακροβατεί πάνω στην αβεβαιότητα. Αυτή είναι όμως και η μαγεία.
Πρόσεξε μόνο γιατί ανήκουμε μόνο για μια φορά στην πραγματικότητα που ορίζουμε.
Δεύτερη δεν έχει.
Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ
(της Βούλας Γκεμίση)
Σήμερα μπροστά από αυτόν το μισοσπασμένο καθρέφτη που βρίσκεται δυο τετράγωνα πιο κάτω από το κοινόβιο, συνάντησα εκείνον που ποτέ δε περίμενα να βρω. Ήταν εκεί.
Μου μιλούσε μέσα από το βαθυστόχαστο βλέμμα του κυρίως επικριτικά, αφήνοντας τη νοσταλγία να με παρασύρει μέσα από τη σιωπή του λόγου του. Μια κραυγή και έπειτα μια μικρή ανάσα. Μία εκκωφαντική ησυχία τριγύρω παντού.
Εκεί που οι στάλες της βροχής ξέρουν να δίνουν τον πιο ρυθμικό παλμό. Κάτι σα μούδιασμα στα χείλη, ένα σκίρτημα στο μέρος της καρδιάς, δύο παλάμες σφιγμένες μπροστά από το στήθος.
«Σχεδόν τα κατάφερες»
μου ψιθύρισε και ένα μισό χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη μου, έτοιμο να καταβροχθίσει κάθε κρυφή μου ανασφάλεια. Αναπολούσα μέσα μου τη κρυμμένη μου γη. Εκείνη που μύριζε χώμα και ήταν μίλια μακριά από τα δυο μου πόδια. Κοίταξα γύρω μου την άγρια νύχτα που απλωνόταν σα δροσερό σεντόνι.
Τι γεύση να έχουν τα χείλη μου τώρα που έφτασα στο προορισμό αυτής της άγνωστης Χώρας; Λύγισα τα γόνατα μου μπροστά του. Άφησα το βλέμμα μου να πέσει σε εκείνα τα πρόσωπα που ήταν ίδια με εμένα και αναρωτήθηκα πως ετούτος ο κόσμος μπορεί και διαχωρίζει τα μονοπάτια της ζωής. Πίσω μου φεύγοντας έμειναν μόνο αποκαΐδια.
Εκείνα που είναι δύσκολο να ξεράσω στο πεζοδρόμιο του σήμερα. Σκουπίζω απαλά με την άκρη του μανικιού μου το καθρέφτη. Η αγωνία μου τερατώδης μήπως καταφέρω να κοιτάξω αυτό το είδωλο λίγο πιο καθαρά και τότε ένα πράγμα μπόρεσα ξεκάθαρα να διακρίνω που έντυνε και το γυμνό από πατρίδα σώμα μου.
Το φόβο.
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΟΥΛΑΣ ΓΚΕΜΙΣΗ
Η Γκεμίση Βούλα κατάγεται από την Καλαμπάκα Τρικάλων. Μεγάλωσε και ζει μόνιμα στη Σητεία Κρήτης. Με σπουδές και επαγγελματική εμπειρία στο ενεργητικό της σε Διοίκηση Επιχειρήσεων, Marketing και Εκπαιδεύτρια Υπολογιστών ξεκίνησε ερασιτεχνικά την ενασχόληση της με τη συγγραφή μέσα από διαφορετικές κατηγορίες ιστοριών, που αρχικά δημοσιοποίησε στην παγκόσμια ηλεκτρονική πλατφόρμα του wattpad. Οι ιστορίες της αγαπήθηκαν πολύ γρήγορα από το κοινό και το πρώτο έντυπο βιβλίο της έρχεται με μία χιουμοριστική ρομαντική ιστορία που φέρει τον τίτλο «Λίγο Σεξ Ακόμη, Παρακαλώ!» Ακολουθεί το δεύτερο σε σειρά έντυπο βιβλίο της στην κατηγορία μυστηρίου – φαντασίας με τίτλο «Το Μυστικό Ενός Αγγέλου», το τρίτο έντυπο βιβλίο της «Ο Διάβολος των Χριστουγέννων» στην κατηγορία Θρίλερ και το τέταρτο έντυπο της στην κατηγορία κοινωνικό δράμα, με τίτλο «Στον Ιδανικό Κόσμο της Σοράγια». Μία σειρά από e-books & έντυπα, καθώς και δωρεάν διαθέσιμα μυθιστορήματα, διηγήματα & Short Stories. Όλα τα βιβλία της, καθώς και τους νέους τίτλους που έρχονται, μπορείτε να τα βρείτε ενυπόγραφα ή μη στην προσωπική σελίδα της makestorytelling.com.
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!