Παράξενα Χριστούγεννα, παράξενες ημέρες
δίχως χαρά, δίχως ζωή, να ψάχνεις το γιατί.
Πώς να αντέξει η καρδιά, θλιμμένες καλημέρες
την πίκρα την ανείπωτη, τον φόβο, την σιωπή;
δίχως χαρά, δίχως ζωή, να ψάχνεις το γιατί.
Πώς να αντέξει η καρδιά, θλιμμένες καλημέρες
την πίκρα την ανείπωτη, τον φόβο, την σιωπή;
Βρίθει ο πόνος στη καρδιά κι ο φόβος περισσεύει
άρωμα μελαγχολικό, χαράσσει την ψυχή
ο άνθρωπος σε απόγνωση τον χάρο ικετεύει
μήπως από το δάκρυ του, κάπως συγκινηθεί.
άρωμα μελαγχολικό, χαράσσει την ψυχή
ο άνθρωπος σε απόγνωση τον χάρο ικετεύει
μήπως από το δάκρυ του, κάπως συγκινηθεί.
Ζούμε σε μέρες σκοτεινές, που ο θάνατος θεριεύει
παντού ο φονικός ιός, τώρα καραδοκεί
οι μέρες περνούν δύσκολα, η υπομονή στερεύει
μάχη μέχρι εσχάτων, με ένα νικητή.
παντού ο φονικός ιός, τώρα καραδοκεί
οι μέρες περνούν δύσκολα, η υπομονή στερεύει
μάχη μέχρι εσχάτων, με ένα νικητή.
Δεν μοιάζουν οι μέρες γιορτινές, μια θλίψη κουβαλάνε
χάθηκε το χαμόγελο και η άνοιξη αργεί.
Χριστούγεννα προσμένουμε, μα οι καρδιές πονάνε
είθε η θεία γέννηση, να δώσει υπομονή.
χάθηκε το χαμόγελο και η άνοιξη αργεί.
Χριστούγεννα προσμένουμε, μα οι καρδιές πονάνε
είθε η θεία γέννηση, να δώσει υπομονή.
Χριστούγεννα σημαίνουνε, νοιαζόμαστε, αγαπάμε
το φως ζεσταίνει τις καρδιές, ευφραίνεται η ψυχή
είθε να μάθουμε ξανά, πάλι να συμπονάμε
ο πόνος που είναι δίπλα μας, χρειάζεται γητευτή.
το φως ζεσταίνει τις καρδιές, ευφραίνεται η ψυχή
είθε να μάθουμε ξανά, πάλι να συμπονάμε
ο πόνος που είναι δίπλα μας, χρειάζεται γητευτή.
Φώτης Τρυφωνόπουλος
Χαλκίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!