Χριστουγεννιάτικο ποίημα - Αμφιτρίτη Κωνσταντέλου-Εμμανουήλ (Λογοτεχνικό Δωδεκαήμερο Χριστουγέννων 2020)

 

Χριστουγεννιάτικο

Παραμονή Χριστούγεννα,
κ' η μάνα το παιδί της,
ν'αποκοιμίσει προσπαθεί
με την γλυκειά φωνή της.

Του λέγει γιά τον Ιησού,
 που γίνηκε παιδάκι
μιά τέτοια νύχτα παγερή
 σ' ένα μικρό σπιτάκι.

Του λέγει πως τον ζέσταναν
κάποιων βοδιών τα γνώτα,
κι' η Παναγία η καλή
στο πλάϊ του καθόταν.

Του λέγει πως οι άγγελοι,
Αυτόν δοξολογούσαν
κι'απ' τα ουράνια τα ψηλά,
Θεόν τον μαρτηρούσαν.
 

Του λέγει πως λίγοι βοσκοί
λαμπρόν άγγελον είδαν
κι' όπως τους είπε τον Χριστό,
να προσκυνήσουν πήγαν.
 

Για κάποιο αστέρι λαμπερό,
που έδειξε το δρόμο
κι' οδήγησε τους τρεις σοφούς,
στου Ιησού Χριστού τον θρόνο.

Κι'αποκοιμήθει το μικρό,
κι' η μάνα το κυττάζει,
και με καμάρι μητρικό
όνειρα του ταιριάζει.

Μα καθώς βλέπει το αγνό,
μικρό του προσωπάκι,
στον ύπνο του τον ελαφρό
γελάει το παιδάκι.

Που τάχα να ευρίσκεσαι
παιδί μου στ' όνειρό σου;
Γιατί ειναι τόσο πιό λαμπρό
τώρα το πρόσωπό σου.

Κι' ο λογισμός της απαντά,
σαν λόγια του παιδιού:
"Ευρίσκομαι στην Βηθλεέμ
στην πόλη του Χριστού."

"Με τ'αγγελούδια τα πολλά
που μού 'λεγες μητέρα,
είμαι μαζί κι' υμνολογώ,
Χριστόν τον γεννηθέντα."

                  Αμφιτρίτη Κωνσταντέλου-Εμμανουήλ