Οι τρεις εραστές - Ποίημα του Μίλτου Σαχτούρη (Αφιέρωμα: Το καλοκαίρι στην ελληνική ποίηση)

Οι τρεις εραστές

Στις βραδινές βρεγμένες στράτεςαχνίζει ένα φως θαλασσίπλατύ χέρι στην καρδιάβήματα ερειπωμένατρεις εραστές διαβαίνουν απ’ τα χέρια πιασμένοιο πρώτος Κρέμασε σ’ ένα δέντρο την αγάπη τουτα μεσάνυχτα προσεύχεται κάτω απ’ το δέντρονα κατέβει η αγάπη πιασμένη απ’ τα φύλλανα κοπάσει η πλημμύρα των φύλλων που λιώνουντα δάκρυά του στο χώμα τα πίνει ένας σκύλοςη αγάπη στα κλαδιά τον πετροβολάειτο δέντρο ουρλιάζει ο αγέρας ο σκύλοςο δεύτερος Χάρισε την αγάπη του σ’ έναν τρελό βιολιστήο τρελός την επήρε τραγούδιβρέχει ο ουρανός λουλούδια νομίσματααντηχούνε οι δρόμοι τ’ ολέθριο βιολίτης αγάπης το τραγούδι το ’χουν μάθει τώρα όλοιμε χείλια σμιχτά μελανά το σφυρίζουνμόνο αυτός δεν το ξέρειο τρίτος Έκανε την αγάπη του καράβιτην κατευόδωσε στις τρεις θάλασσεςτώρα έγινε πάλι παιδίσιάχνει πύργους με άμμοκαι μαζεύει χαλίκια κοχύλιακαι προσμένει να γυρίσει ξανάτο καράβι η αγάπη Στην καρδιά τους έχουν κι οι τρεις χαράξει ένα δέντροένα βιολί σιμά στ’ αφτί θαν τους τρελάνεικι ο καπετάνιος παίζει στο βυθό με τα κοράλλια