Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Γιώργο Καββαδία - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Γιώργο Καββαδία, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

1. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Αν κοιτάξουμε τις πωλήσεις στα εγχώρια βιβλία, και εξαιρέσουμε τους κλασικούς συγγραφείς, θα δούμε πως τα περισσότερα βιβλία που διακινούνται είναι βιβλία που μπορούν να διαβαστούν ευχάριστα και χωρίς ιδιαίτερο «κόπο». Η ποίηση στο μυαλό του αναγνώστη είναι κάτι πιο βαρύ, πιο δυσνόητο, ασχέτως με το αν αυτό ισχύει πάντα. Δεν βλέπω να υπάρχει κάποια αλλαγή στο μέλλον σε αυτόν τον τομέα. Ωστόσο δεν μπορώ να παραβλέψω διάφορες δράσεις που γίνονται ώστε η ποίηση να φτάσει πιο κοντά στον κόσμο. Ας πάει το βουνό στον Μωάμεθ.

2. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Για μένα η ποίηση είναι άνοιγμα ψυχής. Ανοίγεσαι στον κόσμο γύρω σου, ξεγυμνώνεσαι και δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Είναι ψυχανάλυση για εσένα, αλλά ταυτόχρονα πολλαπλά νοήματα για τους άλλους. Είναι μαγικό το πώς ο καθένας, βάσει βιωμάτων μπορεί να ερμηνεύσει κάτι που εσύ έγραψες.

3. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Ξεκίνησα να γράφω στην Α΄ Γυμνασίου. Ήθελα να εκφράσω τα συναισθήματά μου προς μια κοπέλα, και κλασικά ντρεπόμουν να πάω να της μιλήσω. Έτσι αποφάσισα να της γράφω στιχάκια και να της τα αφήνω ανώνυμα. Λίγα χρόνια αργότερα, και ενώ η εισβολή στο Αφγανιστάν ήταν σε εξέλιξη, ξεκίνησα να ασχολούμαι με πιο κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα στα γραπτά μου.  

4. Γιατί γράφετε;

Η αλήθεια είναι πως δεν το έχω σκεφτεί ποτέ σοβαρά. Θεωρώ πως απλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι έμαθα να εκφράζω διάφορες καταστάσεις. Είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας κι αυτό.

5. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Η πηγή έμπνευσής μου ποικίλει, αναλόγως με τη στιγμή. Μια φωτογραφία, ένα βιβλίο, ένας άνθρωπος στο δρόμο, κάποιο συμβάν το οποίο μου συνέβη ή στο οποίο έτυχε να είμαι μπροστά. Όλα μπορούν να δράσουν ως πηγή έμπνευσης την ώρα που γράφω.

6. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ασχολούμαι κυρίως με την ποίηση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχω στα πλάνα μου να ασχοληθώ και με κάποιο άλλο είδος, το διήγημα συγκεκριμένα.

7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Συνολικά έχω εκδώσει 6 ποιητικές συλλογές. Τις πρώτες δύο («Περπάτησα στο δρόμο που σκέπασε η στάχτη» & «Από τις Ερινύες στις Κήρες») ενώ ήμουν φοιτητής, με αυτοέκδοση. Την Τρίτη («Ό,τι μας στοιχειώνει») αρχικά με αυτοέκδοση και αργότερα μέσω των Εκδόσεων Εντύποις. Στις συγκεκριμένες εκδόσεις έβγαλα επίσης και τα επόμενα τρία βιβλία μου («Δεν ήσουν εσύ για επανάσταση», «Σαν σε πακέτο από τσιγάρα», «#1158#»). Σε όλα τα βιβλία είχα άριστους συνεργάτες και πολλούς φίλους που έβαλαν το λιθαράκι τους με διάφορους τρόπους και οι οποίοι ρητώς αναφέρονται σε κάθε έκδοση. Κάθε βιβλίο κρύβει μέσα του αγωνίες και σκέψεις της περιόδου κατά την οποία γράφτηκε. Κατά κύριο λόγο τα γραπτά μου είναι σε ελεύθερη φόρμα, αλλά υπάρχουν και κάποια λίγα έμμετρα. Τέλος, με θεωρώ τυχερό γιατί έχουν εμπνευστεί άλλοι άνθρωποι από τα γραπτά μου, και τα έχουν ντύσει κατά καιρούς με μουσική.

8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «#1158#».  

Όταν ανακοίνωσα τον τίτλο του βιβλίου, όλοι ξεκίνησαν να ποντάρουν στο από πού προήλθε αυτός. Ώρες; Λεπτά; Αριθμός ποιημάτων; Μέρες συγγραφής; Υπήρξαν και πιο άκυρες ιδέες, αλλά ας μείνουμε σε αυτές. Όπως είχα γράψει και στο δελτίο τύπου: «1158 μέρες… σκέτο. 1158 μέρες επί πολλαπλάσιες στιγμές. Σε ένα πακέτο χαρτιά παλεύουμε να κλειδώσουμε όσα ζήσαμε, να πάρουμε μια ανάσα και ύστερα να κατηφορίσουμε κι άλλο, εντός μας. Στροφή στην εσωτερικότητα, στροφή στον έρωτα, στροφή στο εμείς που γίνεται εγώ/εσύ.». 

Η Αδριάνα Βούτου στον πρόλογό της έγραψε: «Γιατί αυτή τη μαγεία έχει αυτή η ποιητική συλλογή. «Έκλεψε» λίγη αστρόσκονη από τους έρωτες του κόσμου, φύσηξε μια δυο φορές στις σελίδες κι «έντυσε» τις λέξεις με συναίσθημα και μνήμη.» 

Είναι μια συλλογή με 78 ερωτικά ποιήματα τα οποία γράφτηκαν από τον Μάρτη του 2018 ως τον Φεβρουάριο του 2019.  

9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Συνήθως η έμπνευση με βρίσκει σε άκυρες στιγμές, όταν χαλαρώνω. Μπορεί αυτό να είναι όταν έχω ξαπλώσει, λίγο πριν με πάρει ο ύπνος. Όταν κάνω μπάνιο. Αλλά έχει τύχει να συμβεί κι ενώ οδηγάω ή όταν ήμουν φοιτητής στις 7 το πρωί ενώ περίμενα να αρχίσουμε μάθημα.

10.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Μιας και δεν βιοπορίζομαι από τη λογοτεχνία, μπορώ να μιλήσω μόνο από τη μεριά της θεματικής. Θεωρώ πως δίνει αρκετό ψωμί θεματικά στους λογοτέχνες.

11. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Χαοτική, και φτωχή. Χαοτική γιατί βγαίνουν πάρα πολλά βιβλία κάθε χρόνο και δεν μπορείς προφανέστατα να τα τσεκάρεις όλα. Και φτωχή σε περιεχόμενο γιατί με γνώμονα το κέρδος και την «επένδυση» εκ του ασφαλούς, οι εκδοτικοί ζητούν τεράστια ποσά από τους συγγραφείς (ειδικά αν δεν είναι γνωστοί), ώστε να μη ρισκάρουν ούτε λεπτό από το δικό τους κεφάλαιο. Επί της ουσίας εκμεταλλεύονται το «ψώνιο» του καθενός. Με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει και έλεγχος του τι βγαίνει προς τα έξω. Φυσικά, δεν βάζω όλους τους εκδότες στο ίδιο τσουβάλι.

12. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Δεν έχω ιδέα, ποτέ δεν αγόραζα βιβλία με γνώμονα το αν είναι best seller.

13. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το έντυπο.

14.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Κράτα την τέχνη σου μακριά από το βιοπορισμό. Πιστεύω πως όταν μπαίνεις στο λούκι να βγάλεις λεφτά για να ζήσεις από την τέχνη σου, θα κάνεις εκπτώσεις κάποια στιγμή ή θα πιέσεις πράγματα. Είναι ένα αναγκαίο κακό.  

15. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν το «Mexico city blues» του Τζακ Κέρουακ.

16. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Κατερίνα Γώγου, Μίλα Κούντερα, Χρόνης Μίσσιος.

17. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Έχω στο μυαλό μου μια συλλογή διηγημάτων όπως προανέφερα, και μια ποιητική συλλογή που θα συνδυάζει και οπτικό υλικό. Επίσης, αυτή τη περίοδο ετοιμάζουμε και ένα cd με μελοποιημένα ποιήματα και απαγγελίες από το τελευταίο μου βιβλίο το «#1158#».

*     *     *

#1223# - #1224#

(του Γιώργου Καββαδία

μίξη δύο ποιημάτων από την συλλογή #1158#, όπως αυτά παρουσιάστηκαν στην παρουσίαση της συλλογής)

Στέκομαι ξανά σε κρεβάτια ξέστρωτα, ξάγρυπνος 

Στα χαμένα μου βήματα βουλιάζω 

Συλλογιέμαι; 

Αρνιέμαι; 

Βουβές απαντήσεις 

Σωπαίνω και κουρνιάζω στα ίχνη που ήταν μεγαλύτερά μου 

Κάθε μέρα ένας νέος απολογισμός 

Πίσω εκεί που ξεκινά το ταξίδι μας 

Κάθε μέρα ένα νέο κουρνιαχτό 

Φορώ τα ρούχα μου τα ξεσκισμένα 

«Θα αντανακλάς το φως που πήρες», μου είπαν 

Μα το κράτησα μέσα μου 

Φοράς το πιο όμορφο χαμόγελό σου 

Με προσπερνάς και λυγίζω τα γόνατα 

Να σπάσω 

Ναι, συλλογιέμαι 

Δε σ’ αρνιέμαι 

Κι αν κάποτε σιώπησα, μην σφραγίσουμε βιβλία 

Αναρωτιέμαι ακόμα για το φάρο που μ’ έριξε στα βράχια 

Διαβάζω ακόμα διαθήκες χρέωσης 

Ξέχασα να μοιράζομαι 

Ξέχασα να μιλώ 

Τώρα… φτύνω μονάχα σκόρπιες λέξεις 

Οι νύχτες δικάζουν ακόμα τις αγκαλιές μας 

Έλα να μου μάθεις ξανά, πώς συλλαβίζονται τα αισθήματα

 

#παράθυρο_στη_θάλασσα

(του Γιώργου Καββαδία

για το προσφυγικό, από τη συλλογή «Σαν σε πακέτο από τσιγάρα», μελοποιημένο από τον Νίκο Χατζηστεφάνου)

                               

Ένα παράθυρο στη θάλασσα να βλέπω όσα χάλασαν ό,τι μας άφησε εδώ να προσκυνάμε τον γκρεμό Μα οι θεοί μας ξέχασαν την νύχτα αυτή προσπέρασαν μετωπική στο κόκκινο και η ζωή εμπόδιο Τα μάτια ανοίγω κόντρα στις φωτιές δε με φοβίζουν όσα είδα χθες όσα γονάτισα κι αρνήθηκα για τα παιχνίδια τους τ' ανήθικα Μου λες τα δύσκολα πως πέρασαν κι όμως δε ξέρεις πώς με γέρασαν οι στεναχώριες και τα βάσανα κι όλα τα ψέματα που ανάσανα Στην πόλη βράδυ μόνος περπατώ ακούω μόνο βουητό αναρωτιέμαι αν ανήκω 'δώ μα δεν δαγκώνω το λωτό Σαν μία πόρτα στο υπόγειο που μου μυρίζει ιώδιο απολυμαίνει τις πληγές μα με γεμίζει ενοχές

Διάδοχοι της στάχτης

(του Γιώργου Καββαδία

από τη συλλογή «Δεν ήσουν εσύ για επανάσταση»)

Τσαλακωμένα χαρτιά στην πορτοκαλί φλοκάτη σου.

Σκεπτικός ακουμπάς τους αγκώνες στο γραφείο.

Ο ήχος του chat δε σταματάει.

Μια selfie ακόμη κι είμαστε έτοιμοι.

Στο φόντο η τύπισσα που ξαπλώσατε.

Δεν την θυμάσαι.

Τσαλακωμένα χαρτιά...

Σημειώσεις, μουτζούρες, κόντρα σημειώσεις, κι άλλες μουτζούρες.

Σχέδια, πλάνα, ζωγραφιές, όνειρα.

Όλα σβησμένα με το λευκό της παρθενιάς μιας σκιάς που στέκει ακόμη στο κρεβάτι σου ακίνητη και ξάγρυπνη.

Βήματα στις σκάλες.

Πέφτεις για ύπνο.

Όταν τα μάτια ξανανοίγουν,

τα χαρτιά καίγονται πάνω από το κεφάλι σου.

Προσπαθείς να βάλεις τις φωνές... μάταια.

Οι στάχτες γεμίζουν το στόμα.

Η σκιά, σε καβαλάει.

Το νόθο σας παιδί, θα μεγαλώσει στην αυλή...

Γυμνό και βουβό.

Τα δάκρυά του θα πνίγουν τον νέο κόσμο.

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΒΒΑΔΙΑ

Γεννήθηκε το 1986 στην Αθήνα. Ζει εκεί, και συγκεκριμένα στον Κορυδαλλό, έχοντας ρίζες και από την Κω. Σπούδασε Πληροφορική στο Α.Τ.Ε.Ι Θεσσαλονίκης, και έχει MSc στα Πληροφοριακά Συστήματα από την ΑΣΟΕΕ. Την κλίση του στη συγγραφή ανακάλυψε στα 16 του. Γράφει ποιήματα, στίχους, πεζά και άρθρα. Κατά καιρούς κείμενά του έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα φιλολογικά και ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Για ένα περίπου χρόνο διετέλεσε αρχισυντάκτης της για το Ελληνικό Ροκ στο ηλεκτρονικό περιοδικό SouthernRock.gr του Σάββα Συνοδινού. Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από τους Νίκο Ρουμελιώτη, Κώστα Λεμονίδη, Νίκο Χατζηστεφάνου, Group PάrΩdy, Αντώνη Αυγουλλά, Στάθη Πλήτσο, Νίκο Γιακουμάκη, Γιώργο Θεοφάνους (KollektivA), Πέτρο Πατουχέα (Rockamora), Γιάννη Μπουζούκη, Δημοσθένη Παπαδημητρίου, Άγρια Μυστικά, Μανώλη Θαλασσινό, Κώστα Βασιλάκη και Γιώργο Μπαλτάση. Ταυτόχρονα με τη συγγραφή, ασχολείται και με το ραδιόφωνο από το 2008 και με τη φωτογραφία από το 2017. Μέχρι σήμερα έχει κυκλοφορήσει έξι ποιητικές συλλογές.

• 2007, «Περπάτησα στο δρόμο που σκέπασε η στάχτη»
• 2009, «…Από τις Ερινύες στις Κήρες…»
• 2012, «Ό,τι μας στοιχειώνει», η οποία επανεκδόθηκε το 2015 από τις Εκδόσεις Εντύποις
• 2015, «Δεν ήσουν εσύ για επανάσταση» (συλλογή & CD), Εκδόσεις Εντύποις
• 2018, «Σαν σε πακέτο από τσιγάρα», Εκδόσεις Εντύποις
• 2019, «#1158#», Εκδόσεις Εντύποις