Μάνα Ελλάδα - Ποίημα του Πλούταρχου Πάστρα για την Κύπρο

Μάνα Ελλάδα

Ω, μάνα μου Ελλάδα

πάρε στα ματωμένα χέρια σου

το νεκρό κορμί του Ευαγόρα,

που κείτεται πάνω στα όρη του ηρωικού Πενταδακτύλου,

εκεί που το αίμα των αγωνιστών της ΕΟΚΑ

κύλησε σαν χείμαρρος μαζί με το δικό του,

παρασέρνοντας τις αρμάδες του εχθρού

και με τα τουφέκια της ανδρείας

πολέμησαν πάνω στις κορφές και στις πλαγιές του

τους αιμοβόρους γιους των αλυσίδων της σκλαβιάς,

και έφεραν την όμορφη γυναίκα του Έλληνα, την Ελευθερία

να κάτσει στο θρόνο της Παφίας Αφροδίτης.

Σκούπισε το δάκρυ που κυλλά πάνω στο μάγουλο σου,

φόρεσε το χαμόγελο της δόξας στο πρόσωπο σου

και σήκωσε το κεφάλι σου ψηλά να δεις τον Ευαγόρα,

ν’ ανεβαίνει «τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».

Εκεί θα τον περιμένει η θεομήτωρ Παναγιά,

να τον βάλει μέσα στη ζεστή της αγκαλιά,

εκείνη που κράτησε το σταυρωμένο της Υιό

με το αγκάθινο στεφάνι της σκοτεινής ψυχής του ανθρώπου.

Δες τον ν’ αγναντεύει από εκεί ψηλά

τον ήλιο ν’ ανατέλλει μέσα από το σκοτάδι των κατεχομένων,

και τον κόκκινο ουρανό να βάφεται γαλάζιος,

για να τιμήσει τη μητέρα του πνεύματος και του πολιτισμού,

εσένα λεοντόκαρδη Ελλάδα,

και να απαγγέλλει ο Ευαγόρας το θείο ύμνο του

«Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι

Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά».

Πλούταρχος Πάστρας