Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Δήμητρα Λογγίνου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΟΓΓΙΝΟΥ
1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;
Είναι η τέχνη της αποτύπωσης του λόγου της ψυχής ενός ανθρώπου, ο οποίος δημοσιοποιείται στο ευρύ κοινό με υπερβατικό ή μη τρόπο. Πρόκειται για μια διαδικασία με θεϊκή υπόσταση. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Ιωάννης αναφέρει πως « Εν αρχή ην ο λόγος…», θέλοντας να αναδείξει τόσο τη θεία φύση του λόγου όσο και την κοσμολογική του λειτουργία.
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Πιστεύω ακράδαντα στο διδακτικό χαρακτήρα των λογοτεχνικών κειμένων. Στις λέξεις εκείνες που σκόρπιες ή σε σειρά διεισδύουν στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής για να καλλιεργήσουν αξίες και ιδανικά, να ευαισθητοποιούν ή να θέσουν προβληματισμούς, να φανερώσουν τις συνέπειες και τα αποτελέσματα των ανθρώπινων επιλογών με απώτερο στόχο να διαπαιδαγωγήσουν και να θεραπεύσουν κοινωνικές παθογένειες.
3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Κατά τη γνώμη μου το ανήσυχο ανθρώπινο πνεύμα στις μέρες μας επιζητά να ανακαλύψει νέους τρόπους έκφρασης και δημιουργίας. Να ξεφύγει από αυτό που θεωρείται παραδοσιακό, γνωστό ή τετριμμένο. Γι’ αυτό και τα τελευταία χρόνια οι καλλιτέχνες αναζητούν νέες μορφές τέχνης μέσω των οποίων προσπαθούν να προσδιορίσουν το προσωπικό τους καλλιτεχνικό αποτύπωμα. Αυτή η αναζήτηση έχει οδηγήσει τις αρχέγονες τέχνες, όπως την ποίηση, σε μια «δημιουργική» παρακμή. Χρησιμοποιώ το επίθετο «δημιουργική», διότι όπως ο Φοίνικας χρειάζεται να γίνει στάχτη για να αναγεννηθεί, έτσι και η ποίηση θεωρώ ότι θα χρησιμοποιήσει τη φωτιά της για να βρει νέους δρόμους που θα της επιτρέψουν στο μέλλον να κυριαρχήσει και πάλι σε συνδυασμό με άλλες μορφές τέχνης.
Ένα αλληγορικό ημερολόγιο σκέψεων, συναισθημάτων και προβληματισμών. Ένα συνονθύλευμα γραμμάτων που λειτουργούν με τρόπο συμβολικό και χαράσσουν πάνω στο χαρτί πτυχές από την προσωπικότητα του ατόμου που βαστά την πένα.
5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Τις πρώτες μου ιστορίες τις έγραψα όταν ήμουν ακόμη παιδί, σε ηλικία οκτώ χρόνων και αυτό που με παρότρυνε ήταν η παιδική αφέλεια. Μου άρεσε πάρα πολύ να διαβάζω βιβλία. Σκεφτείτε ότι σε ηλικία δευτέρας δημοτικού, όταν οι γονείς μου με ρώτησαν: « Τι δώρο θα ήθελες να σου φέρει ο Άγιος Βασίλης;», αυθόρμητα απάντησα: «Βιβλία». Μου άρεσε πάρα πολύ το διάβασμα και ήθελα κι εγώ να γράφω τις δικές μου ιστορίες και να «μιμούμαι» τον λόγο των συγγραφέων που διάβαζα.
6. Γιατί γράφετε;
Γράφω για πολλούς λόγους. Πρώτα πρώτα επειδή με αυτό τον τρόπο πετυχαίνω να επικοινωνήσω εσωτερικά με τον εαυτό μου. Να κάνω έναν διάλογο με το ψυχικό μου «είναι» και να το γνωρίσω σε βάθος. Ύστερα γράφω για να αποτυπώσω συναισθήματα που δεν θέλω να ξεχάσω. είτε γιατί μέσα από αυτά ένιωσα χαρά είτε επειδή με αφορμή αυτά προσδιόρισα τις επιλογές μου. Τι θεωρώ «σωστό» και τι «λάθος» για εμένα. Τέλος, γράφω για να πειραματιστώ με την έκφραση. Να ανακαλύψω νέες οπτικές γωνίες μιας έννοιας ή μιας ιδέας και να προσπαθήσω να βρω σημεία σύγκλισης ανάμεσά τους.
7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Μου αρέσει να αρμενίζω μέσα στο πέλαγος της καθημερινότητας και να δέχομαι απρόοπτα ερεθίσματα που θα με οδηγήσουν να πιάσω την πένα για να γράψω.
8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Τον τελευταίο καιρό έχω αφοσιωθεί στην ποίηση. Ωστόσο, λόγω του ότι στην εργασία μου περιστοιχίζομαι από παιδιά ασχολούμαι και με το παραμύθι, το οποίο το χρησιμοποιώ ως έναν εναλλακτικό τρόπο μάθησης.
9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Ως φοιτήτρια ξεκίνησα να γράφω τα πρώτα μου ποιήματα. Αργότερα ως εκπαιδευτικός έγραψα θεατρικά έργα για παιδιά με σκοπό να καλύψω τις ανάγκες των σχολικών εκδηλώσεων. Ύστερα, ασχολήθηκα πιο οργανωμένα με το παραμύθι, τα διηγήματα και τις ιστορίες φαντασίας. Έχω δημιουργήσει έναν προσωπικό χώρο στο διαδίκτυο με το όνομα: «Φωτοτεχνήματα», στον οποίο μπορεί κανείς να διαβάσει κάποια από τα ποιήματα και τα πεζά που έχω γράψει.
10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Γλυπτών παλιννόστησις».
Είναι μια συλλογική ποιητική ανθολογία μια εναλλακτική προσέγγιση της επιθυμίας όλων των Ελλήνων για επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα πίσω στην πατρίδα τους. Αποτελεί κομμάτι από την καμπάνια της UNESCO για τον επαναπατρισμό των συγκεκριμένων αρχαιοτήτων και αποσκοπεί στο να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει τον κόσμο σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο για το θέμα αυτό.
11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Είναι η βραδινή ώρα μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου. Συνήθως όταν πέφτω για ύπνο και κλείνω τα μάτια, μέσα στο σκοτάδι, έρχονται διάφορες σκέψεις στο μυαλό μου και γίνονται λόγος τις πιο πολλές φορές ποιητικός. Τότε σηκώνομαι, ανάβω το φως και καταγράφω αυτούς τους στίχους για να μην τους ξεχάσω. Άλλες φορές πάλι κατά τη διάρκεια του ύπνου REM βλέπω ολόκληρες ιστορίες, τις οποίες τις πιο πολλές φορές τις μετατρέπω σε παραμύθια ή ιστορίες φαντασίας.
12. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι : «Οι κόρες των αστεριών» της Lucinda Riley σε μετάφραση Σοφίας Τάπα.
13. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Αγαπώ ιδιαίτερα τις ιστορίες του Ιουλίου Βέρν, του Αλέξανδρου Δουμά, του Ντοστογιέφσκι, τα αστυνομικά της Αγκάθα Κρίστι και τις περιγραφές του Κώστα Ουράνη και του Στρατή Μυριβηλη.
14. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;Είναι πάρα πολλά πραγματικά. Ενδεικτικά θα αναφέρω τον Γύρο του Κόσμου σε 80 ημέρες, τη Μαύρη Τουλίπα, τον Παίχτη, τον Ερωτόκριτο, τον Δον Κιχώτη και την Αργώ.
15. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Θα ήθελα στο μέλλον να πειραματιστώ και με άλλα λογοτεχνικά είδη για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε νέα λογοτεχνικά πεδία. Με ενδιαφέρει επίσης η εκπόνηση επιστημονικών μελετών για τη σχέση που έχει η λογοτεχνία με τις υπόλοιπες παραδοσιακές ή σύγχρονες τέχνες καθώς επίσης και να επεκτείνω το συγγραφικό μου έργο.
* * *
Νανουρίζοντας την Ευρώπη
(της Δήμητρας Λογγίνου)
Βρισκόμαστε στον αστερισμό του Ταύρου και αυτή είναι η Ευρώπη, μια όμορφη κόρη από τη Φοινίκη που ο Δίας, ο πατέρας των θεών, αγάπησε παράφορα.
Σσσσς… συγκρατήστε τη χαρά σας λόγω που ταξιδεύετε στο διάστημα και μη φωνάζετε!
Δεν πρέπει να ξυπνήσει η Ευρώπη, γιατί θα χάσει το όνειρό της. Μπορεί να μην το πιστεύετε, όμως τα όνειρα της Ευρώπης είναι τα δικά σας όνειρα. Μα αφήστε με να σας εξηγήσω καλύτερα…
Μια μέρα που η Ευρώπη μάζευε άνθη σε έναν αγρό στην ακρογιαλιά της Φοινίκης, την είδε ο Δίας και θαμπώθηκε από την ομορφιά της.
Για να την πλησιάσει μεταμορφώθηκε σε κάτασπρο ταύρο. Βλέποντας η Ευρώπη τον ήσυχο ταύρο, πήγε κοντά του και κάθισε πάνω στη ράχη του.
Ο Δίας έπεσε στη θάλασσα ώστε να μην προλάβει η Ευρώπη να κατεβεί και αφού την έκανε μια μεγάλη βόλτα, την πήγε στην Κρήτη.
Εκεί, της φανερώθηκε και την έκανε μητέρα του Μίνωα, του Ραδάμανθυ και του Σαρπηδόνα.
Οι άνθρωποι , που είδαν το ζευγάρι κατά τη διάρκεια της μεγάλης του βόλτας, κατάλαβαν πως κάτι τους συνδέει μεταξύ τους και θέλησαν να δώσουν ένα κοινό όνομα σε όλη αυτή την έκταση.
Την ονόμασαν λοιπόν “Ευρώπη” προς τιμήν του κοριτσιού που καθόταν στη ράχη του ταύρου και είναι η ήπειρος στην οποία ζούμε.
Όταν ήρθε η ώρα η Ευρώπη να εγκαταλείψει αυτόν το κόσμο, ο Δίας έκανε τον ταύρο αστερισμό και τον στερέωσε στον ουρανό. Από τότε η Ευρώπη μας κοιτά από ψηλά.
Έκανε μάλιστα κρεβάτι της το φεγγάρι, για να μπορεί να το κουνά και να κοιμάται ευκολότερα. Αυτό το μυστικό το ξέρουν μόνο τα παιδιά.
Έτσι κάθε βράδυ, λίγο πριν πέσουν για ύπνο, αστέρια από τον αστερισμό του Ταύρου επισκέπτονται τα κρεβατάκια των παιδιών, για να γράψουν πάνω τους τις πιο κρυφές τους σκέψεις, τις δικές τους ή των γονιών τους.
Κάθε φορά που η Ευρώπη ξυπνά, διαβάζει αυτά που έχουν γράψει τα παιδιά πάνω στα αστέρια και αν είναι γεγονότα όμορφα, όταν θα κοιμηθεί, θα έχει γαλήνιο ύπνο. Μα σαν τύχει και είναι άσχημα, θα βλέπει εφιάλτες.
Παιδιά από την Αγγλία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Γερμανία, την Ρωσία, την Ελλάδα και όλες τις άλλες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου, στέλνουν κάθε βράδυ τις δικές τους σκέψεις, τα δικά τους όνειρα και η Ευρώπη καθώς διαβάζει, κουνά το φεγγάρι, νανουρίζεται κι αποκοιμιέται...
Κι αν ακόμη αμφιβάλλετε πως τα όνειρα της Ευρώπης είναι οι δικές σας σκέψεις δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε.
Ελάτε όλοι μαζί αυτό το βράδυ να κάνουμε μια όμορφη σκέψη κοιτώντας ένα αστέρι από τον αστερισμού του Ταύρου.
Αν καταφέρουμε να σκεφτούμε όλοι το ίδιο πράγμα, τότε αυτή η ήπειρος θα γίνει στο μέλλον πιο όμορφη και κυρίως πολύ πιο ανθρώπινη.
Το σπίτι του δασκάλου
(της Δήμητρας Λογγίνου)
Με την πόρτα της καρδιά σου ανοιχτή
και με όχημα ένα ποδήλατο
ταξιδεύουν τα όνειρά σου
Κάνεις γρήγορο πεντάλ
και σπόρους λουλουδιών φυτεύεις
σε κάθε πέρασμά σου
Ο άνεμος μαζί σου παιχνιδίζει
και με χάρη τους σπόρους σου σκορπά
πότε εδώ και πότε εκεί
γλυκά για να σε βασανίζει
Μα εσύ με την αμυαλοσύνη του γελάς
νόημα του κάνεις προσπερνάς
ξέρεις πως σε χωράφι καρπερό
ο σπόρος πιάνει δε χαλά
Πίσω να κοιτάξεις δε γυρνάς
κι όλο με πείσμα προχωράς
αυτό είναι το σπίτι σου δάσκαλε
το μέλλον των παιδιών που αναζητάς
Παιδική Αθωότητα
(της Δήμητρας Λογγίνου)
Χτες βράδυ, δυο άγγελοι μπήκαν
στην κάμαρή μου
Αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν
Την πιο κρυφή ευχή μου
Φορούσαν ρούχα αστραφτερά,
από ασήμι, μετάξι
κι αστέρια κεντητά
Τους είπα σ’ ένα όνειρό σου να διαβούν
κι ότι πιο πολύτιμο βρουν
το πρωί ως δώρο να μου φέρουν
Έφυγαν σαν αστραπή
μα γύρισαν προτού
να χαράξει η αυγή
Στα χέρια τους ένα ολόχρυσο
κουτί κρατούσαν
και με δάκρυα μου εξηγούσαν
Πως για χάρη μου απόψε παραστράτησαν
Και την ψυχή του μικρού τους
αδερφού μου χάρισαν
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΛΟΓΓΙΝΟΥ
Γεννήθηκα στις 25 Ιουνίου του 1982 και μεγάλωσα στον Πειραιά. Σε ένα διώροφο σπίτι του ΄60 που στο ισόγειο είχε μια αυλή γεμάτη λουλούδια και μια σκάλα που οδηγούσε σε ένα μικρό ταρατσάκι. Εκεί έγραψα τις πρώτες μου ιστορίες κι έπαιξα τις πρώτες μου παραστάσεις σε ηλικία οκτώ χρόνων. Το πρώτο μου διήγημα αναφερόταν στη ζωή της μικρής Τατιάνας και ήταν η θηλυκή εκδοχή του Όλιβερ Τουίστ. Αυτό και τα υπόλοιπα έργα της παιδικής μου ηλικίας δεν σώθηκαν. Βλέπετε υπάρχει κι αυτό το στερεότυπο που λέει πως τα έργα των παιδιών δεν έχουν λογοτεχνική αξία και επομένως δεν χρειάζεται να τα κρατάμε. Το 2000, όταν πέρασα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Ρόδου ανακάλυψα το ποιητικό μου ταλέντο. Ίσως να ήταν η θαλασσινή αύρα και το μεσαιωνικό τοπίο του ιπποτικού νησιού, ίσως τα νεανικά σκιρτήματα της καρδιάς… δεν ξέρω. Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά. Πάντως τα πρώτα μου ποιήματα τα έγραψα ως φοιτήτρια κι από εκείνη την εποχή ξεχωρίζω το «Παιδική Αθωότητα».
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησε σιωπή. Δεν έπιασα ποιητική πένα στα χέρια μου. Διορίστηκα στο δημόσιο κι όλο το βάρος έπεσε στην εργασία μου και στο μεταπτυχιακό μου που το ξεκίνησα το 2007 πάνω στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων. Εκείνο τον καιρό έβρισκα καλλιτεχνική διέξοδο μέσω της συγγραφής θεατρικών έργων για τις ανάγκες των παραστάσεων του σχολείου. Το 2012 άρχισα να γράφω διδακτικά παραμύθια για παιδιά με βάση το περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος σπουδών για το δημοτικό σχολείο και εξέδωσα το παραμύθι: « Θαλάσσια Χελώνα εκπέμπει SOS».
Το 2015 η ενασχόλησή μου με την τέχνη της φωτογραφίας έφερε ξανά στο προσκήνιο την αγάπη μου για την ποίηση, που επεκτάθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα και στην πεζογραφία. Φως και γραφή, γραφή και λόγος. Αυτό το σχήμα στριφογύριζε συνέχεια μέσα στο μυαλό μου και αναρωτιόμουν αν υπήρχε τρόπος σύνδεσης μεταξύ τους. Έτσι, γεννήθηκαν τα φωτοτεχνήματα. Ένα blog με ποιήματα και πεζά εμπνευσμένα από μια φωτογραφία.
Το 2017 συμμετείχα στον Πανελλήνιο Συλλογικό Τόμο για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα με τίτλο: «Γλυπτών Παλιννόστησις», με το ποίημα «Της κόρης το παράπονο».
Ένα άλλο καλλιτεχνικό μου ενδιαφέρον είναι η μουσική. Ασχολούμαι με το πιάνο και τη μονωδία. Μου αρέσει ιδιαίτερα να συνδυάζω τον ήχο της κλασικής μουσικής με την ροκ ορχήστρα και τα παραδοσιακά ακούσματα.
Σε επιστημονικό επίπεδο κάνω δημοσιεύσεις πάνω στο αντικείμενο του κλάδου μου - σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο- κι ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορέσω να ταξιδέψω σε χώρες με πλούσιο πνευματικό και καλλιτεχνικό υπόβαθρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!