Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Μαίρη Κατσανίδου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Μαίρη Κατσανίδου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΚΑΤΣΑΝΙΔΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Θα μπορούσε να είναι ένα όμορφο φανταστικό ταξίδι καθαρής σκέψης. Ή  μια σειρά εικόνων που προσπαθούν να γίνουν λέξεις. Προσωπικά είναι  μια εξωτερίκευση συναισθημάτων.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Είναι μια άλλη ματιά στην ζωή, μας διδάσκει , μας καλιεργεί, αλλά ίσως προσπαθούμε εκείνες τις στιγμές διαβάζοντας, να ζήσουμε τις ζωές των ηρώων.

3. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Πάντα στο βάθος του μυαλού μου είχα την διάθεση να γράψω. Όταν όμως τέλειωσα με την ενηλικίωση των παιδιών και δημιουργώντας τις δικές τους οικογένειες, κατάλαβα πως ήρθε η ώρα. Πριν πέντε χρόνια η Δημιουργική γραφή με τα μαθήματα που παρακολούθησα άφησε την φαντασία μου να  ταξιδέψει.

4. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Όταν γράφω δίνω μια άλλη νότα στην ζωή μου. Μου ξεκουράζει τον νου, μου  γαληνεύει  την ψυχή, απολαμβάνω ταξίδια  φαντασίας. Ζωντανεύουν μέσα μου οι εικόνες και  γίνονται λέξεις.

5. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Τα πάντα που βρίσκονται και κινούνται γύρω μας είναι πηγές έμπνευσης για μένα. Ένας ήχος της φύσης, ένα τραγούδι, μια λέξη από κάποιες κουβέντες και  αμέσως   αναβλύζει η έμπνευση.

6. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω συμμετάσχει σε τρία συλλογικά βιβλία με κείμενά μου. Πρόκειται για τα ‘’ Τα Ορυχεία Της Γραφής’’  2014 ‘’ Ιστορίες με Χρώματα’’2016    ‘’Υπάρχει...2017 και το 2019 το πρώτο μου μυθιστόρημα ‘’ Αριάδνη’’ 

7. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΑΡΙΑΔΝΗ». 

Παρατηρούμε  μια γυναίκα την Αριάδνη ερωτευμένη με τον άντρα της μα που εκείνος  βρίσκεται στα πρόθυρα θανάτου. Υπάρχει η λαχτάρα της  για ένα παιδί που δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν. Σαν τελευταία επιθυμία του ο άντρας της, δίνει εντολή σε γιατρό φίλο να γίνει εξωσωματική στην γυναίκα του με δωρεά σπέρματος. Μια εισβολη στην ζωή της όμως και τα ψέματα που θα ανακαλύψει δεν μπορούν να συγκρατήσουν την θύελλα που πλησιάζει και θα παρασύρει  τα πάντα στο πέρασμά της. ‘’ Καμία  οργή δεν είναι πιο δυνατή από την οργή μιας γυναίκας’’. Τα περιθώρια είναι μικρά,  οι αποφάσεις σωστές άραγε;

8. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Οι νυχτερινές ώρες, τότε που υπάρχει η σιωπή, τότε που όλα ηρεμούν. 

9.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Υπάρχει το πρόβλημα - το μετά γραφής- η εξέλιξη του κειμένου δηλαδή.  Αναρωτιέσαι πως θα το διαχειριστούν. Ο επιμελητής/τρια,  ο εκδοτικός  οίκος, η πώληση, η παρουσίαση. Εξαρτάται αν το κάνεις βέβαια για το κέφι σου, για το μεράκι, ή για χρήματα. Υπάρχει τόση πληθώρα συγγραφέων που  θεωρώ πως οι περισσότεροι γράφουν από αγάπη και όχι για το οικονομικό μέρος. Βέβαια χρειάζεται  τελικά να πληρώσεις για  ένα βιβλίο που θα προσπαθήσεις να το κάνεις γνωστό. 

10. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Αφθονία βιβλίων. Καλά βιβλία,  απλά,  αδιάφορα. Απαιτείται πολύ διάβασμα να ξεχωρίσεις τι είναι το κάθε ένα και πόσο  καλύπτει  τις προτιμήσεις σου.

11. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Αν έχεις καλό εκδότη με μοναδικές δημόσιες σχέσεις και ειδικό κύκλο δικό σου που θα ασχοληθεί μόνο με σένα - πράγμα που δεν είναι εύκολο.

12. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Είμαι του έντυπου  για να διαβάζω και να κρατώ το χαρτί στα χέρια μου, έτσι γεμίζω τις βιβλιοθήκες  για όποια ζήτηση στο  μετέπειτα χρόνο. 

13.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να γράφει με αγάπη και με απλά, αληθινά λόγια.  

14. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Νορβηγικό δάσος του Χαρούκι Μουρακάμι και μερικά ακόμη.

15. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ναγκίμπ Μαχφούζ 
ALICE MUNRO

16. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Άκου Ανθρωπάκο Βίλχεμ Ράιχ
Ενικός αριθμός    Λενα Διβάνη

17. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Προς το παρόν γίνονται  κάποιες παρουσιάσεις της “Αριάδνης “ διαβάζω και γράφω κάτι καινούριο. Θα δείξει το μέλλον για αυτό.

*     *     *

ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΛΗ
(της Μαίρης Κατσανίδου ©)

Μουσική και μουσικοί, συμφωνίες ασύμφωνες. Ήχοι και απόηχοι. Κρουστά, πνευστά, έγχορδα, μαζί προσπαθούν να εναρμονιστούν και πλασάρονται στην πόλη που μόνο ήσυχη δεν  είναι.  Ηλεκτρονικά πλήκτρα στο  έδαφος για καλημέρα και ήχοι κρουστών για καληνύχτα.

Μια μουσική πόλη ιδιαίτερη, σπάνια, μοναδική. Με κατοίκους μουσικοανθρώπους.   με σπίτια κτισμένα σε μορφή που βλέπεις νότες, οι δρόμοι με κλειδιά του πενταγράμμου. Τριγύρω βλέπεις βιολιά, κιθάρες, αρμόνια  και αυτά τα έχουν σε μεγέθυνση για παιχνίδια παιδικά σε  πλατείες, ώστε να μπορούν να κάνουν τα πρώτα βήματα στην μουσική από νωρίς.  Τα μεταφορικά μέσα κάθε άλλο παρά αυτοκίνητα θυμίζουν. Κυκλοφορούν  μέσα σε πιάνα, σε βιόλες και σαξόφωνα, απλά έχουν ρόδες.  Πώς να φανταστείς πως υπάρχει αυτή η πόλη; 

Σε κάθε γωνία υπάρχουν παρέες ανθρώπων και ενορχηστρώνουν  συναυλία σε λίγα λεπτά.  Μουσικές  χροιές ρέουν από τα χείλη τους, μιμούνται κελαηδίσματα, μουγκρητά, χλιμιντρίσματα. Γουργουρητά  πτηνών και ζώων. Μιμούνται  τα νερά, τον αέρα, τα σφυρίγματα από τις κινήσεις των φυτών όπως τα μετακινεί ο άνεμος  με ένα συνδυασμό μοναδικό.    Οργώνουν  το πεντάγραμμο, όπως εμείς τη γη, αποκομίζοντας  τη μόνη τους τροφή με παρτιτούρες και ανθούν όπως τα λουλούδια οι συνθέσεις τους. 

 Λέξεις κλειδιά Ντο –ρε-μι, και ο ήχος των κυμάτων δένει με το φυλοθρώϊσμα. Αυλακωτές   μηχανικές ταλαντώσεις (δονήσεις ) φα σο λα σι.  

Πήραν  τις αστραπές και τις βροντές από τις καταιγίδες που προκύπτουν, σχημάτισαν  συμφωνική με τους ήχους τους και θα γίνει εκδήλωση σε λίγες μέρες. Περπατούν στους δρόμους και χορεύουν, ανέμελα  κοιτούν και συνθέτουν. Μοιάζουν αερικά, με  ευδαιμονία. Ποιος  να φανταζόταν πως υπάρχει αυτή η πόλη, που είναι πίσω από αρκετούς λόφους, μα  καμία πινακίδα δεν σε παραπέμπει., με μια  περίεργη  γκάμα ανθρώπων που ανεξήγητα ζουν εκεί. 

Δίνουν  σπάνια μουσικά ονόματα στις νότες που δηλώνουν φυλετική ή εθνική καταγωγή. Προκύπτουν  όροι αρχαίοι Ελληνικοί όπως : Φρύγιος, Λύδιος Ιωνικός Αίολικός.   

Έχουν μια αποκλειστικότητα στην ανάγνωσή τους. Όταν  διαβάζουν αμ προφέρουν λα μινόρε. Πουθενά αλλού στον κόσμο δεν συμβαίνει αυτό, μόνο στην πόλη τους.   Είναι ειδικοί και μοναδικοί.  Έστειλαν στο άγνωστο διάστημα, στο υπερπέραν, ένα Κουαρτέτο εγχόρδων και περιμένουν απάντηση, μια επίσης μουσική απάντηση. 

Συνεννόηση και κατανόηση, θα ενώσει την σπάνια πόλη τους με το σύμπαν. 

 Κωδικοποίηση και ποίηση. Τόνοι και ημιτόνια, κλίμακες και ανιούσες σκάλες, αυτά όλα ενωμένα σε καθηλώνουν όταν βρεθείς σαν επισκέπτης,  όταν αρχίζουν την σύνθεση που τελειώνει με το δειλινό και την επόμενη μέρα πάλι από την αρχή. Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος ένας ομιλών σοφός, πρώτος ανακάλυψε μια στενή σχέση σύνδεσης των μαθηματικών με την μουσική.  

Πράγματι τα νούμερα είναι μουσική και η μουσική νούμερα.  Όπως ο διαχωρισμός της κλίμακας  σε 7 φθόγγους, όπως τα έως τότε επτά γνωστά ουράνια σώματα. 

Μην προσπαθήσετε να κατανοήσετε τους μουσικοανθρώπους. Και  εγώ που τους επισκέφτηκα  δεν τα κατάφερα. Πρέπει να γεννηθεί κάποιος εκεί, σε αυτή την διαφορετική πόλη, να δει την ζωή μέσα από την ευαισθησία της ακοής τους για τον  ήχο.

 Και  μετά, να κατανοήσει την σύλληψη και εκτέλεση μια συμφωνίας, στην φανταστική,    αυτή μουσική πόλη.

ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
(της Μαίρης Κατσανίδου ©)

Κάποτε τα όνειρά σου ήταν μόνο άσπρα και μαύρα και πάντα τα ξεχνούσες όταν άνοιγες τα μάτια. Οι εφιάλτες σου κάποτε μόνιμοι, είχαν τρόμο και σε κρατούσαν ξύπνια έως ότου αρχίσει η μέρα να χαράζει. 
 Όλο εφιάλτες με τα παιδιά, πως κάτι είχαν πάθει, πως κάτι τραγικό συνέβαινε και ξυπνούσες παγωμένη, και συχνά δακρυσμένη. Αναρωτιόσουν αν ήταν αλήθεια, μετά καταλάβαινες πως ήταν εφιάλτες. Πήγαινες κοντά τους, τα έβλεπες να κοιμούνται, τα φιλούσες και έτσι ηρεμούσες. Εφιάλτης μουρμούριζες. Δεν μιλούσες, τα κρατούσες μέσα σου, και το στομάχι με σφίξιμο. Άγχος διαρκές, μήπως κάτι δεν γίνει σωστά και υπάρξουν αντιδράσεις για την ασχετοσύνη που  είχες.  
«Ωχ! Πια, αυτά όλα  τρώνε την  ζωή σου».  
Αυτό σου έλεγαν όλοι γύρω  και εσύ αναρωτιόσουν πια ζωή σου; Εσύ  ζεις και κινείσαι βάσει προγράμματος μόνο για όλους γύρω σου, από τότε που θυμάσαι τον  εαυτό σου. 
Περπατάς και αναλογίζεσαι τις μέρες και τα χρόνια, τότε που όλα τα έβλεπες σαν ένα θεόρατο βουνό που με δυσκολία το ανέβαινες. Μεγαλοποιούσες  κάθε τι μικρό και δυσκολευόσουν να το χειριστείς.

Τα όνειρά σου τώρα έχουν πολλά χρώματα. Αμέτρητα και φωτεινά και ξυπνάς ευδιάθετη. . Δεν προσπαθείς πια να τους δώσεις εξήγηση.  Έπαψες  να ενδιαφέρεσαι,  αν βλέποντάς τα, κάτι  περιμένεις να συμβεί. 
 Γελάς με ότι ένοιωθες παλιότερα, στα μικρά σου χρόνια, τότε που τα πάντα έπαιρναν τεράστιες διαστάσεις.
 Και  ήρθε το τώρα, ήρθε η μέση ηλικία. Αναισθησία την λες;  Αδιαφορία  να την πεις;  Δεν σκοτίζομαι  ίσως μουρμουρίζεις. Ότι έκανες  έκανες,  αν ξεχάσεις τώρα και κάτι δεν χάλασε ο κόσμος ρε αδελφέ. Ωρίμασες όμως τώρα,  τα προβλήματα τα κατατάσσεις σε παρελθόν, τα αφήνεις να περιμένουν μια λύση ανώδυνη, γυρίζεις τη σελίδα. Η ζωή είναι ωραία και πρέπει να την χαρείς. 
«Μην μου φέρνεις δάκρυα στα μάτια, μην με πληγώνεις με συμβουλές». 
Αυτό έχεις γράψει σε ένα λευκό χαρτί να το βλέπεις και θέλεις το δείχνεις σε όλους  σε στιγμή κατάλληλη.  Άρχισες  να βλέπεις στον καθρέφτη ένα στεγνό δέρμα και μικρές ρυτίδες, που σε λίγο θα μεγαλώσουν.   Είναι από τα χαμόγελα λες και παρηγορείσαι, όμως ναι, τώρα χαμογελάς και ας γεμίζεις από  βαθιές γραμμές. Αυτές θα είναι από απεξάρτηση προβλημάτων που σκόπιμα τα αφήνεις να χαθούν, να εξατμιστούν στον αέρα.
 Επιδιώκεις να πετάς στα σύννεφα, όμως δεν ξεχνάς την προσγείωση σου, απλά την ρυθμίζεις εσύ πλέον, δεν αφήνεις άλλους να σου τραβάν το σκοινί να σε κατεβάσουν με βία, χωρίς την θέλησή σου.   Ένα φώς σε γλυκαίνει και ξέρεις από πού έρχεται. Η  μέση γραμμή της ζωής είναι σημαντική από εμπειρίες και θαυμάσια γεγονότα που εσύ τα προκαλείς. Τα ψάχνεις να τα ζήσεις. Όχι δεν μετράς, δεν υπολογίζεις τα συν και τα πλην.
 Ο  έρωτας ξεθύμανε με την πάροδο του χρόνου, μα έμεινες με γερά στηρίγματα, με δυνατά συναισθήματα, που σε τοποθετούν σε βάσεις που εσύ δημιούργησες. Χαίρεσαι και λυπάσαι με μικρά πράγματα χωρίς να καταδικάζεις την ψυχή σου όμως, με λεπτομέρειες.  Έχεις  ανοικτούς ορίζοντες και λαμβάνεις πληροφορίες, όσες επιτρέπεις να διαχειριστείς. Τέλος για σένα μικρότητες χαρακτήρων, αδιαφορείς και χαμογελάς.  Ακούς, μαθαίνεις, και διαγράφεις ή συμπεριλαμβάνεις πρόσωπα στην ζωή σου  χωρίς ενδοιασμούς. 
Έχεις αποκτήσει εμπειρίες. Αυτό  λέει πολλά. 
Αποδεικνύεις καθημερινά πως όλα αυτά τα χρόνια σε γέμισαν δύναμη και τώρα μπορείς να  χειριστείς τις δυνατότητες που εισέπραξες με τον καλύτερο τρόπο. Μισή ζωή εμπειρίες για την υπόλοιπη μισή. Τώρα μπορείς  πια  να την ζήσεις γεμάτη, ολοκληρωμένη. 

ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΣΤΕΡΗΘΗΚΑ
(της Μαίρης Κατσανίδου ©)

Πάρε λίγο φως και στείλε το σε μένα.
Μην ξεχνάς, ο ήλιος μου αρέσει,
ο ήλιος μου ταιριάζει,
όχι αυτός που με εξοντώνει,
όχι αυτός που μου λειώνει την ψυχή.
Αυτός που δίνει λάμψη μέσα μου,
έτσι μόνο ζω.

Δώσε μου λίγο φώς, με πνίγει το σκοτάδι,
που φώλιασε και μόνιμα θαρρώ
θέλει να αγκυλώσει κάθε σύσπαση του κορμιού μου.
Θα ήθελα λίγο φως, όχι δανεικό,
μα χαρισμένο απλόχερα στο σκοτεινό μου βλέμμα,
να λάμψει, να διώξει τον αχνό
που κάλυψε σαν σύννεφο ένα γύρω.

Ζήτησα φως, φωτιά μου δίνεις,
τα ναρκωμένα πάθη μου κυκλώθηκαν,
στην πύρινή της δύνη σαλεύω ανήμπορα,
αφέθηκα και σβήνω.

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΙΡΗΣ ΚΑΤΣΑΝΙΔΟΥ

Είμαι η Μαίρη Κατσανίδου. Γεννήθηκα και ζω στην Θεσσαλονίκη. Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου και κάνοντας τις οικογένειες τους μου άφησαν πολύ χρόνο ελεύθερο. Έτσι ξεκίνησα να τον εκμεταλλεύομαι. Παρακολουθώντας πολλά χρόνια μαθήματα Δημιουργικής Γραφής ξεκίνησα να γράφω. Νοιώθω πως όταν το κάνω αυτό μου ξεκουράζει το νου, γαληνεύω. Μου αρέσει να ταξιδεύω στην φαντασία και να ζωντανεύω τις εικόνες με λόγια. Στέλνω κείμενα μου σε σελίδες στο διαδίκτυο όπως: love leters 121 Words urnovl chronographimata Έχω συμμετοχή σε τρία συλλογικά βιβλία με κείμενά μου. Στα ορυχεία της Γραφής το 2014 Ιστορίες με Χρώματα το 2016 Υπάρχει …το 2017 Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι το 2019 Επίσης το 2019 εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο Αριάδνη Και συνεχίζω με αυτό που αγαπώ. Το γράψιμο…