Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Γιώργο Μετήλλια - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Γιώργο Μετήλλια, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΕΤΗΛΛΙΑ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Είναι ο γραπτός λόγος που θεραπεύει μία τουλάχιστον μία Μούσα και χρησιμοποιεί δεόντως τα σημεία στίξης. 

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Την επανεύρεση του φυσικού εγώ του.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Ο σημερινός πληθωρισμός της την ευτελίζει, όπως ακριβώς εξασθενεί κάθε πνευματικό ή/και υλικό προϊόν. Κατά συνέπεια, το μέλλον της εξαρτάται από την διαχείρισή της από τα παντοειδή ΜΜΕ.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Οι  ερωτήσεις επιδέχονται έναν μόνον επιθετικό προσδιορισμό: Ιδιοτελής ή όχι. Η συγκεκριμένη θα απαντηθεί με προσωπική γνώμη, άρα δεν θα καλύψει καμίαν ιδιοτέλεια. Προχωρώ στην απάντηση: Ποίηση είναι η πλαστικά διατυπωμένη σύλληψη ιδέας ή/και συναισθήματος. 

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Χα. Δεδομένη είναι η κυκλοφορία  του πρώτου βιβλίου μου, «ο γυρίνος», το 1971. Τότε πιστοποίησα την ανάγκη μου να διατυπώνω εύσχημα τον καταγγελτικό μου λόγο.  Τα στιχάκια στην μητέρα μου, για τις όποιες επετείους της, και η ικανοποίηση παραγγελιών από συμμαθητές μου, για αφιερώσεις τους σε Σούλες και Τούλες, δεν ξέρω αν μετρούν ως προϋπηρεσία. Χα, χα…  

6. Γιατί γράφετε;

Μελέτες. Εμπειρίες. Σκέψεις. Πεπερασμένος ο χώρος στο κρανίο μου. Κατά καιρούς, κάποια από αυτά, μπαρκάρουν σε ένα κομμάτι χαρτί και το μολύβι  άλμπουρο…Χα, χα… Προσβλέπουν σε δημιουργία αποικιών! 

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Τα ανθρώπινα.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Το μόνο που δεν έχω τολμήσει να αγγίξω είναι η λογοτεχνία για παιδιά.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Αυτό απαρτίζεται από ένα πλήθος πνευματικών παιδιών μου διαφόρων φυλών. Όπως και τα φυσικά μου τέκνα, από την στιγμή που βγήκανε στην αγορά, τα παρακολουθώ στον δικό δρόμο το καθένα. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για τα τελευταία σας βιβλία. 

Είναι δύο: {«Αλήθειες Θαμμένες/Ψέματα Αιώνια ή Αιώνια Ψέματα/Θαμμένες  Αλήθειες», με αρκτογράμματα ΑΘΨΑ ή ΑΨΘΑ, και «Φιλιώ και Θέκλα, η αφύπνιση». Ολοκλήρωσα και τα δύο το 2018, αλλά οι προτεραιότητες των εκδοτικών οίκων οδηγήσανε σε έκδοση τους τον Μάρτιο και Ιούνιο εφέτος, αντιστοίχως. Το πρώτο είναι ηλεκτρονικό. Παρακολουθεί την συμπόρευση Πολισμού - Αθλητισμού – Πολιτικής. Αναδεικνύει τον Κοινοβουλευτισμό ως  το παγκόσμιο εργαλείο επιβολής της Νέας Τάξης. Το δεύτερο, έντυπο, παρακολουθεί τις ζωές δύο φιλενάδων, από την γέννησή μέχρι τις ημέρες μας. Βιώνουν την παρασιτική ευμάρεια της μεταπολίτευσης. Μητέρες πια, οδηγούνται σε εξωσυζυγικές αναζητήσεις, αλλά και καταφυγής στο παρελθόν και στο μέλλον. Η αφύπνιση επέρχεται με την προσέγγιση της Ιστορίας του Ελληνικού Κράτους.   

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Η συνταξιοδότηση μου έδωσε την δυνατότητα να ασχολούμαι με τα γραπτά αρκετές και τακτές ώρες της ημέρας. Αέναη η εργασία και το ξέδομα μου από αυτή.  

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Δεν ανήκω στους ελάχιστους έλληνες συγγραφείς που εξαρτούν τον βιοπορισμό τους από τα γραπτά. Έγραφα τα χρόνια που κυνηγούσα τον επιούσιο, γράφω και τώρα που ζω με την σύνταξη. Η εμπειρία της κρίσης, πρωτίστως ηθικής και δευτερευόντως οικονομική, λειτουργεί σαν μήτρα διαμόρφωσης των συγγραφικών μου ερεθισμάτων.   

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Πληθωρική. Με αυτόν τον χαρακτηρισμό εκφράζω την πίκρα μου για την μοιραία επικάλυψη σημαντικών, έως και συγκλονιστικών, σύγχρονών μας λογοτεχνημάτων.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Η παράθεση ανούσιων μύθων, με εργαλεία τα κατώτερα ένστικτα. Επιπλέον, απαιτείται και η ένταξη του/της συγγραφέα στο κατεστημένο.   

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Η ηδονή του έντυπου βιβλίου είναι αναντικατάστατη. Ωστόσο η πρώτη ύλη του συμβάλει στο ρήμαγμα του οικολογικού περιβάλλοντος. Με αφορά. Και όμως, από κοινού με άλλα δέλεαρ, μετρώ τρεις ηλεκτρονικούς τίτλους, εντός του τρέχοντος έτους.  

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να διαθέτει πολύ χρόνο στο σμίλευμα του έργου του.   

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Είμαι υποχρεωμένος  να αναφερθώ σε δύο: Το μυθιστόρημα «Κωνσταντινούπολη, η πόλη των αμαρτιών μου», του Αυγερινού Μαυριώτη και η ποιητική μυθιστορία «Η κόρη του Ηριδανού», της Σμαράγδας Μανταδάκη.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Στην ελληνική γραμματεία, από τα αρχαία χρόνια μέχρι και τους προσφάτως αποχωρήσαντες, η αλυσίδα δεν τεμαχίζεται. Από τους επιζώντες στέκομαι στους: Αυγερινό Μαυριώτη, Κώστα Χελμό και Μιχάλη Δελησάββα. 

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Με τον ίδιο όρο της προηγούμενης απάντησης, στέκομαι στα μυθιστορήματα «Η μαγεμένη ψυχή», του Ρομέν Ρολάν και «Ο τρόφιμος» του Φαίδωνα Θεοφίλου. 

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Να συνεχίσω το όργωμά της.

*     *     *

Ανθ΄ ημών*1 Ολοκληρωτισμός*2
(του Γιώργου Μετήλλια) 

Ανοίγω τα αυτιά μου στα λόγια σας.

Κοιτάζω και ψηλαφίζω τα έργα σας.

Οσμίζομαι και γεύομαι την παρουσία σας.

Όλα αναδίδουν δηλητήρια.

Δεν ανήκω στα όνειρά σας, 

είμαι απλησίαστος σε σας.

Δεν εντάσσομαι στις ονειρώξεις σας, 

είμαι υπέρτερος της φαντασίας σας.

Δεν προσφέρομαι για αμνός, 

είμαι απαγορευμένος στο μαχαίρι σας.

Δεν υποτάσσομαι στις ορέξεις σας, 

είμαι άυλος στα δόντια σας.

Δεν υπακούω στα κελεύσματά σας, 

είμαι ελεύθερος στη σκέψη μου.

Είμαι η ατέρμονη Ελληνική γλώσσα.

Είμαι η Ολυμπιακή Ιδέα.

Είμαι τα βουνά και οι κάμποι, 

ανάμεσα στο Αιγαίο και το Ιόνιο.

Είμαι το ψημένο στον ήλιο και στον άνεμο κορμί.

Είμαι ο Δημοκράτης Πολίτης.

Φεύ, αντ΄εμού ολοκληρωτισμός.

*1  Ανθ ΄ημών Γουλιμής. Φράση του Χαρίλαου Τρικούπη, μετά τα αρνητικά για αυτόν αποτέλεσμα των εκλογών του 1895.
*2  Η χρήση του όρου Ολοκληρωτισμός δεν περιορίζεται στο κόμμα της Χρυσής Αυγής.  Περιλαμβάνει τα περισσότερα από 
     τα σημερινά ενεργά Κόμματα. 

Οδεύοντας στην Ικαρία

(του Γιώργου Μετήλλια) 

Τα δύσκολα που συναντάς έχουνε τις αιτίες

που συ γνωρίζεις πιο σωστά από τις «αυθεντίες».

Όλοι αυτοί που φόρεσαν τηβέννους, πετραχήλια,

έχουν σπουδάσει «ψηστική ιχθύων εις τα χείλια».

Πολύ συχνά από αυτούς θα έχεις παραινέσεις

να αγοράσεις συνταγές, ποτέ να μην πονέσεις.

Όλοι κατέχουν άριστα πως πας στην Ικαρία

κι έχουν στο πίσω του μυαλού του Πέρση σατραπεία.

Άμα τωόντι πρέπει σου να πας στην Ικαρία,

κάνε πανί αγριελιά και αγέρα την φιλία.

Δικός σου να΄ναι ο σκοπός, έγνοια σου η πορεία

και αν βαστάζο χρειαστείς, μην δώσεις τα ηνία.

Δίπλα σου κι άλλοι ψάχνουνε μιάν άλλη κοινωνία.

Αν αρχηγό δεν βάλετε, εφικτή η ουτοπία.  

ΔΙΑΔΡΟΜΟΔΑΧΤΥΛΟΣ
(του Γιώργου Μετήλλια)

Φαντασία του συγγραφέα. Περιέχεται στο βιβλίο ΚΑΚΕΝΤΡΕΧΕΙΑΣ ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, στην ενότητα «από την ελληνική μυθολογία», εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, 2014

Την παραμονή του ταξιδιού μας, μία φίλη της Μαμάς μου, μου έφερε δώρο μια κούκλα. Είναι από αυτές που έχουν αγγελικά κεφαλάκια, με μακριά ξανθά μαλλιά και φορούν φανταχτερά ρούχα. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους είναι τόσο τέλεια που, άμα τους δώσεις ένα όνομα, θα πρέπει να τις φωνάζεις πάντα με το ίδιο όνομα. Δεν μπορεί  να γίνει αλλιώς. Θα σας πω γι αυτή την καινούργια. Έχει γαλάζια μάτια, σγουρά μαλλιά μακριά μέχρι την μέση της και φοράει μία τουαλέτα από γυαλιστερό ύφασμα. Μου άρεσε πολύ. Τη βάφτισα Ερμιόνη!

 Στο κρεβάτι, το βράδυ, της είπα μια ιστορία. Όλη την ώρα που της μιλούσα τα μάτια της μένανε ανοιχτά, γαλανά και γελαστά. Γελούσε ακόμα και όταν η ιστορία μου έφτασε στο σημείο που κακός λύκος έφαγε τη Μπιφτεκούλα. Την κοίταξα με έκπληξη. Δεν συνέχισα το παραμύθι. Αφού δεν ήθελε να δείχνουν τα ματάκια της λυπημένα, δεν είχε νόημα να της μιλάω για τρομάρες και λύπες, αλλά, ούτε και για χαρές. 

   Κοιμήθηκα. Εκείνη δεν ξέρω τί έκανε. Πάντως στον ύπνο μου δεν μου είπε καμία ιστορία.

   Την άλλη μέρα, έβαλα και την Ερμιόνη στο πατάρι. Μπορεί και να της αρέσει η παρέα της Μπάρμπη. Έχει και άλλες χαζές κούκλες, που όλο γελάνε και φοράνε όμορφα ρούχα. 

   Για το ταξίδι που θα φεύγαμε το μεσημέρι, πήρα μαζί μου την Πανώνυμη. Αυτή μάλιστα!...Δεν φοράει ρούχα. Δεν έχει μαλλιά. Δεν στραφταλίζουν ματάκια στο πρόσωπό της. Είναι μια πάνινη κούκλα. Κάθε φορά που την παίρνω στα χέρια μου, είναι έτοιμη να φορέσει παλιόρουχα ή ακριβές τουαλέτες. Να βγάλει μακριά ξανθά μαλλιά ή κατάμαυρα άφρο. Επάνω στο πάνινο  πρόσωπό της βλέπω τα ματάκια της να πλημμυρίζουν γλύκα, τρόμο, χαρά, έκπληξη, θρίαμβο. Ακριβώς το ίδιο όπως κάνω κι εγώ όταν χαίρομαι, πονάω ή αγωνιώ. Ανάλογα με την εμφάνιση και την διάθεσή της, μου λέει το όνομά της.

  Φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Ένα πάρα πολύ μεγάλο κτίριο. Πολύς κόσμος. Κάτι καροτσάκια φορτωμένα με βαλίτσες δεν μου κάνανε εντύπωση. Ούτε και οι πολλές γλώσσες που μιλούσανε οι άνθρωποι γύρω μου. Τις ακούω και στο κέντρο της πόλης μας, όταν πηγαίνουμε για ψώνια. Μετά  από  κάμποση  ώρα, περπατήσαμε σε δωμάτια, που το ταβάνι τους ήτανε δέκα φορές το μπόι του Μπαμπά μου. Πατήσαμε σε σκάλες που κυλούν. Μπήκαμε σε ένα τεράστιο σωλήνα και φτάσαμε σε έναν άλλο σωλήνα. Αυτός, είχε πάτωμα στην μέση του και δεν βλέπαμε το μισό, που ήταν κάτω  από τα πόδια μας. Στο πάτωμά του, όμως, είχε τρεις σειρές  από  χρωματιστές πολυθρόνες. Οι σειρές στα δεξιά και αριστερά ήτανε με τρεις πολυθρόνες. Η μεσαία είχε έξι. Εμείς καθίσαμε αριστερά. Εγώ δίπλα στο παράθυρο. Ο Μπαμπάς στην πλευρά  του διαδρόμου και η Μαμά ανάμεσά μας. Από το παράθυρο έβλεπα μία πάρα πολύ μεγάλη πλατεία που άχνιζε. Επάνω στην επιφάνειά της τρέχανε άσπρες και κίτρινες γραμμές. Είπα στην Δήμητρα ότι αυτή η πλατεία μοιάζει με τεράστια παλάμη. Να και οι γραμμές της παλάμης, της είπα. Μου χαμογέλασε αινιγματικά. Της μίλησα και για τους πολλούς οριζόντιους σωλήνες που ακουμπούν με ρόδες, επάνω  στην πλατεία. Στο πλάι τους έχουν απλωμένα τα ακίνητα φτερά τους. Της είπα ότι δεν ξέρω τί είναι. Άκουσα  μία φωνή που έλεγε πως είναι αεροπλάνα. Πρόσθεσε ότι οι γυάλινες σειρές στο πλάι τους είναι παράθυρα, σαν αυτό που κάθομαι δίπλα του. Εγώ κρατούσα πάντα την Πανώνυμη στο δεξί μου χέρι. Το πρόσωπό της ήταν στραμμένο στο παράθυρο. Έδειχνε περιέργεια. Επομένως δε μου είχε μιλήσει αυτή. Η Μαμά μου έσκυψε επάνω μου και με έδεσε με μία ζώνη στην καρέκλα. Μου είπε, τώρα που θα ξεκινήσουμε, να κρατάω σφιχτά την κούκλα μου.

  Τα αεροπλάνα, οι γραμμές της τεράστιας παλάμης και κάποια πολύ μακρινά δέντρα αρχίσανε  να περπατάνε  δίπλα μας. Έπειτα κάνανε όλα μισή στροφή και εγώ είδα το απέραντο δάχτυλο. Ξεκινούσε από την παλάμη και απλωνότανε τόσο πέρα που δεν έφτανε η ματιά μου. Η στροφή κράτησε μέχρι που το δάχτυλο έφτασε κάτω από το αεροπλάνο μας. Τώρα έβλεπα μόνο την πλαϊνή πλευρά του. Εκεί που τελείωνε το δάχτυλο άρχιζε ένα λιβάδι. Κάθε λίγα μέτρα, επάνω στο δάχτυλο, φυτρώνανε μεταλλικά μανιτάρια. Έπειτα μία πολύ δυνατή βουή. Αμέσως μετά το δάχτυλο, τα μανιτάρια, το λιβάδι, όλα πέφτανε  κάτω από εμάς. Δεν είδα πού τελειώνει το δάχτυλο. Περνούσανε και κάποια συννεφάκια δίπλα μας, έτσι όπως πέφτανε και αυτά κάτω.  

  «Σου μιλώ εγώ, η Δήμητρα Το ξέρεις ότι είμαι η Γη Μητέρα;… Ναι, το θυμήθηκα, σου το έχω πει. Τώρα, όμως, θα σου πω μία ιστορία που δεν την γνωρίζει κανένας άλλος στον κόσμο…Τότε  που  οι Θεοί του Ολύμπου κάναμε πόλεμο με τα ξαδέρφια μας τους Τιτάνες…Έ, τι  έπαθες  και  έβαλες τα κλάματα;…Σε κανέναν δεν αρέσει ο πόλεμος, αλλά, τότε οι καιροί  ήτανε  διαφορετικοί. Έγινε, λοιπόν ο πόλεμος και ο Ήφαιστος καταχώνιασε τον τιτάνα Εγκέλαδο  στα σπλάχνα μου. Ξέρεις, αυτόν που όποτε μουδιάζει και τεντώνει τις ποδάρες και τις χερούκλες του με κάνει να ταρακουνιέμαι. Μαζί με εμένα ταλαιπωρείστε κι εσείς οι άνθρωποι. Συγνώμη…Μέσα στον χαλασμό της μάχης, βρέθηκε στα έγκατά μου και ο ξάδερφος Διαδρομοδάχτυλος. Μη με ρωτήσεις, δεν γνωρίζω ποιός τον παράχωσε εκεί…Η περίπτωση αυτού του Τιτάνα παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον!... Καταρχήν να σου πω ότι για πολύ καιρό…Τί λέω;…Για πολλές χιλιετίες έμενε στα σπλάχνα μου ακούνητος. Τα τελευταία εκατό χρόνια, όμως, απόχτησε μία παράξενη συνήθεια: Βγάζει στην επιφάνειά μου τα αμέτρητα χέρια του και απλώνει τα άπειρα  δάχτυλά του. Επάνω σε αυτά πηγαίνουν κάτι μεγάλα κυλινδρικά σπίτια, με ρόδες από κάτω τους. Ο καλός μου ξάδελφος δεν χάνει την ευκαιρία. Τα σπρώχνει  άκρη-άκρη  στις ρώγες των δαχτύλων του και με πολύ φροντίδα  τα σηκώνει στον αέρα. Τα ανεβάζει τόσο ψηλά που χάνονται μέσα στα σύννεφα. Τα κρατάει εκεί όσο του αρέσει και μετά αρχίζει το κατέβασμα. Τη διαδικασία αυτή την ονομάζει ’’προσγείωση’’ ενώ την πρώτη, όταν ανεβάζει τα αεροπλάνα στον αέρα, τη λέει ’’απογείωση’’. Έχω ρωτήσει πολλές φορές τον Δία τί γίνεται εκεί επάνω, αλλά, όσο απάντησε σε σένα άλλο τόσο αποκρίθηκε και σε μένα!...Εγώ λέω: Αφού  οι άνθρωποι, μετά  την προσγείωση, δείχνουν χαρά και ανακούφιση, αυτό σημαίνει ότι κάτι σημαντικό συμβαίνει εκεί… Εσύ  η τυχερούλα, που  ο Διαδρομοδάχτυλος σε ανέβασε στα ουράνια, θέλεις να μας πεις τις εντυπώσεις σου;»

Η Μαμά μου έσκυψε πάλι επάνω μου και έλυσε την ζώνη που με κρατούσε δεμένη στην πολυθρόνα. Κοίταξα την Δήμητρά μου. Τα ξανθά μαλλιά της είχανε εξαφανιστεί. Είχε βγάλει το λευκό πέπλο που τύλιγε το κορμί της και τα πέδιλα από τα ποδαράκια της είχανε χαθεί. Στο πάνινο προσωπάκι της αχνοφώτιζε ένα  ασυνήθιστο χαμόγελο. Ήταν έκπληξη;…Ήταν χαρά;…Ήταν, μήπως, αυτό  που  ονομάζει ο Μπαμπάς μου ευδαιμονία;…Αλλά, γιατί προσπαθώ να ξεσκεπάσω το μυστικό κάποιου άλλου; Έχω και εγώ το δικό μου μυστικό. Γνώρισα τί είναι και τι κάνει ο Διαδρομοδάχτυλος και δεν θα μιλήσω ποτέ, σε κανέναν, για αυτόν!    

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΤΗΛΛΙΑ

Γένεση: Αθήνα, 16//11/1943  Κατοικία: Αθήνα. Έχει δύο γιους (Φοίβος, Ορέστης) Πτυχία: Μηχανικού Ε.Ν., Ηλεκτρονικού, Χρηματιστή. Εργασία: Εμπορικό Ναυτικό. Τράπεζες. Αεροπορική Εταιρία. Επιχειρήσεις. Χρηματιστήριο.
Εργογραφία: Ο γυρίνος (1971 εκδόσεις ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, νουβέλα) Ένας θεός, δύο θεές κι εγώ  (2012 εκδόσεις ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ, νουβέλα) Τεθλασμένες προσεγγίσεις (2012 εκδόσεις ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ, δεκαπεντασύλλαβη προσέγγιση τριών ελληνικών μύθων, συν του ΙΑΝΟΥ) approches en meander Ελλ/Γαλλικά, approcci spezzati Ελλ/Ιταλικά (2019, eBooks-Amazon   Η μετοχική κληρονομιά μας (2014 εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, μυθιστόρημα) Κακεντρέχειας γραφήματα (2014 εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, διηγήματα) Στάση ζωής (2017 εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, μυθιστόρημα /σύγχρονη Ιστορία) (ΑΘΨΑ) Αλήθειες Θαμμένες/Ψέματα Αιώνια (2019, booksters.gr, eBook, μελέτη πολιτικών συστημάτων και των σχέσεών τους με Αθλητισμό και Πολιτισμό)  Φιλιώ και Θέκλα, η αφύπνιση (2019 εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ, μυθιστόρημα) 
***
Όμορφες στιγμές (16 αφηγήσεις + 16 στίχοι, σε συνθέσεις ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΠΙΣΚΙΝΗ)                         
(Μάρτιος-Απρίλιος 2018, θέατρο ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ και  ΕΕΛ 8/4/2019)
***
Συμμετοχή σε Διαγωνισμούς: Β΄ Π. Λ. Δ. 2012 της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΛΕΜΕΣΟΥ, ΚΥΠΡΟΥ            Πρώτο Βραβείο Ποίησης: Εικαστικό κυρίας στον χωροχρόνο  Λ΄ Λογοτεχνικός Διαγωνισμός 2012 του ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ            Πρώτο Βραβείο Ποίησης, συλλογή: Ψήφοι Δ΄ Παγκόσμιος Ποιητικός Διαγωνισμός της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 2014            Βραβείο ΚΛΕΙΤΙΑ, ποίημα: Σελήνη για σένα Ε΄ Παγκόσμιος Ποιητικός Διαγωνισμός της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 2016           Βραβείο ΔΕΛΦΟΙ, ποίημα: Μνήμες και οράματα Ζ΄ Παγκόσμιος Ποιητικός Διαγωνισμός της ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ 2018           Βραβείο, ποίημα: Ικεσία στις Μούσες
***
Έργα του περιλαμβάνονται σε εγκυκλοπαίδειες, ανθολογίες, λογοτεχνικά περιοδικά.