Συνέντευξη με τον λογοτέχνη Βασίλη Καπράλο - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του τέταρτου τόμου της «Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον λογοτέχνη, Βασίλη Καπράλο, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΠΡΑΛΟ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Πίνακες ζωγραφικής, κρυμμένοι στα πιο σκοτεινά υπόγεια.
Ωραίοι, στα μάτια, μόνο συγκεκριμένων, συλλεκτών.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ό,τι ένα καλό, καμουφλαρισμένο υπόστεγο, σε μια καταρρακτώδη βροχή.
Λέω καμουφλαρισμένο, γιατί έχουμε και ένα σωρό συμπλέγματα.
Τη θες τη βροχή, αλλά όχι έτσι. Όχι τόσο τεχνητή, όχι τόσο τοξική...

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Έναν ποιητή, δεν τον ενδιαφέρει η θέση της ποίησης. Ούτε το μέλλον της. Τον αφορά κυρίως η ανάγκη του να γράφει και δευτερευόντως να εκφράζει. Τον αφορά το μέλλον του ανθρώπου.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Ένα ποτάμι, που άπαξ και ξεκίνησε, ρέει αενάως. 
Αν σταματήσει να κινείται ή στερέψει, δεν υπήρξε ποτέ.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Πριν ένα-δυο χρόνια επίσημα. 
Με εφαλτήριο μια απροσδόκητη επίσκεψη· που μου άφησε το άγγιγμα του θανάτου.
Η παρότρυνση, ήρθε από αναγνώστες μικρών ποιημάτων στη διαδικτυακή σελίδα μου. 
Για τα βιβλία, μοχλό αποτέλεσε η διατύπωση ενός φίλου και ποιητή, μετά την πρώτη του έκδοση : “Ήθελα να φύγει από πάνω μου”·  
ταυτίστηκα!

6. Γιατί γράφετε;

Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς...

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Σκηνές της καθημερινότητας, έξυπνες διαφημίσεις, ιστορικές αναδρομές, 
η επαφή με τον ασθενή συνάνθρωπο στο νοσοκομείο που δουλεύω.
Οπωσδήποτε ο κόσμος των παιδιών, που τα χαζεύω.
Των παιδιών μου...

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με όλο το θράσος και την επίγνωση για μια τέτοια δήλωση, με την ποίηση.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Τέσσερεις ποιητικές συλλογές με τη μορφή της αυτοέκδοσης.
Ήταν και η αφορμή, που έγινα μέλος στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.
Είπα να το κάνω εντελώς ιδεαλιστικά και αντιεμπορικά.
Τα εξώφυλλα είναι κατά παραγγελία δική μου και εκτέλεση
από τα χέρια της αρχιτεκτόνισσας συζύγου.
Η ποίησή μου ψηλαφεί την καθημερινότητα, τα διλήμματα, 
ακουμπά στο μυστήριο του θανάτου, και εκπαιδεύει 
στη δημιουργία αντισωμάτων κατά αυτού. 
Κλείνει λίγο πατρίδα μέσα της -την Ελλάδα εννοώ- ναι την Ελλάδα!

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ». 

Πιο έμπειρη περπατησιά από τα προηγούμενα. 
Με προλογίζουν δύο καλοί φίλοι, 
που έχουν παρακολουθήσει από κοντά όλα μου τα βήματα. 
Ποικίλες ποιητικές αφορμές και κατευθύνσεις που συνθέτουν ένα απροσδόκητο 
ταξίδι σκέψης και προβληματισμού.
Διακείμενο, όχι τόσο προφανές όσο συμπεραίνεται στις πρώτες αναγνώσεις.
Καλοδουλεμένο.
Εκτέλεση τόσο σε ελεύθερο στίχο όσο και σε ιαμβικό 15ασύλλαβο.
Πειραματισμός στον ελεύθερο στίχο με επάρματα ομοιοκαταληξίας.
Ο τίτλος των ποιημάτων ΠΑΝΤΑ στο τέλος, για εκρηκτικό κλείσιμο
στα νοήματα. -Λέω να το κατοχυρώσω!-
Αλλάζει όλη η επίγευση, με έναν άλλο τίτλο στο τέλος.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Αργά. Όσο πιο αργά τόσο πιο αληθινά. 
Να σβήσουν τα φώτα του Μεγάλου Ποιητή.
Να καταλαγιάσουν οι κόρνες και τα “θέλω” των παιδιών!

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Επιφορτισμένη με περαιτέρω ευθύνη. 
Αναλογικά και με την έπαρσή του. 
-Μεταξύ αστείου και σοβαρού-

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Ανάλογη των ανθρώπων του σήμερα.- Υπάρχει ακόμα ελπίδα-!

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Να περνάει εντελώς μα παντελώς αδιάφορο από την κακώς εννοούμενη μάζα.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Πιστεύω στην απαγγελία. Από τον ίδιο το δημιουργό. Άσχετα από αυτό, μου αρέσει η μυρωδιά του χαρτιού. Το τσαλάκωμα. Η φθορά. Ο λεκές. Ο δικός μου λεκές.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να μη δέχεται συμβουλές. Και να μη διαβάζει πολύ. Ένα πραγματικό ταλέντο το βοηθάει περισσότερο η βαθιά γνώση της γλώσσας και η φαντασία, παρά τα επιτηδευμένα και τα γνωστά από τύχη κείμενα.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

“Θεός και μοντέρνα Φυσική”-PAUL DAVIES

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Βρεττάκος, Κρυστάλλης, Ρίτσος, Πολέμης, Λειβαδίτης (είναι και κοντοπατριώτης από την Αρκαδία- δεν κρατήθηκα την πέταξα τη γενέτειρα).

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Σε όποιον ξεπουλάς τα μυστικά σου, παραχωρείς ένα μέρος της ελευθερίας σου.
Δε σκοπεύω να το κάνω…
Μεταξύ αστείου και σοβαρού λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες!

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Να μπορέσω να υπάρξω συγγραφικά ως το τέλος της ζωής μου.
Να αφήσω πίσω ένα δυνατό ποίημα.
Έστω ένα.
Έστω μια μέρα πριν.
Έστω μια ώρα πριν.

Ευχαριστώ

*     *     *

Ο ΘΡΥΛΟΣ
(του Βασίλη Καπράλου) 

Τριάντα  στέμματα  βαριά, γεμάτα ιστορία,
στολίζουνε την Τράπεζα, μεσ’ στα νερά τα κρύα.

Κι έχουν για παρηγόρια τους, σα χάθηκε η χαρά,
τα άλλα δυό ναυάγια,  μέσα στο Μαρμαρά.

Η λάσπη-εναγκαλίστηκε τα χρυσοποίκιλτά της,
και το Βαγγέλιο, το Σταυρό και την αγνότητά της.

Μέχρι την ώρα, τη στιγμή, που στον αφρό θα φτάσει
και θα φορέσει-ολόλαμπρη, τα γιορτινά η πλάση.

Θα ζωντανέψει ο Ποταμός, απ’ την ακινησία
κι οι τρεις Κρητο-καλόγεροι, θα παν στην Εκκλησία.

Πόρτα θ’ ανοίξει,  για να βγει -στους σφραγισμένους τοίχους-
Παπάς που-αιώνια λαχταρεί, της Λειτουργιάς τους ήχους.

Να ζεσταθεί το Μάρμαρο και φλέβες να καρπίσει
κιο αναπαυμένος Βασιλιάς, να ξαναπερπατήσει.

Να ξεχαστεί των βάρβαρων, η-ακόρεστη μανία,
να ξεχαστεί η βαθιά πληγή: ‘Πάρθεν η Ρωμανία’...

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ

(του Βασίλη Καπράλου) 

Κλειδώσαν οι αρθρώσεις μου, 
απ' τα χτυπήματα τα επιτακτικά.
Προέκταση απ' το χέρι μου,
καθένα από τα τέσσερα σπαθιά·

στην πλάτη και στον ώμο και στην κάρα,
από αυτή την άτιμη τη φάρα, 
του εχθρού· που τα αχρήστεψα...
σε άλλη λύση εγώ, δεν πίστεψα.

Πόδια γοργά, 
μα όχι για να τρέχω από το φόβο·
να μην ξεφεύγει ο εχθρός... 
το νήμα της ζωής, εγώ, να του το κόβω.

Με δύο μάτια, θολωμένα από το χρόνο, 
εκείνο σου ζητάω μόνο·
πάντα να βλέπω καθαρά, σαν του Ήλιου την αχτίδα
αγέρωχη  την όψη σου, αθάνατη, Πατρίδα.

Στη στάση των παιδιών σου την αχάριστη,
ποτέ μου δε σε κακολόγησα·
την Πίστη μου για σένανε την άριστη 
με τρόπους χίλιους, ομολόγησα.

ΑΓΡΕΛΙΔΙ
(του Βασίλη Καπράλου)

Συ έχεις το χοντρό κορμό,

το χιλιοσκαλισμένο.

Συ έχεις τον πολύ καρπό

κι εγώ είμαι, λυπημένο...

Συ έχεις τα στρωτά κλαδιά,

και σ' έχουν στολισμένη,

στις Ακροπόλεις τους αυτοί,

που 'ναι ευλογημένοι.

Ας με χτυπούσανε κι εμέ,

ας ήμουν, φορτωμένο.

Ας με χτυπούσανε κι εμέ,

ας ήμουν, κεντρωμένο!!!

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΠΡΑΛΟΥ

Ο Βασίλης γεννήθηκε στην Αθήνα το Σεπτέμβρη του 1980. Τον πρώτο Ήλιο αντίκρυσε στον Πειραιά κι αυτός τον πότισε. Εκεί ανδρώθηκε· κάπου ανάμεσα απ’ τα βράχια της Πειραϊκής και τον όρμο της Αφροδίτης. Σε μια ζωγραφιστή καμπή των Θεμιστόκλειων τειχών, την πειραιώτικη ψυχή, που περικλείουν. Εκεί που η χειμερινή κολύμβηση δεν ήταν άθλημα, αλλά ανάγκη. Ένα χαμόγελο διαρκείας μετά την ψυχρολουσία. Μια ευτυχία από την τόση την υγεία του σώματος, που απέβαλλε μαζί με τη θερμότητα και όλο το άγχος και τη φόρτιση της ζωής. Από μικρός πάλευε με ό,τι τύγχανε να έχει οθόνη. Στον ίδιο δρόμο περπατώντας, pixel το pixel σχηματίστηκε και η δική του εικόνα· και μπήκε σε ψηφιακή κορνίζα, με τις ανησυχίες του και τα ανυπότακτα,τα όνειρά του, που του επιτρέπουν που και που, με νόημα να γελά. Με έπαρμά του τις εφαρμογές της Τηλεϊατρικής, καβάλησε τις ψηφιακές πλακέτες, να ταξιδέψει στο χρόνο. Μέχρι που η φιλοσοφία του χτύπησε την πόρτα· όχι περισσότερο ή λιγότερο από όσο το έκανε στο διπλανό του. Κατά το μέτρο, που και ο άνθρωπος είναι μια συσκευή με μιαν οθόνη -για πρόσωπο. Ένα μικρό μοτοράκι, που φτιάχτηκε με αδιευκρίνιστες συνθήκες και βαδίζει στο άγνωστο με βήματα πότε θαρρετά και πότε φοβικά. Γεμάτος από τέτοια μοτοράκια στην καθημέρα πράξη, στη δουλειά του, έμαθε να τα κυττάζει μεσ’ στα μάτια και να ακούει τις βαθύτερες φωνές, όχι των ασθενών, αλλά των ανθρώπων... Από τότε, η απόπειρά του να ερμηνεύσει τη ζωή, ταυτίστηκε με το τόλμημα της ποίησης, μέχρι και την -4η κατά σειρά- συλλογή του, που τον βρίσκει μέλος στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.

Λίγες είναι οι μικρές του, αδυναμίες:

-Η μια μιλά τη γλώσσα της δύσβατης ορεινής Αρκαδίας, την αδούλωτη γλώσσα της λεβεντιάς, της απλότητας, της ελεύθερης έκφρασης και της επανάστασης· τη γλώσσα των ηρώων και των προγόνων, που τον περιμένουν σε ένα ταπεινό -οικογενειακό- μαρμάρινο κυτίο. -Η άλλη, η νησιώτικη, κρύβεται σε ψαράδικες ιστορίες της Τράπεζας των Θεών, στο νόστιμον ήμαρ της εορτής του Αγίου Δημητρίου και σε ένα πέτρινο εκκλησάκι, που τον μαγνητίζει κάθε χρόνο -στο Αφεντικό της Αστυπάλαιας- με παραδοσιακές ετοιμασίες, πίστη και βιολιά. -Η μεγαλύτερη αδυναμία του, μιλά τη γλώσσα των παιδιών -των παιδιών του- που άθελά του τα μαλώνει, όσο τον εμποδίζουν να πατήσει τα κουμπιά στον υπολογιστή, για να φτάσουν μερικά από τα ποιήματά του στα χέρια σας.