«Το Θα που δε Θα συναντήσω» του Φοίβου Σταμπολιάδη - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ

Το Θα που δε Θα συναντήσω*

Το Θα δε Θα ’ρθει αύριο να με ξυπνήσει με του πουλιού το πρωινό κελάηδισμα.
Ζεστός καφές κι ένα φιλί, για με δεν Θα ’ναι η πρώτη καλημέρα.
Ποιο μέλλον και ποια όνειρα μαζί μου Θα δεθούν;
Τρομάζω, φοβάμαι, σκιρτώ, παιδί σε κάτασπρο σεντόνι.
Μόνη μου παρηγοριά της μάνας μου το χέρι.
Πότε ξανά Θα κολυμπήσω και πότε πάλι Θα πεινάσω;
Τ’ άγρια αισθήματα του πόθου μου πότε Θα γευτώ και πώς Θα πολεμήσω;
Ο Έρωτας… Θα με κοιτάξει μ’ αγωνία, γοργά Θα προσπεράσει.
 Χείλη ζεστά αναζητεί να ξαποστάσει.
Του κάτισχνου κορμιού μου τα παγωμένα μαύρα χείλη κανείς Ερωτιδεύς δε Θα’ σκυβε ποτέ να τα φιλήσει.
Αφήνω ένα Θα να ζήσει έξι φορές μέσα από σας, φορτίο σκιερό απ’ τα βήματα της νιότης, στο διάβα της ζωής μέχρι το τέρμα της.
Πότε ξανά Θα ειδωθούμε;
Με ποιο κορμί Θα σ’ αγκαλιάσω;

Δεκέμβριος 2019

Φοίβος Σταμπολιάδης

Εμπνευσμένο από την μεγάλη μας ποιήτρια κ. Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ