Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Αδελαΐδα Παπαγεωργίου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 4ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2020 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Αδελαΐδα Παπαγεωργίου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία για μένα είναι ακριβώς αυτό που ορίζεται μέσα από την ίδια την λέξη δηλαδή η τέχνη του να μπορεί κάποιος να διαχειρίζεται τον λόγο του ως μέσο έκφρασης αλλά και τέχνη στο να μπορεί κάποιος για να μεταδώσει γραπτώς τα δικά του μηνύματα είτε με σκοπό τον προβληματισμό και την επιμόρφωση είτε απλά  ως ψυχαγωγία στον αναγνώστη.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Τα πάντα. Μπορώ να πω ότι είναι το αλατοπίπερο που χρειάζεται η ζωή μας για να γίνεται ομορφότερη…

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Θα έλεγα πως έχει παραγκωνιστεί λίγο τα τελευταία χρόνια , ίσως καλύτερα να πω ότι δεν προβάλλετε  όπως τα άλλα είδη λογοτεχνίας όσο έπρεπε. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει πληθώρα σύγχρονων ποιητών πολλές φορές και εντελώς αγνώστων στο ευρύ κοινό, που προσφέρουν αρκετά δείγματα ποιοτικών στίχων. Φοβάμαι όμως ότι μέσω του διαδικτύου έχει γίνει μια υπερβολική έκθεση, υπερέκθεση μπορώ να πω και αυτό ίσως να χάνει την εκτίμηση και την ποιότητα που θα έπρεπε να έχει.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Για μένα μιλώντας ποίηση είναι το καράβι που με ταξιδεύει μακριά από τα προβλήματα της καθημερινότητας μου,  είναι η θάλασσα που αδειάζω και εκτονώνω  το βαθύτερο είναι μου για να μπορώ να επιβιώνω.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Θα έλεγα από το σχολείο ειδικότερα από το Γυμνάσιο και μετά, οι καθηγητές μου έπαιρναν τις εκθέσεις μου και τις διάβαζαν σε άλλα τμήματα επαινώντας με για την γραφίδα μου. Ποιήματα έχω γράψει πάμπολλα σε αυτή την ηλικία σαν ένα τρόπο διοχέτευσης των συναισθημάτων μου περισσότερο και όχι συνειδητά ότι έγραφα ποίηση, κάτι που συνεχίζω να κάνω ακόμη και σήμερα.

6. Γιατί γράφετε;

Απαντώ όπως στην ερώτηση  <<Γιατί τρώς >>, θάλεγα ότι είναι τόσο αναγκαίο για μένα όσο και η τροφή, τόσο απαραίτητο για την επιβίωση μου.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Εμπνέομαι από κάθε τι που θα αγγίξει τις ευαίσθητες χορδές του εαυτού μου. Όσον αφορά τα παραμύθια μοναδική πηγή έμπνευσης μου είναι τα ίδια τα παιδιά μου. 

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Πιο πολύ ασχολούμαι με το  παραμύθι, που μπορεί άνετα να διαβαστεί και από μεγάλους γιατί μην ξεχνούμε ότι όλοι μας κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας. Παράλληλα όμως γράφω και διηγήματα  καθώς και ποίηση.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Άρχισα  την πρώτη μου έκδοση το 2009 με το παραμύθι «Ο ΠΕΝΗΝΤΑΤΡΗΣ». Είναι ένα πολύ παλιό παραμύθι που μου διηγήθηκε η  μητέρα μου και το διαμόρφωσα με την δική μου γραφή . Ακολουθούν δύο επίσης πολύ παλιά παραμύθια τα οποία στα οποία έδωσα το δικό μου στίγμα «ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΣΟΦΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΜΥΛΩΝΑ» και «Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΑΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΑΚΙ». Ακολούθως έγραψα στα αγγλικά το παραμύθι «ADELINE THE STRANGE PRINCESS». To 2018 έχω εκδώσει το βιβλίο «Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», το οποίο επανεκδόθηκε το 2019.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ». 

Είναι ένα παραμύθι που πραγματεύεται τα συναισθήματα ενός αγοριού, που οι γονείς του καυγαδίζουν συχνά. Ο Μανώλης απομονώνεται  και με την βοήθεια του Ευχούλη αναζητά το λουλούδι της Αγάπης για να βοηθήσει τους γονείς του να βρουν την χαμένη τους αγάπη. Το λουλούδι όμως μπορεί να βοηθήσει αν βρει μέσα μας έστω και λίγες σταγόνες αγάπης. 

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Η πιο δημιουργικές μου ώρες θεωρώ ότι είναι οι βραδινές. Όμως επειδή το βράδυ στο σπίτι μου επικρατεί ένα χάος, λόγω των παιδιών, άρχισα να γράφω όσο μου επιτρέπει ο περιορισμένος μου χρόνος, συνήθως τα πρωινά, που είναι ησυχία.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Από δημιουργικής πλευράς, ίσως δίνει το έναυσμα στον λογοτέχνη για περισσότερη δημιουργία σαν εκτόνωση από την ίδια την κρίση. Από οικονομικής, πάντοτε οι λογοτέχνες περνούν κρίση, μέχρι να αναγνωριστεί η προσφορά και το έργο τους. Και επειδή όπως και εσείς ίσως θα βιώνετε ,  δεν είναι βιοποριστικό σαν επάγγελμα εκτός λίγων εξαιρέσεων.  Εναπόκειται στον ίδιο τον λογοτέχνη πως θα προβάλει το έργο του για να του αποδώσει, αν και δεν νομίζω ότι κάποιος γράφει  για κερδοσκοπία.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Θεωρώ πως υπάρχει πληθώρα εκδόσεων, δεν είμαι σίγουρη όμως κατά πόσον είναι ποιοτικό και κατάλληλο ότι εκδίδεται, δεδομένου ότι  και τα πλείστα είναι αυτοεκδόσεις. 

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Πίσω από κάθε best seller είναι μια καλοστημένη ομάδα διαφήμισης και προώθησης του βιβλίου. Με εκπλήσσει το γεγονός ότι μερικά βιβλία, που είναι εντελώς ακατάλληλα ή εντελώς κενά σε μηνύματα και λογοτεχνική ποιότητα, παίρνουν επαίνους και γίνονται  αντικείμενο προβολής .Σίγουρα ένα καλογραμμένο σενάριο με μπόλικο suspens που όχι μόνο να ψυχαγωγεί αλλά να προβληματίζει περνώντας σωστικά μηνύματα στον αναγνώστη είναι για μένα το μυστικό της επιτυχίας. Τελικά  όμως είναι το αναγνωστικό κοινό που θα δώσει την ψήφο του στο βιβλίο.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Δεν διστάζω να δηλώσω πως είμαι σταθερά φανατική οπαδός του έντυπου βιβλίου.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να ακολουθεί το όνειρο του, και να ξεπεράσει τις αναστολές του.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Προσπαθώ να διαβάζω παραμύθια, είμαι από μικρή αθεράπευτα παραμυθόπληκτη. Τελευταίως διάβασα τα παραμύθια της Π.Δέλτα, και μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα με τον τρόπο γραφής της, δεν ξέρω γιατί τόσο καιρό μου διέφυγαν, θα έπρεπε να τα διαβάσω νωρίτερα. Γενικά διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου, είμαι βιβλιοφάγος.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Όλοι οι κλασσικοί λογοτέχνες, Ντίκενς , Αντερσεν,  Έκτωρ Μαλώ , και από τους Έλληνες Τριβιζάς,  Ζωρζ Σαρρή.   

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

«H μικρή Πριγκίπισσα» F.H, BURNET ήταν το πιο αγαπημένο μου βιβλίο αλλά και το χωρίς οικογένεια του Hector Malot.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Ήδη έχω έτοιμο αρκετό υλικό για έκδοση που περιμένει, και επίσης εύχομαι να καταφέρω φέτος να εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Μακροπρόθεσμα σχέδια δεν μπορώ να κάνω , εύχομαι μόνο να μου δίνει ο Θεός δύναμη και διαύγεια πνεύματος για να μπορώ να δημιουργώ!

*     *     *

AΜΜΟΧΩΣΤΟΣ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΙΑ  ΠΟΛΗ
(της Αδελαΐδας Παπαγεωργίου) 

Ακροβατώ σε αγκυλωτά συρματοπλέγματα

Στο λαβύρινθο της μνήμης..

Οι σκέψεις ξετυλίγονται με αίμα και με πόνο

Ο πόλεμος ..η προσφυγιά …η εγκατάλειψη

Τα δάκρυα έσβησαν τριανταφυλένια όνειρα

Κάτω από τα τείχη της Αμμοχώστου

Ο Οθέλλος θρηνεί την αγαπημένη του πόλη Φάντασμα

Μετρημένα χαμόγελα απλωμένα σε ξένη γη

Η μυρωδιά των λεμονανθών 

Παιχνιδίζει ακόμα με τις αισθήσεις μου

Στα μάτια των παιδιών μου η γής που ακόμα δεν γνώρισαν

Γιατί περιμένω ακόμα μια λύση...

Φοβάμαι πως όλα αυτά τα ψεύτικα χαμόγελα

Μας παρασέρνουν στη χώρα των Λωτοφάγων

Κι ετσι ακροβ2ατώ σε αδιέξοδα

Που ολοένα μεγαλώνουν

Οι ταγοί μας δεν φυλάνε πια Θερμοπύλες .Τις ξεπουλάνε

Αμμόχωστος.Η δική μου Άγια Πόλη που καρτερά

Πάλι με χρόνια και καιρούς….

Να ανοίξουν τα συρματοπλέγματα

Να λάμψει ξανά η χρυσοσκονισμένη αγκαλιά της στο φως

Δύσκολο να ξεριζώσεις τις μνήμες

Κι ας πέρασαν σαράντα και πλέον χρόνια

Γιατί χρόνο με τον χρόνο γίνεται δυσκολότερο

Όμως για μένα τώρα αρχίζει η αντίθετη μέτρηση…. 

( Έπαινος στο 8 Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ΕΠΟΚ  2018)

Επίσκεψη  στην Αμμόχωστο

(της Αδελαΐδας Παπαγεωργίου) 

Πήγες μου είπες χθες στην Πόλη μας αδελφέ μου,

Χάθηκες,  ψάχνοντας μέσα στα σκονισμένα κελιά του μυαλού σου

Να βρεις τον δρόμο στο σπίτι το πατρικό μας.

Είχες σημάδι εκείνο τον μεγάλο ευκάλυπτο,

 ακοίμητο φρουρό στην άκρη της γειτονιάς μας

Θυμάσαι πως μας χαιρετούσε η τρυφερή του δροσιά,

σαν περνούσαμε καθημερινά για το σχολείο;

Πως μας παρακολουθούσε σαν παίζαμε κρυφτό με τον γιγάντιο κορμό του;

Πως μας αγκάλιαζε σαν σκαρφαλώναμε μαλώνοντας

 ποιος θα φτάσει πρώτος στα ψηλά κλαδιά του; 

Στη θέση του είπες βρήκες ένα ξηρό κορμό,

 που έπεσε ηρωικά μαχόμενος από άπιστα χέρια 

Μου ‘φερες να δω μια ασπρόμαυρη φωτογραφία

Εδώ ήταν κάποτε ένας κήπος, 

με μοσχομυρισμένο αγιόκλημα με κιούλια και με γιασεμιά

Μόνο η λεμονιά μας επέζησε, βουβή μάρτυρας στον ξεριζωμό

Το σπίτι αγνώριστο, του έλειπε η ψυχή

Και η γειτονιά μας  γεμάτη ξένο κόσμο, 

Στης Κυριακούς η Φατμέ στον Κωνσταντίνο ο Αχμέτ σε μας ο Χασάν

Κοινός ο αγώνας να στεριώσουμε όπου βρεθήκαμε

 ίδια δικαιώματα και στα παιδιά μας 

Όμως εκείνα, τώρα νοιώθουν δική τους την δική μας πατρίδα

Στα δικά μας αρκεί άραγε μια φωτογραφία για να νοιώσουν το ίδιο;     

(Τιμητική διάκριση  στους Δελφικούς αγώνες 2018)

Ποιητής   σε  απόγνωση
(της Αδελαΐδας Παπαγεωργίου) 

Άπλώνω   την απόχη μου σε αιθέρια κύματα

Μέσα σε υδάτινους κόσμους

 Ψαρεύω   λέξεις  που αιωρούνται

Γυρεύοντας να τρυπώσουν στην αιωνιότητα 

Σε πράσινους  κόσμους γεμάτους οίστρο

  Σμιλεύω τους στίχους αγρυπνώντας 

 Πελεκώ με την πένα του ποιητή

Σμίγοντας μια σταγόνα από το αίμα μου

Να δώσει χρώμα στον πόνο

 Πάντα Πονεμένοι οι  στίχοι  

Ανταύγεια της άχαρης ζωής μου

 Οδηγώ λέξεις σε ματωμένα βήματα 

Σε σιωπηλούς τοίχους με κρυμμένα   μυστικά

Αναπλάθω  με διαύγεια 

τα δεδομένα της ψυχής μου

Γλιστρώ   απλός θεατής

σε χορταριασμένες στροφές 

σε άγονα  χωράφια

που έσπειρε η αδιαφορία ενός λίθινου κόσμου

Ζω στο  όνειρο κάποιου κουρασμένου ταξιδιώτη 

Ανοίγοντας διέξοδα στη μοναξιά

 Της ανήλιαγης εξορίας του

Μπροστά μου παρελαύνουν στίχοι 

Μιας κάποιας έστω αμυδρής  αισιοδοξίας 

Περιμένοντας εναγωνίως να μπουν 

Στο καλάθι της σκέψης  

   Όμως εγώ γυρεύω  εκείνους τους  στίχους 

να πελεκήσω στο όνειρο 

το αποτύπωμα της ψυχής μου

Γράφω σβήνω , πάντα σε απόγνωση

Κάποτε  μου αρκούσε ένα  κεραμίδι

 για να φτιάξω μια ολόκληρη  πόλη 

Μου αρκούσε μια μπλε  κορδέλα 

 για να φτιάξω ένα ποτάμι

Κάποτε  αρκούσε μόνο ένας στίχος 

,να  θυμίσει τον έρωτα 

Που άφησε σημάδι στη ζωή μου

Γιορτάζω την ισημερία της άνοιξης 

Ανοίγοντας παράθυρο στη σκέψη

Οι στίχοι με κοροιδεύουν 

Στήνουν τρελό χορό,

Στροβιλίζονται στα στενοσόκακα του μυαλού

Στοιχιώνοντας  την έμπνευση 

Που είσαι ήλιε να φωτίσεις τα λευκά μου σκοτάδια;

Γιατί  την θολή μου μνήμη 

Νοιώθω την κάψα στην κόλαση

Μιας στείρας εμπνευσης που ξεψύχισε;

Ζητιανεύω  απεγνωσμένα στίχους 

Να  φιλέψω  το όνειρο που έσβησε 

Τον πόθο της λάγνας ηδονής 

Στο αβέβαιο μουντό παρών

Ένας στίχος μπορεί να σβήσει το σκοτάδι 

Της δικής μου ανέσπερης ελπίδας

Κάποτε ο νους μου γεννούσε στίχους

Και έπλαθε ρόδινα όνειρα 

Από υψιπέτης ποιητής …. κατάντησα επαίτης!!!

(Έπαινος στους 34ους Δελφικούς αγώνες Ποίησης 2019)

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΔΕΛΑΪΔΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η Αδελαίδα Δήμου Παπαγεωργίου γεννήθηκε στη Πάφο και μεγάλωσε στην Αμμόχωστο. Κατάγεται από πολύτεκνη οικογένεια( εννέα παιδιά), έχει πέντε παιδιά, και τώρα ζει μόνιμα στη Παλώδια Λεμεσού.  Από το 2010 ασχολείται με την συγγραφή παραμυθιών. Έχει  εκδώσει μέχρι τώρα, πέντε παιδικά παραμύθια. Ξεκίνησε γράφοντας με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο , πολύ παλιά  παραμύθια που άκουγε από την προ-γιαγιά της, θεωρώντας υποχρέωση και οφειλή  να μην αφήσει τον πανδαμάτορα χρόνο να τα αφανίσει. To 2010 έκδωσε το Παραμύθι  «Ο Πενηντατρής», το 2013 «Οι τρεις σοφές συμβουλές του Μυλωνά», το 2016 «Ο Βασιλιάς των Αετών και το Αεροπλανάκι»,το 2018( βραχεία λίστα κρατικών βραβείων Κύπρου)  «Ο Μανώλης και το λουλούδι της αγάπης» ( βιβλίο της χρονιάς 2019 ΕΠΟΚ ), το οποίο επανέκδόθηκε το 2019. Έχει εκδώσει επίσης στο XLIBRIS στην αγγλική γλώσσα το «Adeline the strange Princess» που διατίθεται προς πώληση, μέσω του AMAZON. Τα βιβλία της πωλούνται Αθήνα και Θεσσαλονίκη στα βιβλιοπωλεία  ΙΑΝΟΣ =. Είναι μέλος του ΚΣΝΠΒ της Κύπρου , μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, μέλος του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κύπριων Ελλάδος. Από το 2018 ασχολείται και με την ποίηση .Ποιήματα και έργα της  της έχουν διακριθεί με τιμητικές διακρίσεις και επαίνους.