Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Κατίνα Μέτσιου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2019 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Κατίνα Μέτσιου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΝΤΟΥΡΑ-ΚΑΒΒΑΔΙΑ

1. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Διαχρονικά αυτό που προσφέρει η λογοτεχνία είναι η σύνδεση με την ψυχή του κόσμου. Μοναδική γέφυρα στις μέρες μας που είμαστε τόσο αποκομμένοι.

2. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Η ποίηση χρειάζεται συνειδητοποίηση του κόσμου, του εαυτού και της μεταξύ τους σχέσης. Μαζί με μια αίσθηση υπερβατικότητας. Ζούμε εποχή προσγείωσης, να μην πω « λαγουμιού». Είναι δύσκολο για κάποιον να ξεφύγει αλλά αυτό το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον και επιτακτικό.

3. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας ενός βαθύτερου και πιο αποκρυσταλλωμένου βλέμματος.

4. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Λάτρευα να ακούω και να «παίζω» μετά παραμύθια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στα δώδεκα, διακοπές στο πατρικό μου στο Μέτσοβο, οι ειδήσεις για πυρκαγιές και οι εικόνες με την στάχτη της ομορφιάς, με έκαναν να βγάλω μια κραυγή με λίγους στίχους.

5. Γιατί γράφετε;

Έκτοτε όλες οι κραυγές, οι ψίθυροι, τα λάθη και τα δώρα μου μέσω της ποίησης βιώνονται και κυκλοφορούν. Παλιότερα με εσωστρέφεια και μυστικά. Με τον καιρό συνειδητοποιώντας πως μπορεί να μοιραστεί με άλλους. Σαν ένας κώδικας επικοινωνίας πέρα από κοινωνικές νόρμες και στερεότυπα.

6. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Η έμπνευση είναι πηγή από μόνη της όταν είσαι ανοιχτός στα μυστήρια του σύμπαντος, που σημαίνει στα πιο καθημερινά, απλά, ανθρώπινα.

7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Αν και υπάρχουν πολλά αδημοσίευτα ποιήματα μου, το 2014 συγκέντρωσα κάποια από αυτά στην ποιητική συλλογή « Κανείς δεν μίλησε για γιατρειά». Ήταν η πρώτη εκδήλωση εξωστρέφειας και όσα συνέβησαν έκτοτε με έκαναν να νιώσω πως παρότι η ποίηση είναι δύσκολος τρόπος να έρχεσαι σε επαφή με τους ανθρώπους είναι όμορφος τρόπος επίσης!
Συμμετείχα και είχα την χαρά να βραβευτώ σε Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Διαγωνισμούς Ποίησης, ποιήματα μου δημοσιεύτηκαν σε συλλογικές εκδόσεις, περιοδικά έντυπα και ηλεκτρονικά. 

8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΟΥ ΠΛΕΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ».

Τώρα είναι έτοιμο και προς έκδοση το δεύτερο βιβλίο μου « Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο». Έχει λάβει ήδη ως ανέκδοτη ποιητική συλλογή το βραβείο «ΠΙΝΔΑΡΟΣ» στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης Κ.Π. Καβάφης 2018 της International Art Academy. Περιλαμβάνει είκοσι ένα ποιήματα, μάλλον σκοτεινά αλλά με εκείνο το φως που ακολουθεί το βαθύ σκοτάδι ελπίζω!

9. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Ποικίλη, αμφίβολη, προκλητική παρόλα αυτά να ανακαλύψεις τι αξίζει και τι αξίζεις.

10. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Και που δεν εξυπηρετούν οι νέες τεχνολογίες! Όμως είναι μεγάλη ηδονή η μυρωδιά των σελίδων.

11.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Είναι κάτι που θα έλεγα σε όλους τους νέους. Ο καθένας μας είναι ποιητής με την έννοια της ικανότητας για δημιουργία. Να βρουν λοιπόν και να διατηρήσουν την φλόγα μέσα τους. Την θέληση για ομορφιά, ζωή, αγώνα. Το κάθε τι είναι σημαντικό και είναι η ματιά μας που δίνει νόημα στα πράγματα. Να πιστεύουμε στο νόημα ακόμα κι αν δεν το βρίσκουμε. Να διαβάζουμε, να ακούμε μουσική, να γελάμε, να θρηνούμε, να κάνουμε λάθη. Να μοιραζόμαστε όσα συμβαίνουν και να διδασκόμαστε όσα η γνώση αποκρυπτογραφεί.

12. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Το βιβλίο του Πάνου Σταθόγιαννη, « Τον έρωτα τον κοίταξα». Όσο πιο πολύ τον διαβάζω τόσο ανακαλύπτω πως είναι από τους πιο δυνατούς και αξιόλογους. Πραγματικός τεχνίτης του λόγου σε κάθε σχεδόν είδος γραπτού λόγου.

13. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Τρεις σύγχρονοι Έλληνες όπως μου έρχονται στο νου: Ζυράννα Ζατέλη, ανεπανάληπτη και μαγική. Κυριάκος Γιαλένιος, νέα δυναμική με βαθύ κοίταγμα που θα οδηγήσει και σε άλλα μονοπάτια. Όπως προανέφερα Πάνος Σταθόγιαννης,  πολυδιάστατος και ακαριαίος.

14. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

Αν πρέπει να διαλέξω: «Όσα παίρνει ο άνεμος», « Ασκητική», « Σφαγείο νούμερο πέντε».

15. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Θα ήθελα να δω την ποίηση να βγαίνει στους δρόμους. Να συναντά το ανυποψίαστο κοινό και να το συγκλονίζει. Να συνδυαστεί και με άλλες μορφές τέχνης, να γίνει προφορική, να παρουσιάζεται από τους ίδιους τους δημιουργούς, ή ο ένας να παρουσιάζει τον άλλο σε δρώμενα πιο οικεία και ενδιαφέροντα. Ήδη, σαν ερασιτέχνης ηθοποιός, είχα αναλάβει την πρωτοβουλία μίας δράσης με την βοήθεια πολιτιστικών συλλόγων του τόπου που μένω, που είχε στόχο την ανάδειξη δημιουργών της περιοχής, μέσα από συνεργασία εικαστικών, χορευτών, μουσικών, ηθοποιών και ποιητών-συγγραφέων. Η δράση αυτή « Τέχνη εν Ζωή» ονομαζόμενη, είχε σαν πρώτο αποτέλεσμα μια παράσταση-παρουσίαση των ποιητών της Ακράτας και προσκεκλημένων φίλων τους. Μαθαίνω και για άλλες δράσεις όπου η ποίηση γίνεται θεατρική και απευθύνεται σε πιο ευρύ κοινό, όπου οι ποιητές βιώνουν και παρουσιάζουν όσα γράφουν και χαίρομαι!

*     *     *

ONCE AGAIN
(της Κατίνας Μέτσιου) 

Δεν μπορώ να σε δω,
ξανά και ξανά.
Για να δω μήπως σε δω,
στα μάτια των περαστικών 
ερώτων αναπάντεχων. 
Στην μνήμη των αναμνήσεων σε ζητώ,
ξανά και ξανά.
Πως θα αντέξω 
ανέλπιστη αυγή με άθλιο τέλος. 
Δεν μπορώ να σε βρω,
ποτέ μα ποτέ ξανά 
σε νύχτες ανεξίτηλες και δάκρυα πεισμωμένα. 
Μου είπανε μόνο λόγια μακρινά πως σε είδαν,
εκεί που ποτέ δεν θα σε έψαχνα.
Στα μάτια που δεν μπορώ να δω
και στα χείλη που ποτέ δεν θα φιλήσω σε βρήκαν. 
Μα νομίζω πως τον εαυτό μου τον αποχαιρέτησα χθες.

ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΤΥΧΗ
(της Κατίνας Μέτσιου) 

Είναι μερικές μέρες που μοιάζουν με της Αναλήψεως. Ουρανός τρέχει στις φλέβες, οι Αρχάγγελοι φορούν κράνος και με προσπερνούν στην εθνική. Μηχανόβιοι οι μάγκες τελικά! Υπάρχει πέλαγος με το όνομα μου να ακουμπήσω τις νύχτες μου? Σε κάποια παράλληλη πόλη δεν νυχτώνει ποτέ. Αλώβητη πόλη, αποκαμωμένη να κουβαλάει στη μήτρα τόσο φως. Υπάρχει πέλαγος να γεννήσει την τύχη μου? Την άλλη μου τύχη που κρεμιέται από το χερούλι της βαλίτσας και πάει βόλτες. Είναι τύχες που μοιάζουν με της Αναλήψεως. Έχω κάτι ακουστά. Μυστικό που ξεφεύγει από το τραγούδι των πουλιών και με βρίσκει σε άλλον αιώνα. Κεντημένα πουλιά στο τραπεζομάντηλο τρώνε από την ανάσα της μάνας. Μάνα μου εξ ουρανού και συνθλίψεως τραγούδι. Κάθε μέρα είναι της Αναλήψεως στην παράλληλη πόλη και στην άλλη μου τύχη.

ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΗ
(της Κατίνας Μέτσιου) 

Άλλαξα.
Έκανα την καρδιά ακατοίκητη.
Στα πλαίσια της νέας αισθητικής.
Της νέας ταυτότητας.
Της καινούργιας υπερβολής.
Μόνο η αντανάκλαση στον καθρέφτη του νου
μπορεί να με περιγράψει.
Απογεύματα με γυαλί μες την καρδιά.
Μοναχικά απογεύματα του κόσμου,
με δίχως προορισμό,
καμιά ματαίωση.
Άδεια σπίτια παλιά.
Σημάδια στους τοίχους ζωής χρεωμένης.
Το ελαφάκι μου θα έρθει αύριο.
Με μια πληγή στο στήθος.
Μπορεί και να ’ναι από τον καιρό.
Αυτόν που πέρασε μακριά μου.
Αύριο θα’ρθει.
Θα’ ναι γιορτή εκεί, 
στη χώρα των αγγέλων.
Τώρα το λένε βότσαλο σκληρό και προσμονή.
Τώρα το λένε παιδάκι μου αόριστο.
Παιδάκι μου από φίλντισι και μέλι.
Χωρίς όνομα ανάμνηση και βουητό του ανέμου το λένε.
Φτερούγες ονείρου που τσακίστηκε
έμειναν να κρατώ στα χέρια
κι ένα κορμάκι
από το ανήλιαγο μου πεπρωμένο
που τώρα το λένε θάνατο.
Παιδάκι μου αόριστο.
Καταπίνω την σιωπή και θρήνους φτύνω,
με έναν λυγμό οριστικό.

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΤΙΝΑ ΜΕΤΣΙΟΥ

Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι Οικονομολόγος και εργάζομαι ως υπάλληλος στο Κέντρο Υγείας Ακράτας. Ποιήματα μου έχουν βραβευτεί στον 5ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ΕΛΙΚΩΝ 2015 (δεύτερο βραβείο), στους Λ’ Πανελλήνιους Ποιητικούς Δελφικούς Αγώνες της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών (πρώτο βραβείο), στον 5ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας ( πρώτος έπαινος) και στον 4ο Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας  (πρώτος έπαινος). Έχουν επίσης συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις και λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή « Κανείς δεν μίλησε για γιατρειά». Έχει ολοκληρωθεί και είναι προς έκδοση η επόμενη συλλογή μου « Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο» η οποία έλαβε το βραβείο «ΠΙΝΔΑΡΟΣ» στον 4ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης «K.Π. Καβάφης» 2018 της International Art Academy.