Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Λιάνα Μιχελάκη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2019 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Λιάνα Μιχελάκη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία. 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΛΙΑΝΑ ΜΙΧΕΛΑΚΗ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία είναι ο λόγος και η έκφραση της ψυχής μας. Είναι το ξετύλιγμα των συναισθημάτων μας και η αλληλεπίδραση τους με τον έξω κόσμο.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ψυχική ανάταση, γνώση του ίδιου του  εαυτού, αυτογνωσία, γνώση του έξω κόσμου.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Κατ αρχήν ταυτίζω την ποίηση με τα πιο λεπτά συναισθήματα, που κρύβει ο κάθε ένας από εμάς μέσα του. Η σύγχρονη όμως κοινωνία, λόγω της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης και των πολλαπλών προβλημάτων που γεννάει η κρίση(=με όλες τις μορφές της, π.χ οικονομική κρίση), προσπερνάει αυτά τα συναισθήματα και περιθωριοποιεί τους ανθρώπους, που τα προάγουν. Παρ όλα αυτά πιστεύω πως η ποίηση θα συνεχίσει την πορεία της στην παγκόσμια ιστορία του πνεύματος, γιατί οι ποιητές ολοένα και αυξάνονται, συνεχίζουν απερίσπαστα το έργο τους, προσπερνώντας κάθε εμπόδιο και δυσκολία.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Η ποίηση είναι το θυμικό μέρος της ψυχής μας. Είναι ο εσωτερικός πνευματικός πλούτος μας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο εκφράζεις τον εσωτερικό κόσμο σου, τον ξεδιπλώνεις και τον προσφέρεις πολλές φορές στον έξω κόσμο.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την Τέχνη του Λόγου απ όταν άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου, καθώς και τους ανθρώπους, που συναντώ, όταν η τροχιά μας συναντιέται σε μία παράλληλη κίνηση. Στο σημείο αυτό της συνάντησης, που πολλές φορές είναι και στιγμιαία, νιώθω την ανάγκη να γράψω. Ο λόγος που με παρότρυνε είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, τα προβλήματα του και ο τρόπος, που τα αντιμετωπίζει. 

6. Γιατί γράφετε;

Γράφω από εσωτερική παρόρμηση. Η γραφή είναι για εμένα  μία ανάγκη μου εσωτερική.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Ως πηγή έμπνευσης είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και τα προβλήματα, που αυτός αντιμετωπίζει μέσα στην τροχιά της ιστορίας του. Το τελευταίο διάστημα πηγή έμπνευσης για εμένα είναι το παιδί και ο μικρόκοσμος του.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ασχολούμαι με το διήγημα, το παραμύθι και την παιδική ποίηση.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Μέσα από τα διηγήματα μου, μου αρέσει κυρίως να εστιάζω στον άνθρωπο, στο μικρόκοσμο αυτού καθώς και στη θέση του μέσα στις δομές της κοινωνίας , όπως οικογένεια, εργασία κα. Έτσι λοιπόν με ενδιαφέρει λιγότερο η πλοκή και η υπόθεση ενός έργου. Απεναντίας επιδιώκω να κάνω ένα ψυχογράφημα στους ήρωες μου και να εκθέσω τα προβλήματα που τους απασχολούν, όπως η μοναξιά , η έλλειψη μιας ουσιαστικής κοινωνικής επαφής, οι συγκρούσεις με τον ίδιο τον εαυτό τους, η συμφιλίωση με το παρελθόν τους. Μέσα από τα παραμύθια μου για μικρά παιδιά, επιδιώκω να αγαπήσουν τα ίδια τα παιδιά το βιβλίο. Έτσι εδώ δίνω έμφαση στην πλοκή, το μυστήριο και την περιπέτεια , ώστε το παραμύθι να είναι ένα ταξίδι απόλαυσης για τα παιδιά μακριά από κάθε έννοια διδακτισμού, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις ανάγκες και τα γνωρίσματα της παιδικής ηλικίας .
Το τελευταίο  διάστημα ασχολούμαι και με την παιδική ποίηση, είτε μετατρέποντας παραμύθια σε ποιήματα , είτε δημιουργώντας ποιήματα που εμπεριέχουν μια μικρή έμμετρη ιστορία. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Η ΟΜΟΡΦΗ ΜΗΛΙΑ». 

Το βιβλίο μου είναι μια συλλογή με 9 ιστορίες για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Η επαφή μου με το γραπτό λόγο δεν έχει συγκεκριμένη ώρα μέσα στην ημέρα. Έτσι επιδιώκω να εξοικονομώ χρόνο για συγγραφή ακόμη και μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο υποχρεώσεων, δίνοντας χώρο  στην έμπνευση και τη δημιουργία.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Πιστεύω πως η κρίση δεν επηρεάζει το λογοτέχνη όσον αφορά την συγγραφική δράση του. Μπορεί μάλιστα αυτή να αποτελεί πηγή έμπνευσης για το έργο του λογοτέχνη και γενικότερα την πρόοδο και την εξέλιξη του.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Πιστεύω πως κατά ένα μεγάλο μέρος έχει εξελιχθεί σε εμπορική, χάνοντας έτσι το βαθύτερο και ουσιαστικότερο ρόλο  της, που είναι η πνευματική καλλιέργεια τόσο του Λογοτέχνη, όσο και του αναγνώστη.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Ένα best seller ανταποκρίνεται άμεσα στις ανάγκες και απαιτήσεις των αναγνωστών.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Θα επέλεγα το έντυπο, καθώς το βιβλίο ταυτίζεται με το χαρτί.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να έχει πολλά ερεθίσματα, να παρατηρεί πολύ, ακόμη και τα ασήμαντα μέσα στην καθημερινότητα του. Να ταξιδεύει αν μπορεί , να αφουγκράζεται τη φωνή μέσα του. 

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

«Η γιαγιά μου σας χαιρετά και σας ζητάει συγνώμη», Fredrik Backman.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ν.Καζαντζάκης, Σ. Μυριβήλης, Μ. Ιορδανίδου, Μ.Δούκα, Ι.Καρυστιάνη, Δ. Σωτηρίου. Ζ. Λιβανελλί, Ορχαν Παμούκ, Α. Παπαδάκη , Φ. Ντοστογιέφσκι.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

«Ο Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, η «Λωξάνδρα» της Ιορδανίδου, «Ένα δένδρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν»της Smith Betty, «Σερενάτα» του Λιβανελλί. «Η φάρμα των ζώων» του Τζωρτζ Όργουελ.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Θα ήθελα να ασχοληθώ πιο εστιασμένα με το παραμύθι και την παιδική ποίηση, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως θα εγκαταλείψω και το διήγημα.

*     *     *

Μεσημέρι καλοκαιριού
(της Λιάνας Μιχελάκη) 

……Ξαφνικά μας ήρθε η ιδέα να κατέβουμε στο υπόγειο του σπιτιού. Βρήκαμε τη σκάλα που οδηγούσε σε αυτό(= το υπόγειο) και μέσα σε λίγα λεπτά βρισκόμασταν σε ένα χώρο ακόμη πιο σκοτεινό και υγρό από το υπόλοιπο σπίτι. Τότε λοιπόν ενεργοποιήσαμε το φακό μας, τον οποίο φυσικά είχαμε προμηθευτεί το κάθε παιδί χωριστά από το σπίτι του, προκειμένου αυτός να μας βοηθήσει στην έρευνά μας και ξάφνου μία μεγάλη έκπληξη μας περίμενε εκεί, στο πιο απομονωμένο δωμάτιο του αρχοντικού.
 Μια σειρά από μάτια στήλωναν το βλέμμα τους σε εμάς! Παντού φωτογραφίες, όλοι οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι από φωτογραφίες των τριών μελών της οικογένειας, που περίμεναν ίσως χρόνια γι αυτήν την επίσκεψη! Μία σιδερένια ντουλάπα πρόβαλε στο βάθος του χώρου, γεμάτη από παλιά σκεύη οικιακής χρήσης , ρούχα και παιχνίδια. Μία ραπτομηχανή επίσης, ένα γραμμόφωνο, και ένα ποδήλατο με καλάθι πρόβαλαν στο πάτωμα καλυμμένα από ένα παχύ στρώμα σκόνης. Τέλος, μία ξύλινη κούνια με τούλι μαρτυρούσε την ύπαρξη μωρού στην οικογένεια.
 Κάποια στιγμή το βλέμμα μας έπεσε σε ένα μικρό σεντούκι, η θέα του οποίου μας ταξίδευε σε μακρινούς ωκεανούς με πειρατές και καρχαρίες. Το σεντούκι αυτό ,όπως διαπιστώσαμε στη συνέχεια , ήταν γεμάτο από γράμματα του πλοιάρχου προς τη σύζυγό του. Τότε, διάλεξα τυχαία κάποιο από αυτά και άρχισα να διαβάζω φωναχτά.
«Αγαπημένη μου, βρισκόμαστε δέκα μίλια Νοτιοδυτικά της Μασσαλίας. Μάθαμε όλοι στο πλοίο για την εισβολή των Γερμανών στη πατρίδα μας και για το λόγο αυτό φρόντισα να εκδοθεί για εσένα και το μωρό μας γαλλικό διαβατήριο. Το όνομά σου από εδώ και στο εξής θα είναι Άνν  Μαρί, το Sara Henzel πρέπει οπωσδήποτε  να το ξεχάσεις! (τη στιγμή εκείνοι όλοι μας κοιταχθήκαμε και σιωπηλά κατανοήσαμε πως η κοπέλα ήταν Εβραία). Σύντομα θα λάβεις και ένα νέο γράμμα για το που θα συναντήσεις τον άνθρωπο εκείνο που θα σε οδηγήσει μαζί με το μωρό στο λιμάνι του Πειραιά με προορισμό την Κρήτη, από εκεί στην Αίγυπτο και τέλος σε εμένα στη Μασσαλία. Προσπάθησε επίσης σε παρακαλώ τις λίγες μέρες που σου απομένουν στην Ελλάδα, να περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου στο υπόγειο του σπιτιού, οργανώνοντας εκεί την καθημερινότητά σου. Να έχεις θάρρος, αποφασιστικότητα και δύναμη για τη ζωή. Πολύ σύντομα θα έρθετε κοντά μου και θα είμαστε και πάλι μαζί πολύ ευτυχισμένοι! Αιώνια δικός σου! Υ.Γ θα σε περιμένω όσο και να χρειαστεί, φιλιά πολλά στο μωρό μας)»
  Όπως καταλαβαίνετε, η συγκίνηση όλων μας ήταν μεγάλη. Ταυτόχρονα όμως μία σειρά από ερωτηματικά άρχισαν να γεννιούνται στη σκέψη μας...

*Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Η όμορφη μηλιά»

Το ταξίδι του χελιδονιού
(της Λιάνας Μιχελάκη) 

…….-Χελιδονάκι, χελιδονάκι, καλώς ήρθες στον τόπο μας.
- Mα ποιος επιτέλους με καλεί, αναφώνησε εκείνο, περιστρέφοντας το κεφαλάκι του, όλο απορία.
- Για κοίταξε γύρω σου προσεκτικά, άκουσε πάλι την ίδια φωνή να το παρακινεί.
Έκπληκτο τότε το χελιδονάκι διαπίστωσε πως η φωνή ερχόταν από ένα ξύλινο ανθρωπάκι, που στεκόταν ολομόναχο σε μια γωνιά του λιβαδιού. Μα φυσικά, ήταν το σκιάχτρο, για να φοβίζει τα πουλιά και να τα απομακρύνει από το λιβάδι
-Έλα κοντά μου μικρό χελιδονάκι, μη φοβάσαι, άκουσε τότε το σκιάχτρο να το παρακαλεί.
Το χελιδόνι τότε μια και δυο, αποδιώχνοντας κάθε φόβο και δισταγμό, πλησίασε το σκιάχτρο και κάθισε πάνω στο καπέλο του.
-Πόσο πολύ σε ευχαριστώ, που με επισκέφθηκες μικρό μου χελιδονάκι. Να ξερες πόσο μόνο νοιώθω κι επιπλέον πόσο πολύ πεινώ και διψώ, εκμυστηρεύτηκε το σκιάχτρο στο χελιδόνι.
Το χελιδόνι με τη σειρά του, ακούγοντας τα πονεμένα αυτά λόγια του σκιάχτρου, πολύ λυπήθηκε και θέλησε αμέσως με όλη του την ψυχή να βοηθήσει το σκιάχτρο. Μια και δυο λοιπόν πέταξε για τον ποταμό και γεμίζοντας εκεί το ράμφος του με νερό, έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε το σκιάχτρο να δροσίσει. Στη συνέχεια αφού περίμενε να νυχτώσει για τα καλά, ώστε να κοιμηθούν όλοι οι αγρότες, έτρεξε στα χωράφια και στους λαχανόκηπους σποράκια να συλλέξει και το σκιάχτρο να ταίσει.
-Ω πόσο πολύ σε ευχαριστώ για το νερό και τους σπόρους, που έτρεξες να βρεις και απλόχερα να μου προσφέρεις, καλό μου χελιδονάκι, είπε το σκιάχτρο όλο ευγνωμοσύνη.
-Δική μου η ευχαρίστηση απάντησε τότε εκείνο, φτερουγίζοντας γύρω του όλο χαρά.
Το χελιδόνι πράγματι όσο καιρό παρέμεινε σ εκείνο το λιβάδι, φρόντιζε κάθε μέρα  να φέρνει νερό στο σκιάχτρο με το ράμφος του και κάθε βράδυ να συλλέγει σπόρους από τα γύρω χωράφια, που είχαν σπείρει οι αγρότες και να ταίζει το σκιάχτρο. Έτσι μέσα σε λίγες μέρες μέσα από το ξύλινο σώμα του σκιάχτρου άρχιζε να φυτρώνει μία μικρή ελίτσα, που κάλυψε με τα φύλλα και τους καρπούς της ολόκληρο το σκιάχτρο. Από εδώ και στο εξής το σκιάχτρο ούτε θα πεινούσε ούτε θα διψούσε. Οι χυμοί της ελιάς θα δρόσιζαν το σκιάχτρο και παράλληλα οι καρποί της θα εξασφάλιζαν το φαγητό του.
-Σου οφείλω τη ζωή μου, είπε το σκιάχτρο, όλο ευγνωμοσύνη στο χελιδόνι, προσφέροντας σε αυτό ένα κλαδί ελιάς.
-Κι εγώ σε ευχαριστώ καλό μου σκιάχτρο, που με φιλοξένησες τόσες μέρες πάνω στο καπέλο σου, λίγο να ξεκουραστώ, πριν ξεκινήσω και πάλι το μακρύ ταξίδι μου για την ανθισμένη πολιτεία, είπε το χελιδονάκι και ανοίγοντας διάπλατα τις όμορφες φτερούγες του, αποχαιρέτησε οριστικά το σκιάχτρο, που με δάκρυα στα μάτια κι εκείνο αποχαιρετούσε…….

*Απόσπασμα από το βιβλίο μου <<Η όμορφη μηλιά>>

Το κλειστό παράθυρο
(της Λιάνας Μιχελάκη) 

Τα λουλούδια, που είχαν φυτέψει τα παιδιά, ξύπνησαν και άρχισαν να κουνάνε ρυθμικά τα κεφαλάκια τους προς το παράθυρο…..Κάποια στιγμή, συνέβη κάτι πολύ παράξενο.  Μέσα από τα λουλούδια πρόβαλλε ένα περίεργο λουλούδι με χρώματα εξωτικά, που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να περιγράψει. Σήκωσε το κεφαλάκι του ψηλά κι άρχισε να τραγουδά με φωνή μελωδική.
Τα υπόλοιπα λουλούδια τότε ψιθύρισαν κάτι μεταξύ τους, αλλά τα παιδιά δεν μπόρεσαν να καταλάβουν, γιατί δεν γνώριζαν τη γλώσσα των λουλουδιών. Τα χελιδόνια πέταξαν ψηλά, πολύ ψηλά, μέχρι τον ήλιο, φτερουγίζοντας συνεχώς γύρω του, για να του διαδώσουν τα νέα, όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Ο ήλιος τότε φώτισε τόσο πολύ, που ξύπνησε το φεγγάρι από το βαθύ ύπνο του και αυτό με τη σειρά του ξύπνησε τα αστέρια. Τα αστέρια τότε, καθώς ανασηκώνονταν από το αστροκρέβατο τους, έτρεξαν να βρούνε τα σύννεφα. Κι αυτά από τη μεγάλη συγκίνηση άρχισαν να κλαίνε τόσο πολύ, που ξύπνησαν το ουράνιο τόξο κι αυτό με τη σειρά του έκανε διά μιας τα πάντα πολύχρωμα.
  Εκείνη τη στιγμή το παράθυρο άνοιξε και μπήκαν μέσα του όλες οι μελωδίες και τα χρώματα. Δάκρυα χαράς άρχισαν τότε να κυλάνε από αυτό και πότισαν όλα τα λουλούδια των παιδιών, που από τη μεγάλη χαρά τους άρχισαν και αυτά να τραγουδάνε….
                              
Από τα δάκρυα αυτά γεννήθηκε ένα μεγάλο δέντρο, τόσο μεγάλο, που έφθασε μέχρι το φεγγάρι. Τα φύλλα του ήταν γεμάτα άνθη που στόλιζαν και συντρόφευαν το παράθυρο. Στα κλαδιά του αναπαύονταν τα χελιδόνια και έχτιζαν τις φωλιές τους. Γύρω από το κορμό του τέλος έπαιζαν τα παιδιά γεμάτα χαρά, που επιτέλους το όνειρό τους είχε πραγματοποιηθεί!!

*Απόσπασμα από το βιβλίο μου <<Η όμορφη μηλιά>>

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΛΙΑΝΑΣ ΜΙΧΕΛΑΚΗ

Ονομάζομαι Λιάνα Μιχελάκη, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα . Σπουδάζω στο Πανεπιστήμιο  Δυτικής  Αττικής, Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών-Τμήμα Αγωγής και φροντίδας στην πρώιμη παιδική ηλικία. ΄Εχω σπουδάσει επιπλέον  Θεολογική στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνιολογία στο Πάντειο  Πανεπιστήμιο. Έχω εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα.

Στον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με την ανάγνωση βιβλίων, την ποίηση, το γράψιμο παραμυθιών και διηγημάτων.

Έχω συμμετάσχει με παραμύθι μου και παιδικό ποίημα  στο Λογοτεχνικό- διαδικτυακό Περιοδικό <<Κέφαλος>>

Έχω  συμμετάσχει  με κείμενα μου στη λογοτεχνική ιστοσελίδα <<Λόγω Γραφής>> .

Συμμετείχα επιπλέον με το παραμύθι μου <<Τα δώρα των παιδιών>> στο συλλογικό έργο <<Λόγω Γραφής-Χριστός Γεννάται>> στις εκδόσεις Όστρια καθώς και με διήγημα μου στο <<Ανθολόγιο Διηγημάτων Καλοκαίρι- Φθινόπωρο 2018>> στις εκδόσεις Όστρια.

Επιπλέον κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια το παιδικό βιβλίο μου με τίτλο <<Η όμορφη μηλιά>>.

Τέλος ασχολούμαι με τη συγγραφή παιδικών ποιημάτων.