Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Άννα Κοκκίνη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» (ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ 3ο ΤΟΜΟ γίνονται δεκτές έως τις 31/12/2019 - ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ: ΕΔΩ) και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία έχει συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Άννα Κοκκίνη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗN ANNA KOKKINH

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Η αισθητική του λόγου και η ανάγκη του ανθρώπου για έκφραση.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Καταφύγιο και αισθητική απόλαυση.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και οι νέες τεχνολογίες έχουν διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι αυτοί που αφοσιώνονται στην ποίηση. Πιστεύω η σχέση ανθρώπου ποίησης είναι αλληλένδετη και άρα δε θα σταματήσει να υπάρχει.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Μία διαρκής εσωτερική αναζήτηση και ανάγκη έκφρασης και αποτύπωσης του ρυθμού με λέξεις.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Από 8 ετών. Ένιωθα την ανάγκη να εκφράσω τον εσωτερικό μου κόσμο με έναν έμμετρο ρυθμό.

6. Γιατί γράφετε;

Γράφω, γιατί δεν μπορώ να ζω δίχως να γράφω... Είναι σκοπός της ζωής μου η συγγραφή. Μου αρέσει να αποτυπώνω τις μυθοπλασίες μου και να τις μοιράζομαι με κόσμο που αγαπά το διάβασμα. Οι ήρωες μου τις περισσότερες φορές ξεπηδούν μέσα από το περιβάλλον μου, μέσα από ένα ταξίδι μου, μέσα από τη μυθολογία. Επεξεργάζομαι τους χαρακτήρες τους, τους υποδύομαι, ακόμη κι αν δεν συμφωνώ με τα φερσίματα τους και έτσι τους ταξιδεύω μέσα στα διηγήματα μου. Σκηνοθετώ τις θέσεις που κάθονται… Είναι για μένα μια εσωτερική σύγκρουση και άλλοτε μια ταύτιση. Αυτή η διαδικασία  μοιάζει με αέναο λογοτεχνικό παιγνίδι, που δεν μπορώ να το σταματήσω, γιατί το’ χω μέσα μου και με παροτρύνει να το συνεχίζω..
Ξέρω είναι μια τρέλα και ένας έρωτας μεγάλος, όλο αυτό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια μου... Βλέπω κάτι που με ενοχλεί ή και που με εντυπωσιάζει στην πραγματική ζωή ..ε, τότε θα ανάψει ένα φωτάκι μέσα μου και θα με ωθήσει να βρω τρόπο να το αποτυπώσω.
Οι λέξεις που ψάχνω, εύηχες ή μη, οι εικόνες επίσης που φτιάχνω,τα όντα που πλάθω, καθώς και η σκηνοθεσία τους συνιστούν μια ανείπωτη ευχαρίστηση μου από την στιγμή που μπαίνουν στο βιβλίο και διατίθενται για αλληλεπίδραση με τον αναγνώστη.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Εμπνέομαι από μία κουβέντα που θα ακούσω κάπου, από ένα φυσικό φαινόμενο, ένα βιβλίο που διάβασα ή ένα ποιητικό έργο που με εντυπωσίασε. Τα ερεθίσματα είναι ατελείωτα.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Με διηγήματα και ποιήματα.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω γράψει το «Παλαιοπωλείον η Σαγήνη», «Τα δώδεκα δέντρα», τη «Ζωγραφιά», που είναι υπό έκδοση, το «Ψιθύρισμα» σε συνεργασία και άλλα διηγήματα, όπως επίσης και μία σειρά ποιημάτων, όπως το «Η φύση θάλλει», «Λευκοντυμένη οπτασία», «Θλίψη και χαρά», «Μάνα», «Οι κάμπιες»,  «Μερικά χαϊκού» κ.α.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Παλαιοπωλείον η Σαγήνη». 

Είναι το διήγημα που εκδόθηκε το 2018 από την Libreria Española Νικολόπουλος και είναι ουσιαστικά μία ιστορία μέσα σε μια άλλη. Αναφέρεται σε περιόδους ιστορικά δύσκολες για την Ελλάδα. Σας παραθέτω την περίληψη:
Ένα αυγουστιάτικο πρωινό ο Ντίνος, έχοντας επιστρέψει απ' τον Καναδά στην Αθήνα, μπαίνει σ' ένα παλαιοπωλείο, εντυπωσιασμένος από μια παλιά σιφονιέρα.
Ο ολιγόλεπτος διάλογός του με τον Τζουλιάνο, τον ιδιοκτήτη του παλαιοπωλείου, θα αποβεί καθοριστικός για τη ζωή και των δύο, μα πάνω απ' όλα για την ίδια την ιστορία, που βρίσκεται καταχωνιασμένη μέσα σ' έναν φάκελο και ξαφνικά θα πάρει νέα πνοή...
Να είναι άραγε αληθινή; Ή παραμύθι; 
Πού διαδραματίζεται και ποιοι είναι οι αληθινοί πρωταγωνιστές της; 
Ερωτήματα, που μένουν μετέωρα, γιατί η ουσία είναι άλλη...
Και απαντάται στη ζωή μιας οικογένειας, που γεγονότα αναπάντεχα την κλόνισαν και την έκαναν να αλλάξει ρότα...

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Οι πρώτες πρωινές ώρες.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Με προβλήματα και δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει καθημερινά, αλλά και από τα οποία εμπνέεται και παίρνει δύναμη να συνεχίσει και να νικήσει. 

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Θεωρώ πως βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Κυρίως η διαφήμιση, χωρίς όμως να θέλω να υποτιμήσω και την αξία του έργου.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το καθένα έχει την αξία του.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Να διαβάζει, να εμπνέεται από τα μηνύματα που λαμβάνει, μα ποτέ να μην τα αντιγράφει. Να χαρακτηρίζονται τα έργα του από το δικό του αποτύπωμα.

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

«Ο γλάρος» του Ιωανάθαν Λίβινγκστον.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ο Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες, o Κάρολος Ντίκενς, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες, ο Τζωρτζ Όργουελ, ο Ναθάνιελ Χόθορν, o Αλφόνσο Ρέγιες, ο Τζεμίλ Τουράν Μπαζιντί, η Έμιλι Ντίκινσον, ο Αντόνιο Πεναντές , ο Λουίς δε Γκόνγκορα και ο Μ.Καραγάτσης.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

«Η μεξικάνικη επανάσταση», «Ο Αλφανουί», «Η εφέυρεση του Μορέλ», «Τα παιδιά του Αραράτ», «1984» και «O χειμώνας του Γκούντερ».

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Η επόμενη πηγή έμπνευσης μου να πηγάζει από τον κινηματογράφο.

*     *     *

Αέναες σκέψεις

(έργο της Άννας Κοκκίνη)

Σκέψεις  άλλοτε σκόρπιες και άλλοτε σφιχταγκαλιασμένες 
Σε στίχους περασμένες ,μονάχες ,πεπρωμένες 
Τον δρόμο τους γυρεύουν 
Σε στροφές  μαγείας 
Ελεύθερης η τυχαίας ομοιοκαταληξίας 

Παλεύουν μες το ίδιο το πλωτό τους
το ριζικό τους το ανιαρό  να αλλάξουν
Δεν θέλουν να βουλιάξουν.
Μα να σταθούν  και να σωθούν
Σε όποια θέση και αν  βρεθούν.

Θεόρατα τα κύματα.
Σώφρονα όμως τα βήματα 
Χαράζεται η πορεία 
Ξεθωριάζουν οι πληγές 
Έρχεται η σωτηρία 

Το εκμαγείο δηλώνει μεγαλείο.
Στεγνά τα φινιστρίνια   
Και από μέσα διακρίνω δυο δελφίνια .
Αναδυόμενα κινούν το ενδιαφέρον παραπάνω
Για  λίγο από τα μάτια μου τα χάνω…

Στα κυκλικά παράθυρα σκαρφαλώνουνε  σκέψεις 
Που τώρα παραδέρνουνε

στις ράχες εκείνων των αληθινών δελφινιών.
Ο φακός του ματιού αποτυπώνει.
Δίχως να πελαγώνει
Στρίβει αριστερά  το καραβάκι και  προχωρεί 
  
Τo μολύβι του μυαλού διαρκώς  καταχωρεί.

Η φαντασία μόλις  αγκαλιάζει την πραγματικότητα 
Οι εικόνες  ,  σεργιανίζουν.
εναλλάσσονται ,θυμίζουν.
Ενεργοποιούν  και συναρπάζουν.

Και να και η απορία.
Τι άραγε να σκέφτονται τούτα τα πλάσματα 
Καθώς τα άρματα τους ,κάνουν ;
Και τι όσοι τα βλέπουν
Το ίδιο να τους τέρπουν;
Οι πιθανές  απαντήσεις μετέωρες  σχηματίζουν στοχασμούς..
Απίθανους συνειρμούς..

Άλλοτε σκόρπιες και άλλοτε σφιχταγκαλιασμένες 
Αέναες  σκέψεις  πάντα έχουν κάτι να πουν….

Μάνα

(έργο της Άννας Κοκκίνη)

ΜΑΝΑ Η ΗΡΩΙΔΑ ΜΑΣ

Λέξη μυριοτραγουδισμένη

Ιδέα εμπνευσμένη

Όμοια με την γη ,η ίδια μας τρέφει

Μας αναζωογονεί μας τέρπει.

Θαρρείς ,μιμείται την εκλεκτή τροφό

Τι ταίριασμα σοφό.

Πηγή ζωής

Μεγαλείο ψυχής

Αγάπη δίχως όρια

Στοργή που ξεπερνάει εμπόδια

Πνοή αλησμόνητη

Μα στην χαρά μα και στην λύπη

Από κοντά μας ποτέ δεν λείπει

Παρακάμπτει τον χρόνο και τον χώρο

Και παρούσα στο νου  μας η μάνα μας στέκει

Έτοιμη στο καθετί ,να μας συμπαρασταθεί

Παράτολμη, ακόμη και θα θυσιαστεί

Αν κάποτε και τούτο χρειαστεί .

Την θεά Δήμητρα έρχεται να μας θυμίσει

Που ανθρώπους και θεούς έχει δημιουργήσει.

Στην πορεία της πάνω σε ολόκληρη την φύση

Όλους  μας έχει, ως μάνα συγκινήσει.

Η έννοια της ανιδιοτέλειας 

Της μαγικής επικοινωνίας 

Αποτυπώνεται με ψηφίδες που μονάχα εκείνη γνωρίζει

Να τις συνδυάζει να τις κτίζει

Η θεϊκή της δημιουργία μας αγγίζει

Η καρδιά της ακόμη και αν τύχει να ραγίσει

Εκείνη βρίσκει τρόπους τα δάκρυα της γοργά να τα σκουπίσει.

Δεν θέλει ποτέ να μας στενοχωρήσει.

Μας μαλώνει, μικροί σαν είμαστε, για να μας συνετίσει.

Πάντα στις δύσκολες στιγμές μας, την αποζητάμε με δέος 

Είναι άραγε η κρυφή μας δύναμη; Βεβαίως! 

Έχουν περάσει μέσα μας πλείστα μηνύματα της 

Ο λογισμός μας είναι πολλές φορές κοντά της 

Και αν ακόμη την έχουμε οριστικά χάσει

Δεν σημαίνει πως την έχουμε ξεχάσει. 

Εκείνη παραμένει βαθιά χαραγμένη μέσα μας 

Δίχως να μας πληγώνει 

Δίχως την καθημερινότητα μας να την αλλάζει να την λαβώνει.

Ιδού η μαγεία της της ηρωίδας μας.

Της γνήσιας πατρίδας μας.

Διακριτική, αθέατη, διατηρεί αναλλοίωτη την ομορφιά της, 

Την έμμεση επιρροή της.

Ανεξιχνίαστη η ισχύς της.

Οι κάμπιες

(έργο της Άννας Κοκκίνη)

-Είμαστε οι κάμπιες. Με πειθαρχία προχωρούμε.
-Μπροστά- μπροστά η οδηγός και εμείς ακολουθούμε.
-Βγήκαμε, φώναζαν καμαρωτά, την άνοιξη να υποδεχτούμε
,άλλο δεν θέλουμε, να αργούμε.
-Προνύμφες ησυχάστε .απάντησε αλαφιασμένος ο χειμώνας.
Μην βιάζεστε Φλεβάρης είναι ακόμα.
Θα είναι υγρό το χώμα.
-Κουτσός  Φλεβάρης έτοιμος  να αποσυρθεί
-Θα’ χει πλέον βαρεθεί.
-Ξέσπασε τότε μια νεροποντή και πολλές παρασύρθηκαν.
Όσες την γλύτωσαν δεν το βάλανε κάτω και συνέχισαν την πορεία.
Στοιχισμένες η μια πίσω από την άλλη σαν σε λιτανεία .
-Μυρίζει άνοιξη. Το οσφραινόμαστε.
-Στο έλεος της μοίρας, δεν παραδιδόμαστε.
Οι κεραίες μας το πιάσανε το μήνυμα 
-Τι  γοητευτικό το ξύπνημα
Μας κάλεσαν τα άνθη, τα δέντρα ,τα πουλιά 
-ξεσηκωθήκαμε δεν τα παρατάμε.
-πλάθουμε τώρα και σε  άμετρους  στίχους την έγνοια μας.
-Ει, χειμώνα, λίγες οι μέρες σου, για φέτος, ακόμα.
Προβάλαμε να καθρεφτιστούμε στα νερά της λίμνης.
-Η  ελεύθερη σκέψη πετάει παντού.
-Να σκαρφαλώσουμε στις άκαρπες ιτιές, να ακούσουμε το βουητό.
-Να προσέξουμε τις όχθες.
-Να νιώσουμε τα ανήσυχα  πατήματα των διαβατών 
-Να αφήσουμε τα μεταξένια χνάρια μας στη γη που πορευόμαστε.
-Να θυμίσουμε πως  η πλάση ολόκληρη  έχει κανόνες 
Πως είναι κύκλος η ζωή, και δίχως αρμονία και ορίζοντα 
Τίποτα δεν μπορεί  να αντέξει για πολύ.

Ένα  ηφαίστειο έστειλε το πορφυρένιο του το φως.
-Δεν φοβηθήκανε οι κάμπιες. 
Ταράχτηκαν λιγάκι... Μα δεν ξέκοψαν απ’ την τροχιά τους...
Όσες μείνουμε είπαν,
Τα αυγά μας δεν θα τα αφήσουμε να χαθούν.
Χέρι- χέρι θα έλεγα σχηματικά 
Συνέχισαν το ταξίδι τους και τον αγώνα τους 
Για την ενστικτώδη τους επιβίωση.
                                                                                                                                                                     

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΝΑΣ ΚΟΚΚΙΝΗ

Εργοδηγός - σχεδιάστρια, μεταφράστρια, συγγραφέας διηγημάτων. 
Άλλη αγαπημένη ενασχόληση είναι η ποίηση.
Έργα της που έχουν εκδοθεί:
Το ελληνοισπανικό διήγημα: «ΠΑΛΑΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ''Η ΣΑΓΗΝΗ"»
Επίσης έχει συμμετάσχει στο συλλογικό, ελληνοισπανικό διήγημα: «Το ψιθύρισμα», με το ψευδώνυμο «Καλυψώ».
Ακόμη έργα της έχουν δημοσιευτεί στο λογοτεχνικό περιοδικό ΚΕΦΑΛΟΣ.