Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Πάντου-Ζιάκου Κυριακή- Κορίνα - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη Λογοτέχνιδα, Πάντου-Ζιάκου Κυριακή-Κορίνα, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ-ΚΟΡΙΝΑ ΠΑΝΤΟΥ-ΖΙΑΚΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Για μένα η Λογοτεχνία είναι προπάντων ένα βίωμα  του ανθρώπινου «γίγνεσθαι», ένα βίωμα και μια οπτική που ξεχειλίζει από την ψυχή του δημιουργού, συμπαρασύροντας   με τη δύναμη της τέχνης και κείνους που μοιράζονται το έργο του. Όπως γράφω σε ένα μου ποίημα: Ο  αληθινός λογοτέχνης είναι για τους συνανθρώπους του :  « τρύπα στην ψυχή τους  για αιθέρια έλαια... »

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Αν και, εν μέρει, η προηγούμενη απάντησή μου εμπεριέχει μια ποιητική  απάντηση και σ’ αυτό το ερώτημα, θα προσθέσω ακόμη κάτι. Νομίζω πως όσο πιο πολύ  συμπιέζεται ο ανθρωπισμός στην εποχή μας, τόσο πιο πολύ ο κόσμος χρειάζεται την «ανάσα» της λογοτεχνίας, καθώς αυτή, με τα μηνύματα και την «ανθρωπιά» της, τον εμβολιάζει με  κείνες τις  διαχρονικές αξίες  που μπορούν να τον κάνουν  αληθινά ευτυχισμένο.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Πράγματι, «αντιποιητική»  χαρακτηρίζεται από πολλούς η σημερινή εποχή, όπως και όλες εκείνες οι εποχές που ο άνθρωπος πάλευε για το «ζην» κι όχι για το «ευ ζην», κάτω από  αντίξοες συνθήκες κάποιας  «κρίσης», «απειλής», ή κάποιου «πολέμου». 
Σήμερα, δυστυχώς, η κρίση, η απειλή κι ο πόλεμος είναι πολυδιάστατα, παγκόσμια   φαινόμενα , και συχνότατα «αφανή» στον καθημερινό άνθρωπο, έτσι , ώστε να μην μπορεί  να οπλιστεί  και να αμυνθεί  επαρκώς. Άλλωστε, μέσα στην «πολυφωνία»  και τον μιμητισμό των δημιουργών ποιητών , που κατακλύζουν τον διαδικτυακό κόσμο μας, είναι πλέον «άθλος» του νου  να ξεχωρίσει τις γνήσιες και πρωτοπόρες «φωνές».  Στην κοινωνία της πληροφορίας, ο καλά «πληροφορημένος» ποιητής, ο καλά «δικτυωμένος»  στα social media ποιητής, ο αυτοπροωθούμενος ποιητής έχει ελπίδες να ακουστεί...Το γεγονός αυτό δεν θα  αντιστρατεύεται πάντα την ποιότητα των έργων, αν  θα διασφαλίζονται κάπου, κάπως, οι σταθεροί κι ανιδιοτελείς  κριτές και τα  ποιοτικά κριτήρια. 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Σίγουρα, μια τέτοια ερώτηση είναι καταλυτική για τον ποιητή-δημιουργό και  σωστά τη χαρακτηρίζετε «δύσκολη». Η ερώτηση αυτή κινητοποιεί μέσα μου συγχρόνως όλους τους δρόμους της ψυχής μου. Λοιπόν, κοιτώντας βαθύτερα μέσα μου, η Ποίησή μου είναι η «αντίστασή» μου στη φθορά, στον πόνο, στο θάνατο και η ανάγκη της ψυχής μου να ελπίζει στην  αφθαρσία και την αιωνιότητα της σκέψης. Επίσης, είναι για μένα η Ποίηση, η αληθινή, μια «γοητευτική συνομιλία» με τον συνάνθρωπο  κι όχι ένα χαοτικό ατομικό παραλήρημα που κανείς άλλος –πέραν του ιδίου  του ποιητή- δε νιώθει. Γι αυτό χαίρομαι κυρίως, όταν κάποιοι φίλοι, διαβάζοντας κάποιο έργο μου , δηλώνουν  την  απορία: « Πώς ήξερες  για  τη δική μου εμπειρία; »   

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Ξεκίνησα από τα  εφηβικά μου χρόνια , τα γυμνασιακά. Μια εσωτερική φωνή, σαν τον «οίστρο» του Σωκράτη, με κάθιζε σε ένα πεζούλι του σπιτιού μου τις ώρες που οι συνομήλικοί μου έπαιζαν στις αλάνες. Στη φάση των σπουδών μου στο ΑΠΘ περιφρόνησα κείνα τα «πρωτόλεια»  κείμενά μου και ξανάπιασα την «πένα» μου , αλλάζοντας ύφος και απαιτήσεις . Ίσως επηρεασμένη κι από τις φιλολογικές  σπουδές μου. Συνέχισα  να γράφω ποιήματα κάπου- κάπου, ως  εν ενεργεία φιλόλογος , σε  νέο ύφος και θέματα, καθώς οι εμπειρίες μου απλώνονταν και βάθαιναν στην ψυχή μου. Συνήθισα από τότε να ξανακοιτάω και να διορθώνω ή να συμπληρώνω τα κείμενά μου. Το κάνω διαρκώς και σήμερα...επιδιώκω να τα καταθέτω σε συμβολαιογράφο πλέον για να μην τα αλλάζω συνεχώς ,για να μη χάσω τις διάφορες «ηλικίες»  της ψυχής μου  στο όνομα της τελειοποίησης...  

6. Γιατί γράφετε;

Γράφω για να συνομιλήσω με τον εαυτό μου και με τους συνανθρώπους μου. Γράφω προσπαθώντας ν’ ανοίξω ένα δικό μου παράθυρο «θέασης» του κόσμου, που ενδεχομένως θα μπορούσε γονιμοποιήσει λυτρωτικές  αντιδράσεις  και δράσεις και στους αναγνώστες μου. Αναζητώ  την αλήθεια και την ελευθερία διαρκώς!    

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Πηγή έμπνευσης για μένα μπορεί να είναι και μια μόνο λέξη, μια φράση, ένα βίωμα, ένα γεγονός, που τελείως απρόσκλητα καρφώνονται  στην ψυχή μου κι αρχίζουν να μου «φαγουρίζουν»  το νου. Όπως θα έλεγε κι ο Gianni Rodini, πέφτουν μέσα μου σαν «πέτρα στη λίμνη» και παράγουν αλλεπάλληλα κύματα σκέψεων και συναισθημάτων που ζητούν διέξοδο και μοίρασμα.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ασχολούμαι παράλληλα με την Ποίηση και τη συγγραφή ή διασκευή θεατρικών έργων. Με το θέατρο ασχολούμαι , άλλωστε, ερασιτεχνικά κι ως συντονίστρια και σκηνοθέτης στην ερασιτεχνική θεατρική μου ομάδα , τους «Θεατροδότες» Ελασσόνας. Σποραδικά καταπιά- νομαι και με σύντομα αφηγήματα και δοκίμια ή άρθρα.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Έχω σταχυολογήσει κάποιες διασκευές θεατρικών έργων, δυο πρωτότυπα θεατρικά έργα ( «Η Τρίτη Κόρη» και «Ελληνόδασος .GR» )- κι αρκετά ημιτελή- και αρκετές  συλλογές ποιητικών έργων και στίχων (για μελοποίηση). Η ποιητική μου συλλογή «Κατάθεση Δ΄» είναι υπό έκδοση.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Η ΤΡΙΤΗ ΚΟΡΗ» (Ιστορικό-κοινωνικό δράμα σε τρεις πράξεις). 

Το έργο μου, που αφορά μια πραγματική ιστορία της Γενοκτονίας,  έχει ήδη γίνει παράσταση από τη θεατρική μου ομάδα, τους «Θεατροδότες» Ελασσόνας το Μάιο του 2015 κι υπάρχει στο yutube. Έτυχε καθολικής αποδοχής , όπου κι όσο  παίχτηκε.

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Συνήθως γράφω τις νύχτες. Τις μεταμεσονύχτιες ώρες, τότε που οι θόρυβοι του κόσμου καταλαγιάζουν, η δική μου ψυχή λευτερώνεται , όπως του «Φάουστ» του Γκαίτε.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Ο σημερινός λογοτέχνης δεν έχει την πολυτέλεια να κλειστεί στο γυάλινο πύργο του. Είναι ένας καθημερινός άνθρωπος , που αγχώνεται και  τρέχει και για την επιβίωσή του και για το έργο του. Μ’ εξαίρεση κάποιους  τυχερούς, που ίσως έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα, ή είναι συνταξιούχοι (όπως εγώ),  οι περισσότεροι είτε  αναγκάζονται να κάνουν άλλες δουλειές παράλληλα, πολλοί ψάχνουν  καθιέρωση  μόνο για τον βιοπορισμό μέσα απ’το έργο τους, θυσιάζοντας συνήθως την ποιότητα στην ποσότητα. Τολμώ να πω πως  πολλοί λογοτεχνικοί  διαγωνισμοί  είναι καλοστημένοι μηχανισμοί αγοράς  άχρηστων τίτλων από επίδοξους «λογοτέχνες», καθώς δεν υπάρχει πάντοτε διαφάνεια και δυνατότητα ελέγχου των επιτροπών και των κριτηρίων. Έχω υπόψη μου ,μάλιστα, κάποιο διαγωνισμό , όπου οι βραβευθέντες  ήταν εκτός της  λίστας των «δίκαια» προκριθέντων. Οι  βιβλιοπαρουσιάσεις από διάφορους φορείς έχουν καταντήσει    εικονική πραγματικότητα, δηλαδή υπόθεση λιγοστών ατόμων του «ευλογούν τα γένια τους» για να πουλήσουν την «εικόνα» του χ-έργου, που συχνότατα υπερέχει του ιδίου του έργου, στους λιγοστούς  άτυχους  φίλους  που φιλοτιμήθηκαν να παραστούν....κι άλλα τέτοια ευτράπελα! Προτιμητέα , λοιπόν,  μια ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια σύγχρονων λογοτεχνών που  θα εκθέτει  τους δημιουργούς στην κρίση όλου  του κόσμου!  

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Αν λάβουμε υπόψη πως η Τέχνη εκφράζει την εποχή και τον άνθρωπο, νομίζω πως «έκφραση» του  σημερινού ανθρώπου-λογοτέχνη φέρει όλα  τα χαρακτηριστικά στοιχεία  της σύγχρονης  κοινωνίας. 

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Η πετυχημένη προβολή  του από έγκριτους φορείς του χώρου. 

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Κατά πρώτο λόγο κι ενημερωτικά θα επέλεγα το ηλεκτρονικό βιβλίο , αλλά για ουσιαστικότερη μελέτη προτιμώ το έντυπο.

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Επειδή η δεύτερη ματιά διαψεύδει την πρώτη να ανακατεύει συχνά τα συρτάρια  του, αλλά  να μην αφήσει τη δουλειά του στα συρτάρια .

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

«Το Διαβατήριο» του Αντώνη Σαμαράκη.

18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Α. Σαμαράκης, Διδώ Σωτηρίου, Αλμπέρ Καμύ.

19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

«Το λάθος» Α. Σαμαράκη, «Μέσα απ’ τις φλόγες» Δ. Σωτηρίου, «Ο Μύθος του Σίσυφου» Αλμπέρ Καμύ…κ.α.

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Να δημοσιεύσω  όλα τα ποιήματά μου και να μελοποιηθούν κάποια από αυτά, που γράφτηκαν γι αυτό το σκοπό.  Επίσης σκοπεύω να ασχοληθώ με δραματοποιήσεις πεζογραφημάτων της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, κι , εφόσον εμπνευστώ, να ολοκληρώσω  κι άλλα πρωτότυπα θεατρικά έργα.

                                *     *     *

ΚΛΑΡΙ  ΣΤΟΝ  ΑΝΕΜΟ
(έργο της Πάντου-Ζιάκου Κυριακή-Κορίνα) 

Ένα βελούδινο αυγουστιάτικο  μελτεμάκι  χάιδεψε τη φωτιά που μόλις είχα ανάψει. Έπρεπε να γίνει το κάρβουνο, να ψήσω το κρεατάκι μου.

«Καλός αέρας»,  σκέφτηκα. Το ζεστό πορτοκαλί θέαμα της φωτιάς   μου σκλάβωσε για αρκετή ώρα τα μάτια. Έκανα τους συνειρμούς μου: Φωτιά-σκέψη, φωτιά-κάθαρση, φωτιά-αγάπη, φωτιά-ζωή, φωτιά-θάνατος…..

Η προσοχή μου ξαφνικά έπεσε σε δυο μικρά χλωρά κλαράκια ,πεσμένα παράμερα. ’Ηταν τόσο ταιριαστά!! Κομμένα απ’ το ίδιο δέντρο , ίδιο μήκος , ίδιο πάχος , ίδια φρεσκάδα……. συμπληρωματική απόχρωση φλοιού ..Κι επιπλέον,… το καθένα είχε δυο  ’’ μάτια’’, σε συμπληρωματικές μεταξύ τους θέσεις , που κοιτούσαν στην ίδια κατεύθυνση…. Μπροστά!!

Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να τα φυτέψω μαζί, να ριζώσουν αντί να καούν… Μα, πριν καλά- καλά προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη αυτή , μια σπίθα πετάχτηκε στο ένα κλαράκι και κείνο –περιέργως- ,αν και τόσο χλωρό, άρπαξε φωτιά …..Απ’ τα μάτια!  

Κι άρχισε να το σιγοτρώει η φωτιά, καθώς το αεράκι –βοηθός τη δυνάμωνε.

Ανάμεσα στα δυο κλαράκια   η απόσταση μόλις δυο πόντους, καθώς η φορά του αέρα έσπρωχνε δειλά τις φλόγες απ’ το αναμμένο στο ανέγγιχτο κλαράκι, οι πύρινες γλωσσίτσες άρχισαν δειλά-δειλά να  το καψαλίζουν . «Θα καούν μαζί»,  σκέφτηκα,  «Δε σώζονται τώρα». Και βάλθηκα να περιμένω, να μετρήσω το χρόνο νωχελικά, να προσθέσω μετά τα καμένα κορμιά τους  στην ωφέλιμη σωρό με τα κάρβουνα πιο πέρα.

Και τότε… αναπάντεχα… το μελτέμι άλλαξε φορά και δυνάμωσε επιθετικά. Το αναμμένο κλαράκι  άρχισε να τριζοβολά παραπονιάρικα, καθώς φούντωσε σαν δάδα, μα κείνο το υπέροχο  κι ανελέητο  τραγούδι της φωτιάς του δεν μπορούσε πια να περάσει τους δυο μόλις πόντους απόσταση που το χώριζαν απ’ τ’ άλλο, το ανέγγιχτο, που συνέχισε να κοιτά μόνο μπροστά , σαν αδιάφορο.

Καθώς  οι φλόγες σκορπούσαν δεξιά-αριστερά απελπισμένες το αναμμένο κλαράκι δεν είχε άλλη επιλογή, παρά να καεί μόνο του. Κάτι μου έσφιξε την καρδιά, όταν είδα στη θέση του κορμιού του μια ζεστή  γραμμή στάχτης. Ο αέρας την άπλωσε γρήγορα στο πουθενά ,τη διέλυσε χωρίς έλεος ….Άφησε, ωστόσο, λίγη και  στα   «μάτια « του άλλου κλαριού….

Δεν  ήξερα  για ποιο απ’ τα δυο να λυπηθώ. Για το χαμένο κλαράκι, που γνώρισε τον πόνο της φωτιάς ή για τ’ ανέγγιχτο, που του θόλωσε τα μάτια η λεπτή στάχτη του άλλου, κι ας συνέχισε να κοιτά μπροστά!

Κι ύστερα τα’ βαλα με τον αέρα. «Κακός αέρας!»,  σκέφτηκα.

ΚΟΡΙΝΑ-   Αύγουστος  2016    ‘’Η συν-κίνηση των πραγμάτων’’

ΑΝΟΙΚΕΙΟΣ ΠΟΘΟΣ
(έργο της Πάντου-Ζιάκου Κυριακή-Κορίνα) 

Πλάι στ’  αλμυρίκια νοσταλγώ   αστερωτούς  αστερίες.

  Σ’ αβλέμονα  βυθό τη  βυθισμένη  «ιδανική  πολιτεία»  αναζητώ…

Όσο κι αν στην άρουρα  αναδιφώ  γαριασμένες ιδέες,

όσο κι αν με σπουδή   στο σθένος μου τις  ξεπλένω,

 να τις διδάξω τάχα…,

  κείνος ο  «ανοίκειος   πόθος  φυγής»,  με  βία τις   συνεπαίρνει….

Σε  διάζωμα αρχαιοελληνικού  θεάτρου, διακαής  θιασώτης  μένω,   σκεπτικός,

την αβελτηρία  των   νεόκοπων  «ηθοποιών» μας , των αρνησίθεων,  να ευτρεπίζω…

Μα, τα παιδιά  μας  αβρός  «βοσκός-ηθοποιός»  εκτός συνόρων  μαζικά    τα οδηγεί .

Κι  αποδομούν της πατρίδας   το δυόσμο, το δίκταμο,

 την αμπαρόριζα ξεχνούν…

Στην ξενιτειά  μόνο  την «εύφημο μνεία»  πως αυτά εδώ  ευωδιάζουν συντηρούν…

Τα πολυεθνικά  καρτάλια - τα καρτέλ,   εποφθαλμιούν, τα διαβατάρικα

  Καρκινοβατούν  τα παιδιά  τρομαγμένα,

 αφήνοντας    το μπλε  ουρανό  στο χάρτη…

 Λαμποκοπά η  λαιμητόμος   στο μυαλό τους….  Στον ήλιο   ζοφερή η σκιά της!!

Στο διεθνές  «μεϊντάνι»  ανεργίας  θα κοπούν

 -προς συμμόρφωση άλλων…

Των πατέρων το  ναστό  εγωισμό   παραδίδουν σε  ολόθυμο ολοκαύτωμα…

Ποθούν την  ανοίκεια   φυγή

Τα δροσερά     ρουμπίνια  των  χειλιών  τους    δαγκώνουν   πικρά  αποχαιρετώντας…

το ναρκοθετημένο   ναυπηγείο των ονείρων τους,

  όνειρα που θα κρέμαγαν στο  λύγισμα των  πεύκων…ίσως

όνειρα  φουντωμένα  στης  λυγαριάς τα ριζά, 

 κρινολούλουδα …ίσως…

Τώρα τα θανατώνει το «διεθνές  ρεύμα»…  

Και   ποθούν  μιαν ανοίκεια   φυγή!

Κι αναρωτιέμαι πια στο διάζωμα αυτού του «Θεάτρου» :

Ποιος θα ενθρονίσει αύριο τ’ αυτοφυή, τ’ αυτοτελή της γης μου τα νοήματα;

Ποιος θ’ ανακόψει -έγκαιρα- 

την ηττοπάθεια των μελλοντικών μας  «ηρώων» ; 

 Υ.Σ. Στους νέους μας, που  η κρίση τους διώχνει  απ’ τη χώρα 

 Δεκέμβρης 2016  

ΚΥΠΡΟΣ
(έργο της Πάντου-Ζιάκου Κυριακή-Κορίνα) 

Μικρή, προδομένη Αφροδίτη,
το φως και το κύμα σε γδύνει,
στις ρώγες του Ολύμπου  
παγωμένο «γάλα»…
ο  χειμώνας σου πίνει,
κι άσπρα κρίνα η άνοιξη χύνει…
Την Ιστορία οι μύθοι σου απλώνουν!!

Τα  κουφαηδόνια σε σημαδεύουν, 
ξυπνούν το χαμό του Αυξεντίου!
Σε τάφους ηρώων ορκίζουν το φως,
το  φως αναδεύουν.
Καρφώνουν  στα σύμβολά  τον  Ευαγόρα…
Την Ιστορία οι  φωνές  του  ματώνουν…
Διχοτομούν, 
τους  σταυρούς  προσπερνούν 
του κόσμου οι «μεγάλοι», 
ξεσχίζουν…
τα  ματωμένα κορίτσια 
ξαναβιάζουν,  
που τα ξεχνούν…
Τον   Αίαντα στη  Σαλαμίνα  κομματιάζουν! 
Την Ιστορία οι κραυγές  σου  ματώνουν!

Φθινόπωρο 2017                                               
«Αφιέρωμα στην Κύπρο»

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΥΡΙΑΚΗΣ-ΚΟΡΙΝΑΣ ΠΑΝΤΟΥ-ΖΙΑΚΟΥ

   Ονομάζομαι Πάντου-Ζιάκου Κυριακή- Κορίνα, του Δημητρίου και της Μαρίας.
   Γεννήθηκα το 1959 στην ακριτική πόλη της Ορεστιάδας του Έβρου. Έζησα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια  στη γαλήνη  και την ανθρωπιά  μιας αναπτυσσόμενης επαρχιακής  πόλης.
   Καταπιάστηκα απ’ τα γυμνασιακά μου χρόνια( στο 2ο -6/τάξιο  τότε- Γυμνάσιο Ορεστιάδας)  με την ποίηση και την πεζογραφία. Τις ώρες που η παρέα των φίλων μου δε χόρταινε  στις αλάνες και στα αγαπημένα μας στέκια  υπαίθρια ή επιτραπέζια παιχνίδια και κουβεντούλα, εγώ ένιωθα κάτι σα «φαγούρα του μυαλού», που με ωθούσε να απομονωθώ  στο αγαπημένο μου πεζούλι, και να σκαρώσω ένα ποίημα ή ένα σενάριο για μυθιστόρημα ή ένα σύντομο αφήγημα, όπου έβγαζα τα «σωθικά» μου. Κάποιοι   φίλοι  απορούσαν-εκτός από την ακοίμητη  μητέρα μου.  Αυτή  με παρακολουθούσε διακριτικά-κάπως ανήσυχη  για τις επιλογές μου- αλλά  και με σεβασμό σ’ αυτές μου  τις στιγμές .  Ωστόσο, τότε  δεν είχα καν  σκεφτεί   να δημοσιεύσω καμιά απ’ εκείνες τις         « δοκιμές » --πολλές απ’ τις οποίες  χάθηκαν ή  έμειναν  ημιτελείς,  ξεχασμένες  σε παλιά συρτάρια…
     Στη συνέχεια, σπούδασα στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών.  
  Δίδαξα, αρχικά, σε σχολεία της Θεσ/νίκης και στη συνέχεια σε σχολεία της Κοζάνης και της Θεσσαλίας.
  Το 1985 παντρεύτηκα  κι έκτοτε κατοικώ μόνιμα στην πόλη της Ελασσόνας. Απέκτησα δυο παιδιά, μια κόρη κι ένα γιο.
   Παράλληλα με το διδακτικό μου έργο, απ’ την αρχή της σταδιοδρομίας μου ως καθηγήτριας,  έστηνα  με κάθε  αφορμή  μαθητικές θεατρικές παραστάσεις, άλλοτε σκαρώνοντας ποιητικές συνθέσεις,  μικρά σκετσάκια και μονόπρακτα  κι άλλοτε διασκευάζοντας.. Παράλληλα έψαχνα κάθε ευκαιρία για να «συνομιλώ»  κάθε τόσο  με τη  Μούσας της Ποίησης, γεμίζοντας τα συρτάρια με κάθε λογής ποιητικές συνθέσεις.
 Στο 1ο Λύκειο Ελασσόνας, όπου εργάστηκα  τα πιο πολλά χρόνια, οι μαθητές μου μου   ‘δωσαν τη χαρά της «εξόδου» στο κοινό της πόλης μας. Παίξαμε με επιτυχία αρκετά θεατρικά έργα στην πόλη και την Επαρχία μας, βραβευτήκαμε σε μαθητικούς Θεατρικούς Αγώνες της Περιφέρειας Θεσσαλίας …κ.α. Το 2011 για τις ανάγκες της θεατρικής ομάδας μου  δημιούργησα το 1ο τρίπρακτο θεατρικό μου έργο, με τίτλο   «Σβέικ»- ελεύθερη διασκευή  μου της σατιρικής μυθιστορηματικής βιογραφίας του τσέχου συγγραφέα Γιαροσλάβ  Χάσεκ, κ.α.. 
  Συνταξιοδοτήθηκα  τον  Ιούλιο  του  2013. Απερίσπαστη πια, αποφάσισα να ολοκληρώσω  τη σχέση μου με τους δυο άσπονδους φίλους μου, το Θέατρο και την Ποίηση,  προσπαθώντας να ολοκληρώσω τα δικά μου  θεατρικά και ποιητικά  έργα. Και…. τόλμησα  να τα «βγάλω στο φως». Το 2014 δημιούργησα την ερασιτεχνική θεατρική ομάδα «Θεατροδότες»  της Ένωσης Ποντίων Επαρχίας Ελασσόνας, με την οποία ασχολούμαι ως σήμερα, τόσο με τη σκηνοθεσία και μουσική επιμέλεια των παραστάσεων, όσο και με τη συγγραφή , προσαρμογή ή διασκευή σεναρίων. Το Μάϊο του 2015   ανεβάσαμε στη σκηνή της πόλης μας  με μεγάλη επιτυχία το ιστορικό-κοινωνικό μου δράμα  «Η Τρίτη Κόρη» , έργο το οποίο έχω ήδη εκδώσει και καταθέσει και στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Με το ίδιο ,επίσης, έργο περιοδεύσαμε  στην Επαρχία μας και συμμετείχαμε  στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας  το Μάρτιο του  2016. Το Μάιο του 2016 παρουσιάσαμε  την αλληγορική σάτιρά μου «Ελληνόδασος .Gr»-(και τα δυο αυτά  έργα, ως παραστάσεις, υπάρχουν ήδη στο κανάλι μας στο yutube) . Έχω ήδη στα αρχεία μου  θεατρικές διασκευές πεζογραφημάτων   (ανέκδοτες), όπως ,θεατρική διασκευή μου του μυθιστορήματος του Κ. Θεοτόκη «Ο Κατάδικος»  και του διηγήματος του Α. Σαμαράκη «Το Διαβατήριο»…κα .                             
Όσο αφορά την Ποίηση,  αυτή διεκδικεί στο χρόνο μου  μια παράλληλη  δημιουργική πορεία, σαν μια σύντομη , αλλά ζωτική  ανάδυση ψυχικής ενέργειας, που μοιάζει με την εκπνοή στην «ανάσα» του πνεύματος . Έτσι μπορώ να περιγράψω  την ανάγκη έκφρασης  της ατομικής  οπτικής κι αισθητικής   του κόσμου….  Έως σήμερα έχω δημιουργήσει  αρκετές συλλογές ποιημάτων , έχω υπό έκδοση μία με τίτλο «Κατάθεση Δ΄», συμμετέχω στις ποιητικές σελίδες   τοπικού  ηλεκτρονικού  περιοδικού ( “enolympo.gr”) κι έχω λαβει  πρόσφατα τιμητική διάκριση για την ποιητική συλλογή μου «Σταγόνες» στον 3ο ποιητικό Διαγωνισμό «Κ.Π. Καβάφης 2017» της international Art Academy.