Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Χαρά Ρίζου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη λογοτέχνιδα, Χαρά Ρίζου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΑ ΡΙΖOY

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Θεωρώ αρκετά δύσκολο να οριστεί πλήρως και επακριβώς ο “ανοιχτός” όρος Λογοτεχνία. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία της θα διαπιστώσουμε ότι η εννοιολογική της σημασία μεταβάλλεται μέσα στον χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, εμπεριέχει μια αέναη ρήξη παλιού-νέου-μελλοντικού. 
Ωστόσο, θα απαντήσω ότι για μένα, προσωπικά, λογοτεχνία είναι η μεθοδευμένη παρουσίαση, μέσω αφηγηματικών τεχνικών, των σκέψεων, των προβληματισμών, των ψυχικών αντιδράσεων και συναισθημάτων μου. Της οπτικής μου, όσον αφορά στην αλληλεπίδραση εσωτερικού και εξωτερικού μας κόσμου και η ελεύθερη αναπαραγωγή τους με τέχνη και τεχνική. Γενικότερα, η μετουσίωση των εντυπώσεων και των εμπειριών μου σε έντεχνο, ρυθμικό λόγο. 

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Στο σημείο αυτό θα υπενθυμίσω τον ορισμό του Αριστοτέλη για την τραγωδία και μάλιστα τις τελευταίες λέξεις, όπου περιέχεται ο σκοπός:  «..δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Η ανάγνωση λογοτεχνικών έργων ευαισθητοποιεί, φορτίζει με ποικίλα συναισθήματα, «ταράζει» τον αναγνώστη, ώστε να  γίνεται κοινωνός στη δράση και την εξέλιξη του αφηγήματος. Τον ωθεί να ταυτίζεται ή να αποστασιοποιείται από το έργο και με αυτό τον τρόπο, οξύνει την πνευματική όραση, ενεργοποιεί τη φαντασία, την ενσυναίσθηση, προκαλεί προβληματισμό και συγχρόνως ψυχαγωγεί.   
Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο σύγχρονος κορεσμένος και κουρασμένος άνθρωπος, δέσμιος μιας ανιαρής καθημερινότητας, αισθάνεται την ανάγκη να δραπετεύσει. Με τη μελέτη λογοτεχνικών έργων ξεφεύγει από την αγχώδη πραγματικότητά του και περιπλανιέται σε κόσμους ποιητικούς, ουράνιους, όπου βρίσκεται σε κατάσταση θυμικής διέγερσης. Διαβάζοντας, νιώθει, συχνά, αντιμέτωπος με τον εαυτό του και οδηγείται σε σύγκρουση, ενδοσκόπηση, αυτοκριτική, με αποτέλεσμα την ανύψωση ψυχής, τη λύτρωση. 

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Πράγματι συμβαίνει και πρόκειται για ζήτημα που αφορά όχι μόνο στην ποίηση, αλλά γενικότερα στη λογοτεχνία και την ανάγνωση βιβλίων. Η  έλλειψη χρόνου και διάθεσης, εξαιτίας των υποχρεώσεων και των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, συνθέτουν τόσο φορτωμένο και φορτισμένο πρόγραμμα, μέσα στο οποίο προέχει η επιβίωση και η κάλυψη αναγκών με υλικά, κυρίως, αγαθά. Έτσι, η μελέτη της ποίησης αποτελεί περιττή πολυτέλεια. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει διάθεση να «σκοτιστεί» παραπάνω, αλλά αναζητά όλο και πιο «εύπεπτη» πνευματική τροφή και στρέφεται περισσότερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στην τηλεόραση, όπου μπορεί να ψυχαγωγηθεί και να σβήσει την κούραση της μέρας με κάτι πιο ανάλαφρο, χωρίς τον προβληματισμό και την εμβάθυνση, που απαιτεί η ποίηση. 
Όσον αφορά στο μέλλον, ευελπιστώ ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι. Ήδη έχουν αρχίσει να εκπονούνται εκπαιδευτικά προγράμματα προώθησης της φιλαναγνωσίας, που καλλιεργούν την αγάπη για το λογοτεχνικό βιβλίο. Σιγά, σιγά αρχίζουν να πληθαίνουν οι αναγνώστες, αλλά και οι συγγραφείς. Ας ελπίσουμε, λοιπόν, ότι οι επερχόμενες γενιές θα ασχολούνται περισσότερο με το διάβασμα και θα αγαπούν περισσότερο την ποιητική τέχνη.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Πράγματι, δύσκολη ερώτηση, που έχει απασχολήσει πολλούς. Ας καταθέσω και τη δική μου, θεωρητική και βιωματική άποψη. Πρώτα πρώτα, «ποιώ» σημαίνει δημιουργώ. Κάθε δημιούργημα αποτελεί ποίημα. Ως λογοτεχνικός όρος η ποίηση είναι τμήμα της λογοτεχνίας. Είναι ο λόγος, η θέαση που προκαλεί αισθητική απόλαυση, συγκίνηση, ταραχή. Είναι ελευθερία, ανάμνηση, φυγή, μέσω της οποίας παύεις να είσαι δέσμιος του παρόντος και ταξιδεύεις στο παρελθόν ή στο μέλλον. Είναι αναστοχασμός, αναχωρητισμός σε έναν άλλο, ιδεατό κόσμο. Αυτοσχεδιασμός. φιλοσοφία. Ακόμη, η μαγεία να αγγίζεις άλλους ανθρώπους, να μπαίνεις στα δικά τους ρούχα.  Ένα παιχνίδι ανάμεσα στον ποιητή και τον αναγνώστη. Συχνά, υπαινικτικό, αινιγματικό, με δικούς του κώδικες, κανόνες. Τέλος, είναι:
Πινελιές ηλιαχτίδας
Στο γκρίζο της χρυσελιάς
Οι αναμνήσεις
Χρυσαλλίδες 

Σε ματζόρε η συναυλία των πουλιών
Για τα “κύματα του Δούναβη”
Θρυαλλίδες στο μυαλό οι στίχοι 

Απόδραση  +  Απόλαυση   =  Ποίηση

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Είναι κοινότοπο, αλλά συγχρόνως αληθινό, να πω ότι από παιδάκι στο Δημοτικό ένιωθα να έχω ρυθμό μέσα μου και είχα δημιουργήσει τους πρώτους μου στίχους. Αργότερα, στην εφηβική ηλικία, έφτιαχνα στίχους συνήθως με χιούμορ, περιπαικτικούς, σατιρικούς και τους διάβαζα σε συγγενείς και φίλους, για να διασκεδάζουμε. Αργότερα, βέβαια, συνέχισα, λόγω σπουδών και επιλογών, να ασχολούμαι ευρύτερα και βαθύτερα με τη λογοτεχνία.   

6. Γιατί γράφετε;

Το ίδιο αναρωτιέμαι και εγώ πολλές φορές. Δεν μπορώ να απαντήσω με τρόπο σαφή και απόλυτο. Ακόμη, αναζητώ το γιατί. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να εκφράζω τις ιδέες μου, τους προβληματισμούς μου, όχι μόνο προφορικά, αλλά και γραπτά, αφού “scripta manent”. Πολλές φορές, γράφω, επειδή έχω ανάγκη να εναρμονίζω τις σκέψεις μου με τη μουσικότητα του λόγου και να τις μοιράζομαι. Η γραφή, πάντως, αποτελεί για μένα τρόπο ευζωίας. Είναι προβληματισμός και επικοινωνία με τον συνάνθρωπο. Είναι το αποτύπωμα της παρατήρησης, της αντίληψής μου για τον κόσμο, τη φύση, των ερωτηματικών μου σχετικά με το υπαρξιακό πρόβλημα ή τις ανθρώπινες σχέσεις. Συγχρόνως, η υπέρβαση όλων αυτών, που σίγουρα, εκτονώνει, αποδραματοποιεί και απελευθερώνει.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Η καταβύθιση στο εγώ, στο κοινωνικό είναι και γίγνεσθαι, στις  διαμορφωτικές τους διεργασίες – διαδικασίες, με συνύφανση συνειρμών. Υφαίνω σκηνικά με υλικά τον χρόνο, την πραγματικότητα, την ιστορία, τη μυθολογία, τις ανθρώπινες σχέσεις ή επιδιώξεις, ακόμη και την ίδια την ποίηση. Με άλλα λόγια, αντλώ από την ίδια τη ζωή, την οποία αναπλάθω ή μυθοποιώ μπερδεύοντας τη δική μου όραση με την οπτική των άλλων.  

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Μου αρέσει περισσότερο η ποίηση και η στιχουργική. Πρώτα – πρώτα η ποίηση, επειδή με συντομία μπορεί κανείς να αποδώσει ιδέες. Στη συμπύκνωσή της κρύβονται σπουδαία αποστάγματα σοφίας. Επίσης, προσφέρεται για αινιγματικά παιχνιδίσματα ανάμεσα στον αναγνώστη και τον ποιητή. Παράλληλα, ασχολούμαι με στιχουργική, που αγγίζει περισσότερο κόσμο. Είναι απερίγραπτα όμορφη η αίσθηση, όταν ακούω δικούς μου στίχους ντυμένους με μουσικούς ήχους και ανείπωτη η χαρά όταν κάποιοι τους σιγοτραγουδούν ή τους χορεύουν. Αισθάνομαι ότι πράγματι «συν – κινώ».

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Ομολογώ ότι έχω αρκετό έργο στα συρτάρια. Λόγω επαγγελματικών και άλλων υποχρεώσεων δεν προλαβαίνω να ρετουσάρω τα γραπτά μου, για να τα εκδώσω. Έχω ασχοληθεί αρκετά με το δοκίμιο, όπως και με το διήγημα. Παλιότερα, είχα εκδώσει σχολικά βοηθήματα με δοκίμια. Δημοσιευμένο έργο μου υπάρχει και σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο. Τελευταία, έχω εκδώσει μία ποιητική συλλογή, από τις εκδόσεις “Γαβριηλίδης”, με τίτλο “Στον αυτόματο πιλότο” και ένα βιβλίο με τίτλο “Αριθμοποιηματάκια”, για μαθητές προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Παράλληλα, όσον αφορά στη στιχουργική, στίχοι μου έχουν συμπεριληφθεί στα βιβλία cds με τίτλο: “Εδώ Αλεξάνδρεια” και “Βήματα είν’ η ζωή μας”. Πρόσφατα, έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις “Καθρέφτης Ήχων Αληθινών” το βιβλίο/cd, με τίτλο “Kύκλος στο νερό”, σε δικούς μου στίχους. 

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Στον αυτόματο πιλότο».

Η τελευταία μου ποιητική συλλογή εκδόθηκε από τις εκδόσεις “Γαβριηλίδης”. Περιέχει ποιήματα με δεξαμενή την καθημερινότητα. Όταν άρχισα να γράφω το έργο, όπως φαίνεται και από τον τίτλο, βασικός μου προβληματισμός ήταν το γεγονός ότι οι περισσότεροι από εμάς, σήμερα, πνιγμένοι στη ρουτίνα και στις πολλαπλές απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, αφηνόμαστε στο ρεύμα των καιρών και ζούμε στον “αυτόματο πιλότο”. Λειτουργούμε με βάση τις συνήθειές μας, τον μιμητισμό, το ένστικτο, την ταχύτητα, την διαρκή ένταση, με αποτέλεσμα να λαμβάνουμε αποφάσεις, να κάνουμε επιλογές ή να διεκπεραιώνουμε δραστηριότητες, χωρίς να εμβαθύνουμε πολύ, χωρίς κριτική σκέψη και αυτοσυνειδησία. 

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Επειδή, για μένα, ο ελεύθερος χρόνος είναι ανύπαρκτος, δεν έχω συγκεκριμένο ωράριο και πρόγραμμα. Σημασία, όμως, δεν έχει ο δείχτης του ρολογιού. Ασχολούμαι οποιαδήποτε ώρα. Ωστόσο, μου αρέσει να συνθέτω μες τη γαλήνη. Ο ήχος των πλήκτρων μου, λοιπόν, κορυφώνεται, συχνά, τις πολύ βραδινές ώρες, που, συνήθως, προκύπτει  χρόνος και βαθαίνει η σιωπή. 

12. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Νομίζω ότι υπάρχει υπερπαραγωγή. Παρατηρώ κάθε τόσο πληθώρα νέων τίτλων. Πιστεύω ότι η σχέση τεχνολογίας – λογοτεχνίας, πέραν του αναγραμματισμού, είναι ισχυρή όσον αφορά στην έκρηξη της έκδοσης λογοτεχνικών έργων. Μακάρι να είναι υψηλή και η ποιότητά τους. 

13. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Χρησιμοποιώ και τα δύο, αλλά προτιμώ το έντυπο. Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και στις δύο περιπτώσεις ανάγνωσης. Προσωπικά, θεωρώ το μεγάλο υπέρ του έντυπου βιβλίου ότι η σελίδα είναι πιο ευανάγνωστη από την οθόνη. Επίσης ότι μπορώ και κρατώ στο πλάι πιο εύκολα σημειώσεις και μπορώ να το μεταφέρω με ευκολία, χωρίς καλώδια ή μπαταρίες, όπου και αν βρίσκομαι. 

14.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Κάθε οδηγία, συνταγή ή συμβουλή ίσως να εκδηλώνει αντι-ποιητική ή εγωκεντρική συμπεριφορά. Το μόνο που θα μπορούσα να τονίσω είναι ότι ο χώρος, στον οποίο επιθυμεί να εισχωρήσει -ως σκαπανέας στο ποιητικό σύμπαν- δεν είναι μόνο υπέροχος, μαγικός, αλλά και δύσβατος. Πρέπει να μοχθήσει κανείς πολύ για να ωριμάσουν οι καρποί του. Για να γίνει το εγώ του καθολικό. Όμως, αξίζει! Είναι ιδιαίτερα συναρπαστική η “ποιητική περιπέτεια”. 

15. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Δεν συνηθίζω να προγραμματίζω τα επόμενα βήματά μου σε μορφή ατζέντας. Όπως ανέφερα και προηγουμένως έχω αρκετό υλικό αδημοσίευτο. Ευελπιστώ, λοιπόν, να ολοκληρώσω σύντομα την τελική επεξεργασία μιας νέας ποιητικής μου συλλογής και παράλληλα είμαι ανοιχτή σε νέες προκλήσεις και συνεργασίες.  

                                *     *     *

ΔΙΑΔΡΟΜΗ  ΣΤΟ  ΠΟΥΘΕΝΑ

(έργο της Χαράς Ρίζου) 

Η κυρία Αθηνά, νευρωτική σχεδόν με την νοικοκυροσύνη, πλήρως αφοσιωμένη στην οικογένειά της, ήθελε τα πάντα στην εντέλεια. Τα δυο της παιδιά, ο Αλέξανδρος και η Μπέτι, όπως και ο άντρας της, ο κυρ Στέφανος, υποχωρούσαν διαρκώς στις ατελείωτες ιδιοτροπίες της, όχι μόνο σχετικά με τα καθημερινά στο σπίτι, αλλά προσπαθούσαν να υπακούνε στις συμβουλές της και σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν τόσο υπερπροστατευτική, που παντού έβλεπε κινδύνους, ιδιαίτερα για τα παιδιά της. Προσπαθούσε να ελέγχει το καθετί που τα αφορούσε, επειδή πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο θα απομάκρυνε τις κακές επιρροές από τη ζωή τους. Πόσες φορές δεν είχε διώξει κάποιες «κακές παρέες» φίλων τους και πόσες άλλες τους απαγόρευε να πάνε σε διάφορες εκδηλώσεις, ως μη πρέπουσες για τα ήθη και τα έθιμα της οικογένειας. Μερικές φορές, μάταια ο κυρ Στέφανος προσπαθούσε να την πείσει ότι τα παιδιά μεγάλωσαν και θέλουν λίγη ανεξαρτησία και εμπιστοσύνη. 
Τελευταία, όμως, ο εικοσάχρονος γιος της είχε ξεφύγει από τον έλεγχό της. Αυτό την παλάβωνε. Ο Αλέξανδρος, που ήταν και δευτεροετής φοιτητής της Νομικής, εδώ και μερικές εβδομάδες έβγαινε σχεδόν καθημερινά και γυρνούσε πολύ αργά τα βράδια. Το ίδιο είχε κάνει και απόψε. Κι εκείνη, ξάγρυπνη, όπως και κάθε βράδυ, τον περίμενε στο σαλόνι βυθισμένη σε μια πολυθρόνα, με σβηστά τα φώτα.
-Πού ήσουνα; Τον ρώτησε αυταρχικά.
- Να μην σε ενδιαφέρει. 

-Μα πώς; Σε πήρα πολλές φορές στο κινητό, αλλά δεν απαντούσες. Ανησύχησα τόσο πολύ. Είναι τρεις η ώρα. Του είπε σε έντονο τόνο.
- Πρόβλημά σου.
- Τουλάχιστον να μου πεις με ποιους βγαίνεις. 
- Δεν πρόκειται. Και να μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο γιατί με κάνεις ρεζίλι στην παρέα μου.
Η κυρία Αθηνά άρχισε να τσιρίζει κλαίγοντας, σχεδόν στα όρια υστερίας. Όμως αυτό δεν φάνηκε να επηρεάζει τον Αλέξανδρο, ο οποίος πήγε κατευθείαν για ύπνο. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη τιμωρία για μια μητέρα που είχε θυσιάσει τη δική της ζωή, στο βωμό της οικογένειας, από μια τέτοια αδιαφορία.
Την επόμενη μέρα έπλεξε ένα σχέδιο στο μυαλό της. Ήταν αδιανόητο αυτό που της έκανε ο γιος της, το υπάκουο μέχρι χθες πλάσμα, που την είχε για θεό, να της μιλάει με αυθάδεια. Σίγουρα θα είχε μπλέξει με άσχημες παρέες και κουβαλούσε τη συμπεριφορά τους στο σπίτι της. 
- Αμ, θα σε κάνω εγώ να δεις, σκέφτηκε. 
Το επόμενο βράδυ, γύρω στις δέκα, ο Αλέξανδρος την χαιρέτησε και έφυγε. Εκείνη, φόρεσε, αμέσως, το καινούριο της πανωφόρι. Τυλίχτηκε στο μπεζ κασκόλ της, στα γάντια και στα σκουφιά της. Μετά βγήκε, άνοιξε την πολύχρωμη ομπρέλα της και τον πήρε από κοντά. Είχε αποκλείσει να την αντιληφθεί, μέσα στο βαθύ σκοτάδι αλλά και επειδή τα ρούχα της και η ομπρέλα της, ήταν πρωτοφορεμένα και την κάλυπταν πλήρως. 

Έφθασαν στον ηλεκτρικό, πήραν το τρένο και κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας. Ο Αλέξανδρος περπατούσε, περπατούσε και γύριζε συνέχεια σε όλο το κέντρο της πόλης. Η ώρα περνούσε και εκείνη δεν μπορούσε να καταλάβει πού θα πήγαινε ο γιος της. Είχε ξεκινήσει από την Ομόνοια, πήγε μέχρι το Σύνταγμα και ξαναγύρισε στο σημείο της αφετηρίας. Και αυτό έγινε κάμποσες φορές. Της ήταν αδύνατο να προβλέψει τον προορισμό του. Βαδίζανε χωρίς σταματημό. Κάποια στιγμή κουράστηκε. Δεν είχε φανταστεί τέτοιο περπάτημα για να φορέσει τα αθλητικά της παπούτσια. Τα πόδια της πονούσαν μέσα στις μπότες της. Είχαν εξουθενωθεί περπατώντας για το… πουθενά. 
Η ώρα έφθασε δώδεκα. Δεν άντεξε περισσότερο. Πήρε ένα ταξί και επέστρεψε στο σπίτι. Η ανησυχία της είχε φουντώσει. Ο Αλέξανδρος έκανε βόλτες κάθε βράδυ στο κέντρο της Αθήνας και για ποιο λόγο; Μήπως τον πλήρωνε κανείς για να παρακολουθεί κάποιον ή κάτι; Μήπως, είχε τρελαθεί, επειδή δεν έβρισκε παρέα και ήθελε να περνά έτσι την ώρα του; Δεν ήξερε τι να υποθέσει. Η άκρη του νήματος είχε μπλεχτεί ακόμη περισσότερο.   
Εκείνη τη νύχτα, η κυρία Αθηνά, δεν κοιμήθηκε καθόλου. Οι σκέψεις της χόρευαν στο κεφάλι της γύρω από το άλυτο γεγονός, που είχε χειροτερέψει το «πρόβλημα». Δεν τολμούσε να πει τίποτα στον άντρα της, ούτε την κόρη της, επειδή πάντα επέκριναν την αυστηρή της συμπεριφορά. Αν, όμως, μάθαιναν ότι έφθασε και στο σημείο του «ντετέκτιβ» ούτε καν μπορούσε να φανταστεί τι θα άκουγε για τις κατινιές της. Ήπιε ένα αναβράζον ντεπόν, για να απαλύνει το φριχτό της πονοκέφαλο και περίμενε ξανά τον γιο της, στη βαθιά αναπαυτική πολυθρόνα. Ο πόνος σιγά, σιγά, έγινε θυμός, ανακατεύθηκε με τις απορίες της και ξεχείλισε σε δάκρυα. 
Ο Αλέξανδρος ήρθε γύρω στις δύο και αισθανόταν ικανοποιημένος, για ό,τι έκανε στη μητέρα του. Της είπε ένα ξερό «γεια», αλλά εκείνη δεν απάντησε. Ούτε καν κουνήθηκε. Του φάνηκε περίεργο. Πήγε κοντά της. Τη σκούντησε, αλλά δεν σάλεψε. Μόνο το κεφάλι της έγειρε απότομα στο πλάι της πολυθρόνας. Ο Αλέξανδρος πανικοβλήθηκε και άρχισε να φωνάζει… Τραβούσε τα μαλλιά του όταν ο γιατρός διαπίστωσε θάνατο από οξύ εγκεφαλικό.  
Λίγο αργότερα, μες τα αναφιλητά και τις ενοχές του μονολογούσε: «Νόμιζα πως σου την έσπασα, αλλά εσύ και πάλι μας την έκανες».

Ανάνηψη

(έργο της Χαράς Ρίζου) 

Πίσω απ’ το τζάμι
Στην άσπρη μπλούζα σκούρο κόκκινο
Ράμματα φιδάκια στο στήθος

Η κραυγή ράγισε τον διάδρομο
Κι ο χειρουργός “ένιψε τας χείρας”

Μου ζήταγες νερό
Μα σου έβρεχα τα χείλη
Το βλέμμα πάγωσε στην αγαπημένη σου φιγούρα

H ευθεία γραμμή στην οθόνη 
Χαρτιά καμένα τα δικά σου αδιέξοδα

Το ασανσέρ σταμάτησε στο υπόγειο

Χλωμά σεντόνια στη σειρά
Πήλινα σαρκία για ανακύκλωση 
Μουδιάζω μπροστά στο Φάντασμα της Α-λήθειας

Γιατί με ξύπνησες ; 

Χαρά  Ρίζου
Από την ποιητική συλλογή
«Στον αυτόματο πιλότο»

Καθημερινότητα

(έργο της Χαράς Ρίζου) 

Η επιβίωση τρώει την εβδομάδα
Συναντήσεις στην εξώπορτα
Επικοινωνία κρυμμένη στα μαγνητάκια του ψυγείου

Στην ερημιά του σαλονιού απλώνω πουκάμισα

Στο μάτι της κουζίνας λιώνω τους διαπληκτισμούς
Σπεσιαλιτέ 
Καραμελωμένες Κυριακές με μυρωδιά στάχτης

Και…πάλι θρυμματίζεις τον πάγο… 
Εις Υγείαν

Χαρά  Ρίζου

Από την ποιητική συλλογή

«Στον αυτόματο πιλότο»

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΧΑΡΑΣ ΡΙΖΟΥ

Η Χαρά Ρίζου γεννήθηκε στη Μακρακώμη Φθιώτιδας και κατοικεί στον Πειραιά. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Είναι απόφοιτη του Μεταπτυχιακού Τμήματος του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης. 
Δίδαξε ως Φιλόλογος και διετέλεσε Διευθύντρια σε σχολεία Δευτεροβάθμιας  Εκπαίδευσης. Επίσης, εργάστηκε στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και στο Τμήμα Επιστημών Αγωγής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. 
Παρακολούθησε πληθώρα από προγράμματα μαθημάτων, σχετικών με εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά θέματα, όπως και θεάτρου, λογοτεχνίας, κινηματογράφου, ποιητικής γραφής και στιχουργικής τέχνης.  
Έλαβε μέρος ως Εισηγήτρια σε Διεθνή και Πανελλήνια Συνέδρια. Έχει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά, λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες. Μελοποιημένοι στίχοι της κυκλοφορούν σε Βιβλία /cds και στο διαδίκτυο. 
Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει 
•την ποιητική συλλογή με τίτλο «Στον αυτόματο πιλότο», εκδόσεις Γαβριηλίδης,  Αθήνα 2013, με θέματα σύγχρονου κοινωνικού προβληματισμού. 
•Βιβλίο με τίτλο «Αριθμοποιηματάκια», εκδόσεις Φλαούνας, Αθήνα 2009, για παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. Περιέχει στίχους και ασκήσεις που εισάγουν τους μικρούς μαθητές στον κόσμο των μαθηματικών.
•Βιβλίο /cd με τίτλο: «Κύκλος στο νερό», εκδόσεις Καθρέφτης Ήχων Αληθινών, Αθήνα 2018, που περιέχει 13 τραγούδια σε δικούς της στίχους, με ποικίλα θέματα. 
•Έχει συμμετοχή με στίχους της στα βιβλία/cdς με τίτλο: «Εδώ Αλεξάνδρεια» και «Βήματα είν’ η ζωή μας». 
Βραβεύτηκε σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2009, η Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου διοργάνωσε τιμητική εκδήλωση – αφιέρωμα για το εκπαιδευτικό και λογοτεχνικό της έργο.