Συνέντευξη με τη λογοτέχνιδα Ουρανία Σιαμορέλη - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τη Λογοτέχνιδα, Ουρανία Σιαμορέλη, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΙΑΜΟΡΕΛΗ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Λογοτεχνία είναι η τέχνη του λόγου. Η τέχνη να φορτίζεις τις λέξεις με συναίσθημα, να τις κάνεις καλαίσθητες και να τους δίνεις αξία. Η λογοτεχνία δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να αποτυπώσει την ψυχή του σ’ ένα άψυχο χαρτί και να την μοιραστεί απλόχερα με τους αναγνώστες του.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Η λογοτεχνία είναι μια όαση στη θλιβερή πραγματικότητα. Είναι το καταφύγιο της ψυχής του σύγχρονου, και όχι μόνο, ανθρώπου. Η διαφυγή του από τα προβλήματα της καθημερινότητας και η απάντηση στην υπαρξιακή του μοναξιά. Η λογοτεχνία προσφέρει ομορφιά και φως στη ζωή μας. Θεραπεύει την ψυχή και βελτιώνει την προσωπικότητά μας.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Η ποίηση είναι εξ ορισμού καλαίσθητη και γεμάτη ευαισθησία.  Δυστυχώς η εποχή μας είναι η εποχή του μινιμαλισμού και του μηδενισμού. Αποστρέψαμε το βλέμμα μας από την ομορφιά. Αυτό το βλέπουμε παντού γύρω μας, από την εικόνα των κτιρίων που μας περιβάλλουν έως τα πιο απλά, τα καθημερινά αντικείμενα που χρησιμοποιούμε. Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν θα δούμε πόσο περίτεχνα στόλιζαν οτιδήποτε, οι άνθρωποι τότε. Οι προσόψεις των κτιρίων ήταν καλαίσθητες, σκαλισμένες σαν έργα τέχνης. Στα σπιτικά υπήρχαν στρωμένα όμορφα κεντητά. Ακόμη και τα φλιτζανάκια του καφέ ήταν κομψοτεχνήματα. Πλέον δε δίνουμε βάση στην καλαισθησία.  Επικρατεί μονάχα ο προσωπικός ναρκισσισμός. Επικεντρωθήκαμε στην εξωτερική εμφάνιση του εαυτού μας και ξεχάσαμε να ομορφύνουμε και λίγο τους γύρω μας και κυρίως την ψυχή μας. Έτσι η ποίηση δε βρίσκει εύφορο έδαφος ν’ ανθίσει. Παρ’όλα αυτά είμαι αισιόδοξη γιατί υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ψυχές που λατρεύουν κι υπηρετούν την ποίηση με πάθος. Όσον αφορά το μέλλον, δε μπορώ να προβλέψω. Απλώς ελπίζω. 

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Η ποίηση για μένα είναι κάτι μαγικό, ζωντανό. Μιλάει στην ψυχή μου. Θαρρώ πως είναι η φωνή της ψυχής. Προσωπικά, όταν βρίσκομαι σε έντονη συναισθηματική φόρτιση, αποφορτίζομαι με την ποίηση. Είναι η απόλυτη κατάθεση ψυχής. Γαληνεύει κι ησυχάζει τους χτύπους της καρδιά μου. Είναι η τέχνη του λόγου στην ύψιστη μορφή της.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Η αλήθεια είναι πως από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, εκφράζομαι καλύτερα μέσω του γραπτού λόγου. Από μικρή έγραφα ποιήματα και κατέγραφα τις σκέψεις μου. Το τετραδιάκι μου ήταν ο πιο πιστός και καλός μου φίλος. Ποτέ όμως δε σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω τη δημιουργική μου φαντασία γράφοντας διηγήματα. Ποτέ δεν είχα τολμήσει να εξωτερικεύσω τον εσωτερικό μου κόσμο. Τα τελευταία χρόνια όμως η ενασχόλησή μου με το θέατρο και η παρότρυνση από μερικούς φίλους μου έδωσαν την ώθηση να το τολμήσω. Και το λάτρεψα.

6. Γιατί γράφετε;

Νομίζω πως γεννήθηκα για να γράφω. Μου αρέσει πολύ να καταγράφω τα συναισθήματά μου και οτιδήποτε απασχολεί το μυαλό και βασανίζει την καρδιά μου. Με ανακουφίζει το γράψιμο. Έπειτα θέλω να αποτυπώσω τη φαντασία μου, να της δώσω οντότητα, ζωή και να την μοιραστώ με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Εξάλλου, η φαντασία είναι το κύριο χαρακτηριστικό που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη μας. Όταν γράφω επικοινωνώ με τον εσωτερικό μου κόσμο. Είναι ιερή η στιγμή εκείνη για μένα.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Ο κόσμος που ζούμε. Οι άνθρωποι γύρω μου. Μ’ αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους. Παθιάζομαι επίσης όταν παρατηρώ τα θαύματα της φύσης. Όλα γύρω μας είναι ένα θαύμα. Με εμπνέει η πανσέληνος, το ηλιοβασίλεμα, ο ήχος της θάλασσας, η φωτιά που σιγοκαίει στο τζάκι. Με εμπνέουν τα συναισθήματα που νιώθω όταν συναναστρέφομαι με τους άλλους ανθρώπους. Γενικώς με εμπνέει η ίδια η ζωή, ο έρωτας, ο θάνατος και το μυστήριο που ακολουθεί μετά.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Λατρεύω την ποίηση. 

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Το λογοτέχνικό μου έργο είναι πολύ μικρό σαφώς, αφού μόλις πέρσι άρχισα να ασχολούμαι με το αντικείμενο. Ωστόσο είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γιατί σ’ αυτά τα πρώτα μου βήματα τα έργα μου έτυχαν αποδοχής και εκτίμησης από το κοινό. Η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα έγινε με το διήγημα «Το ταξίδι της ψυχής» το οποίο δημοσιεύτηκε από διάφορους ηλεκτρονικούς ιστότοπους στο διαδίκτυο. Στη συνέχεια το δεύτερο διήγημα μου «Αιώνια Ομορφιά» εκδόθηκε από τις εκδόσεις Βερέττα, στην ανθολογία «Ιστορίες από τα Δωδεκάνησα 2018». Επίσης ένα ποίημα μου με τίτλο «Ονείρου Υπόσχεση» συμπεριλήφθηκε στο Ποιητικό Ημερολόγιο 2019, που εκδόθηκε πρόσφατα από τις Πνοές Λόγου και Τέχνης. Κι έπεται συνέχεια.

10. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Κυρίως το βράδυ. Όταν όλα στο σπίτι ησυχάζουν. Είμαι εργαζόμενη, μητέρα και σύζυγος, οπότε ο ελεύθερος χρόνος μου κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι μηδαμινός.

11. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Είμαι της παλιάς σχολής, που λένε. θα επέλεγα σίγουρα το έντυπο βιβλίο. Μου αρέσει η νοσταλγική μυρωδιά του και τα μάτια μου απολαμβάνουν περισσότερο την ανάγνωση. Το ηλεκτρονικό βιβλίο μου φαίνεται πιο ψυχρό, αφού πρέπει να χρησιμοποιήσω κάποιο ηλεκτρονικό μέσο. Προτιμώ το βιβλίο να έχει μια ξεχωριστή οντότητα. Να μην στριμώχνεται ανάμεσα σε φακέλους με αρχεία, φωτογραφίες, προγράμματα και οτιδήποτε άλλο βρίσκεται στην οθόνη του υπολογιστή μου.

12.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Είναι λίγο οξύμωρη ερώτηση μιας και είμαι και η ίδια νέα λογοτέχνιδα. Ωστόσο θα συμβούλευα αυτούς που έχουν την ανάγκη και μπορούν να εκφράζονται μέσω του γραπτού λόγου, να τολμήσουν να εξωτερικεύσουν τον εσωτερικό τους πλούτο. Ο κόσμος μας χρειάζεται ανθρώπους με ευαισθησίες. Ας πάψουν πια να μένουν αριστουργήματα κλειδωμένα σε προσωπικά συρτάρια.

13. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

Τελευταία διάβασα το βιβλίο με τίτλο «Ζωή μετά τη ζωή» της Κate Αtkinson. Το βιβλίο αυτό περιγράφει με εξαιρετική επιτυχία τη ζωή μιας κοπέλας σε πολλές εκδοχές. Απαντάει ουσιαστικά στο ερώτημα που πολλούς μας απασχολεί, τι θα γινόταν αν υπήρχε η δυνατότητα για μια δεύτερη, τρίτη ακόμη και τέταρτη ζωή. Αν είχαμε δηλαδή τη δυνατότητα να ζήσουμε ξανά και ξανά μέχρι να καταφέρουμε να τα κάνουμε όλα σωστά.  Ήταν πραγματικά μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση.

14. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ο Νίκος Καζαντζάκης. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα.

15. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

«Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα του Ν. Καζαντζάκη και με συνεπήρε η γραφή του.

16. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Το σίγουρο είναι ότι ήρθα για να μείνω. Θα συνεχίσω να γράφω ποίηση που λατρεύω καθώς και διηγήματα. Σκοπεύω να συμμετάσχω σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ενώ σκέφτομαι, αφού λατρεύω το θέατρο, να ασχοληθώ και με τη θεατρική συγγραφή. Ήδη ετοιμάζω έναν μονόλογο, που αφορά μια γυναίκα, η οποία σε όλη της τη ζωή βρισκόταν σε άρνηση, εθελοτυφλούσε και δεν ήθελε με τίποτα να ‘ρθεί αντιμέτωπη με την αλήθεια. Τέλος, βρίσκεται σε εξέλιξη η συγγραφή ενός μυθιστορήματος που επιχειρούμε από κοινού με έναν φίλο συγγραφέα και αφορά την ιστορία μιας κοπέλας, η οποία αποφασίζει να κάνει στροφή στη ζωή της και να ακολουθήσει το όνειρό της. Πόσο εύκολο θα είναι αυτό τελικά;

                                *     *     *

ΟΝΕΙΡΟΥ ΥΠΟΣΧΕΣΗ
(έργο της Ουρανίας Σιαμορέλη) 

Μες τη ζεστή σου αγκαλιά χώθηκα με το νου μου,

η άνοιξη ήρθε και φώλιασε γλυκά στα δυο σου χέρια

κι ένιωσα οικεία κι όμορφα, γαλήνευσε η ψυχή μου,

σαν το κεφάλι μου έγειρα στο στήθος σου επάνω.

Όταν τις κόρες των ματιών σου τις κοιτώ βυθίζομαι

και χάνομαι σ' ωκεανούς του ονείρου

ξεχνώ ποιά είμαι , τι ζητώ, παραπατώ, μεθάω,

το χέρι μου απλώνω, σε ζητώ, πιάσε με σου φωνάζω.

Με το βλέμμα στα χείλη σε φιλώ,

το νέκταρ τους τρυγώ και ζω για σένα μόνο

κι ειν' το φιλί σου νόστιμο και τρυφερό,

γλυκό του παραδείσου φρούτο.

Αχ πόσα θέλω να σου πω, μα δε μου βγαίνει λέξη,

τέτοια λαχτάρα ανθρώπου νους πως να την ξεστομίσει!

Αμήχανα μονάχα σε κοιτώ για μια στιγμή, ένα λεπτό,

και σκύβω το κεφάλι.

Αχ να μπορούσα μια στιγμή το χέρι σου ν' αγγίξω

κι αν "καληνύχτα" τα χείλη μου σου λένε,

μέσα μου φωνάζω "σ' αγαπώ"

και η φωνή μου τα άστρα αγγίζει και ριγούν.

Τα βήματα μου μακριά με σέρνουν,

μα η ψυχή μου δεν κουνιέται, μένει στο πλάι σου εκεί

δεμένη σε μιαν αγκαλιά σφιχτή που δε μ αφήνει.

Μένει και τυραννιέται.

Μα ανθίζει και μοσκοβολά σαν μυγδαλιά το Μάρτη.

Απόψε θα ‘ρθω στου ονείρου σου την πόρτα

και σαν τον κλέφτη θα χωθώ

και θα σε κλέψω αγάπη μου ακριβή, ταξίδι θα σε πάρω.

Θα κλέψω από το στόμα τα φιλιά σου

και κόκκινο τον ουρανό θα βάψω.

Θα σε χαϊδέψω στο λαιμό,

αργά, σαν αύρα του ωκεανού

και στο κορμί σου ονειρικά θα ταξιδέψω.

Βαρκούλα εγώ και συ το πέλαγος μου.

Μέσα στα βάθη σου θα βυθιστώ,

μέλι γλυκό απ τους χυμούς σου θα γευτώ.

Κι όταν το φως του ήλιου μακριά μου σε πάρει,

μέρα καινούρια, ζωή καινούρια, αγάπη μου γλυκιά

την αύρα σου θα νιώθω

και τη στιγμή που πάλι τα χείλη θ' ανταμώσουνε

εκείνη θα προσμένω.

Γιατί εσύ το γιατρικό σε κάθε μου πόνο

κι ο λόγος να υπάρχω και να υπομένω.

-ΤΕΛΟΣ-

ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΑΡΕΤΗ
(έργο της Ουρανία Σιαμορέλη) 

Γεννήθηκε ο έρωτας, απόψε ξημερώματα,
είναι γλυκός και όμορφος, στα μάτια με κοιτάζει
Τον παίρνω τρυφερά στην αγκαλιά κι εκείνος
Το στήθος μου, με λαχτάρα, ψάχνει να θηλάσει.

Τόσο μικρός, τόσο εύθραυστος, μα την καρδιά μου σφάζει
Είναι αγνός και ροδαλός και μου χαμογελάει
Το δάκρυ μου στα μάγουλά αβίαστα κυλάει.

Όχι δεν πρέπει να παρασυρθώ από την ομορφιά του
Τα δόντια σφίγγω και περνώ το χέρι στο λαιμό του
Σφίγγω πολύ, πιο δυνατά με τον ομφάλιο λώρο
Κι εκείνο παλεύει όπως μπορεί, όπλο του η ματιά του
Τόσο αθώα και καθαρή , στα μάτια με καρφώνει.

Λυγίζω, δεν αντέχω πια, πέφτω γονατίζω εμπρός του
Κλαίω, σπαράζω γοερά, δε θέλω να το κάνω.
«Μα πρέπει!» φωνάζει μια φωνή από τη λογική μου
Δεν έπρεπε να γεννηθεί απ’ το δικό μου σώμα
Στον κόσμο τούτο λάθρα θέλησε να ‘ρθει
 και πρέπει του το χώμα.

Ένα μαχαίρι κοφτερό μου δίνει η ηθική μου
«Σφάξ’ το, τελείωνε, τί το κοιτάς;» ουρλιάζει στην ψυχή μου
Τα μάτια σφίγγω και με μιας καρφώνω την καρδιά του.
Τρέχει το αίμα γάργαρο και πνίγει τα όνειρά του.

Μια απόκοσμη κραυγή βγαίνει απ’ τα σωθικά μου
Απόψε που αναγκάστηκα να σφάξω το μωρό μου
Τώρα σηκώνομαι νεκρή, τα χέρια μου να πλύνω.
Μες τον καθρέφτη είμαι εκεί μα δε μ’ αναγνωρίζω.

ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
(έργο της Ουρανία Σιαμορέλη) 

Φεύγουν. Τα πάντα έρχονται και φεύγουν, γοργά.
Περνούν και χάνονται,
άνθρωποι , σκέψεις, συναισθήματα,
όλα στροβιλίζονται σ’ έναν αέναο χορό ,
πάνω από τη γη, πάνω από τον κόσμο τούτο
Και σμίγουν μακριά, στ’ αστέρια.
Παίρνουν λάμψη κι αιώνια φωτίζουν τον ουρανό.
Εγώ, εσύ, τα μάτια σου, το χαμόγελο μου,
το γέλιο του παιδιού κι η στοργική αγκαλιά της μάνας
Κι όλες οι λέξεις που ξεστόμισαν τα χείλη
Και το φορτίο, που κουβαλούσε η κάθε μια στα σπλάχνα της.
Ξεχύνονται και γίνονται αέρας, αύρα, πνοή.
Πνοή που γεμίζει την ατμόσφαιρα με ζωή.
Έτσι θα φύγουμε κι εμείς αγάπη μου.
Μια στιγμή στο χρόνο.
Έτσι, σαν αερικά, σα μια δέσμη φωτός.
Θα φύγουμε, χορεύοντας το τελευταίο μας βαλς
Και θα ‘ρθουν πεταλούδες και φύλλα φθινοπωρινά μαζί μας
και αλμυρό νερό να λούσει τις ψυχές μας
Κι εκείνος ο γλάρος που κοιτούσαμε μαζί, αγκαλιά, να σχίζει τους αιθέρες,
θα ‘ρθει κι αυτός συντροφιά,
στο αιώνιο ταξίδι χωρίς προορισμό, χωρίς αιτία.
Έτσι απλά. Απλά. Θα φύγουμε.
Καλή αντάμωση στο άπειρο. Αγάπη μου!

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΙΑΜΟΡΕΛΗ

Ονομάζομαι Σιαμορέλη Ουρανία,  γεννήθηκα το 1980 στην Αθήνα και μεγάλωσα στη Βέροια. Τα τελευταία χρόνια κατοικώ στην όμορφη Ρόδο. Είμαι παντρεμένη και μητέρα ενός κοριτσιού.
Ως καλλιτεχνική ψυχή, έψαχνα από μικρή να διοχετεύσω την ανάγκη μου να εκφράσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου. Λάτρευα το θέατρο και τη φωτογραφία. Μου άρεζε πολύ να καταγράφω ό,τι με απασχολούσε, ενώ σκάρωνα και μικρά ποιήματα.  Φυσικά όλα αυτά παρέμεναν για χρόνια στο συρτάρι μου.
Τα τελευταία χρόνια μπήκε το θέατρο στη ζωή μου, εκπληρώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα όνειρά μου. Μέσα από το θέατρο πήρα την απαιτούμενη ώθηση να εξωτερικεύσω τον εσωτερικό μου κόσμο. Έτσι άρχισα μόλις πέρσι, να γράφω διηγήματα και ποιήματα. Συμμετείχα με ένα διήγημά μου στην ανθολογία «ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ 2018» του Μάριου Βερέττα και με ένα ποίημά μου στο ποιητικό ημερολόγιο  2019 «Ονειρικές Διαβαθμίσεις» από τις εκδόσεις Πνοές Λόγου και τέχνης. Ενώ δημοσιεύτηκε ηλεκτρονικά σε διάφορους  ιστότοπους το διήγημά μου «Το ταξίδι της ψυχής». 
Αγαπημένη μου φράση είναι : «Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή, δεν είναι πράγματα!»