Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν. Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;
Λογοτεχνία για μένα είναι η τροφή για την ψυχή και το πνεύμα Αν κατορθώσει να αγγίξει έστω και έναν άνθρωπο τότε αξίζει τον κόπο η όλη προσπάθεια.
2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Στον σύγχρονο άνθρωπο που όλα ισοπεδώνονται τον ωθεί να σκεφτεί πιο πέρα από τα υλικά αγαθά και να αναρωτηθεί για τις πραγματικές αξίες της ζωής.
3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι με τα σημερινά μέσα και τις πολλές απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής ,δεν μένει χρόνος για ποίηση και φιλοσοφία.
Παλιά ο κόσμος ζούσε με πολύ πιο λίγα και κάθε τι που βίωνε το φιλοσοφούσε
Η οικογένεια καθόταν όλοι μαζί στο τραπέζι κάτι που σήμερα δεν ισχύει για τους πιο πολλούς.
Όχι γιατί δεν το θέλουν αλλά με ένα μισθό η οικογένεια δεν μπορεί πλέον να επιβίωση κι έτσι δεν είναι δυνατό.
Όσο γα το μέλλον νομίζω, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει κι η ποίηση. Οι άνθρωποι ακόμα αγαπάνε. Λυπούνται ,χαίρονται κι αυτό ακόμα δημιουργεί την ποίηση.
Παλιά ο κόσμος ζούσε με πολύ πιο λίγα και κάθε τι που βίωνε το φιλοσοφούσε
Η οικογένεια καθόταν όλοι μαζί στο τραπέζι κάτι που σήμερα δεν ισχύει για τους πιο πολλούς.
Όχι γιατί δεν το θέλουν αλλά με ένα μισθό η οικογένεια δεν μπορεί πλέον να επιβίωση κι έτσι δεν είναι δυνατό.
Όσο γα το μέλλον νομίζω, όσο θα υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει κι η ποίηση. Οι άνθρωποι ακόμα αγαπάνε. Λυπούνται ,χαίρονται κι αυτό ακόμα δημιουργεί την ποίηση.
4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Η ποίηση για μένα είναι η ίδια η ζωή. Αν δεν δημιουργώ δεν υπάρχω.
5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Ξεκίνησα να γράφω από τα 15 μου χρόνια αφορμή μια μαντινάδα κι ένα ποίημα χαρισμένο στον πρώτο μου έρωτα. Στην συνέχεια κάθε ιστορία του χωριού γεννούσε και την δημιουργία.
6. Γιατί γράφετε;
Διότι αγαπούσα πολύ τα γράμματα και λόγω του οικονομικού δεν ήταν δυνατό να σπουδάσω. Κι έτσι όλο εκείνο τα πάθος για μάθηση, βρήκε την ικανοποίηση στο γράψιμο.
7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Η πηγή για την έμπνευση είναι το κάθε τι που συνταράζει την ψυχή μου και τότε κάτι με ωθεί να το βάλω στο χαρτί.
8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Πιο πολύ ασχολούμαι με την ποίηση και αυτή είναι σε ελεύθερο στίχο, σε ρίμα. ή στην μητρική μου γλώσσα, που είναι η Κυπριακή διάλεκτος .
9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Το λογοτεχνικό μου έργο αποτελείται σε έκδοση από το μυθιστόρημα μου το μενταγιόν της ευτυχίας 4 ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν στην Νότιο Αφρική που για πολλά χρόνια ήταν η δεύτερη μου πατρίδα.
Πάρα πολλή ανέκδοτη εργασία που αποτελείται από ποίηση σε νέα Ελληνικά, και Κυπριακή διάλεκτο,Επίσης συλλογή από διηγήματα ,συλλογή παραμυθιών , το δεύτερο ανέκδοτο μυθιστόρημά μου, με τίτλο «Η απαγωγή» και το ανέκδοτο βιβλίο μου με τίτλο «Ήθη και έθιμα της Κύπρου στο πέρασμα του χρόνου »
Η Φανή μια δεκαεξάχρονη πεντάρφανη κοπέλα ,με μόνο προστάτη την γιαγιά της ζει στο χωριό και πόθος της να σπουδάσει.
Έπειτα από επέμβαση του δασκάλου της η γιαγιά πείθεται να την στείλει στο γυμνάσιο όπου πάντα ξεχωρίζει στα μαθήματα Μια οικογένεια που φθάνει ξαφνικά στο χωριό αναποδογυρίζει την ηρεμία της ζωής της καθ’ως ερωτεύεται τον μοναχογιό της πλούσιας οικογένειας κι εκείνος δεν μένει αδιάφορος μπροστά στην αγνότητα και την ομορφιά της. Όμως η Φανή τρέμει την μεγαλομανία της μητέρας του που γυρεύει πλούσια νύφη για τον γιο της . Εκείνος την καθησυχάζει αλλά ο φόβος δεν την αφήνει. Θα είναι άραγε δυνατό να ξεπεράσουν τα εμπόδια που υψώνονται ανάμεσά τους κι η αγάπη τους θα είναι αρκετά δυνατή να αντέξει στον χωρισμό τους.
Πάρα πολλή ανέκδοτη εργασία που αποτελείται από ποίηση σε νέα Ελληνικά, και Κυπριακή διάλεκτο,Επίσης συλλογή από διηγήματα ,συλλογή παραμυθιών , το δεύτερο ανέκδοτο μυθιστόρημά μου, με τίτλο «Η απαγωγή» και το ανέκδοτο βιβλίο μου με τίτλο «Ήθη και έθιμα της Κύπρου στο πέρασμα του χρόνου »
10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «ΤΟ ΜΕΝΤΑΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΊΑΣ και η ιστορία αισθηματικη ».
Έπειτα από επέμβαση του δασκάλου της η γιαγιά πείθεται να την στείλει στο γυμνάσιο όπου πάντα ξεχωρίζει στα μαθήματα Μια οικογένεια που φθάνει ξαφνικά στο χωριό αναποδογυρίζει την ηρεμία της ζωής της καθ’ως ερωτεύεται τον μοναχογιό της πλούσιας οικογένειας κι εκείνος δεν μένει αδιάφορος μπροστά στην αγνότητα και την ομορφιά της. Όμως η Φανή τρέμει την μεγαλομανία της μητέρας του που γυρεύει πλούσια νύφη για τον γιο της . Εκείνος την καθησυχάζει αλλά ο φόβος δεν την αφήνει. Θα είναι άραγε δυνατό να ξεπεράσουν τα εμπόδια που υψώνονται ανάμεσά τους κι η αγάπη τους θα είναι αρκετά δυνατή να αντέξει στον χωρισμό τους.
11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Το βράδυ αλλά αν καμιά φορά ξεπεταχτεί η έμπνευση, τότε γράφω και πάλι.
12. Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;
Πολύ δύσκολη και σπάνια ο λογοτέχνης μπορεί να επιβιώσει μόνο με το γράψιμο.
13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;
14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
Best seller σημαίνει πωλήσεις κι αυτό πολλές φορές εξαρτάται από την διαφήμιση που μπορεί να τις ανεβάσει στα ύψη.
15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Σίγουρα το έντυπο, Το ηλεκτρονικό εξίσου καλό, όμως δεν διαθέτουν όλο οι άνθρωποι ίντερνετ για να διαβάζουν το ηλεκτρονικό.
16. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Η συμβουλή μου να μην αφήνει κανένα να καταπατεί το πνεύμα του, με τα λερωμένα του πόδια. Όπως είπε κι ο Μαχάτμα Γκάντι.
17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;
Το «Η ζωή που έλειπε του Κώστα Κρεμμύδα. Ακόμα δεν το έχω τελειώσει.
18. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Νίκος Καζαντζάκης, Άγγελος Τερζάκης ,Αλκυόνη Παπαδάκη Στρατής Μυριβήλης κ.α.
19. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;
Πριγκιπέσα Ιζαμπώ
Η παναγία η γοργόνα
Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια
Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα
Αν θες να μάθεις νέα μου .του δεκαεφτάχρονου ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη
20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Μελλοντικά σχέδια δεν ξέρω. Μελλοντικά όνειρα να δω εκδομένα τα έργα μου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Σας ευχαριστώ πολύ.
* * *
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΙΘΑΚΗ
(έργο της Μαρούλλας Πανάγου)
Στα εικοσάχρονα όνειρά μας
βάλαμε φτερά
Να πετάξουν για πιο πράσινους κάμπους
Ν' αντικρίσουν άλλες πατρίδες
Σαν έφθασε ή ώρα
ν’ αφήσουμε πίσω μας την Ιθάκη
και μια υπόσχεση για γυρισμό .
Απόμεινε αιώνια να περιμένει εκπλήρωση ,
Μια ζωή αναβολή ,
παρά τον πόθο
και τέλος δεν φαίνεται
Εμείς φτωχοί μετανάστες ,
Να μην ανήκουμε στο πουθενά
Δένδρο μ'αλλού τις ρίζες
κι αλλού τραβάνε τα κλαδιά.
Παρά τα πλούσια ελέη
'τα πληρωμένα με νιάτα
και μια οικογένεια διχασμένη .
Διαφορά ιδεολογίας
που αδιαφορεί
Για το τί πραγματικά
είναι για μας
Η δικιά μας Ιθάκη.
(3ο βραβείο ποίησης Γιοχαννεσπερκ 2007 )
ΚΙΜΠΕΡΛΕΥ ΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
βάλαμε φτερά
Να πετάξουν για πιο πράσινους κάμπους
Ν' αντικρίσουν άλλες πατρίδες
Σαν έφθασε ή ώρα
ν’ αφήσουμε πίσω μας την Ιθάκη
και μια υπόσχεση για γυρισμό .
Απόμεινε αιώνια να περιμένει εκπλήρωση ,
Μια ζωή αναβολή ,
παρά τον πόθο
και τέλος δεν φαίνεται
Εμείς φτωχοί μετανάστες ,
Να μην ανήκουμε στο πουθενά
Δένδρο μ'αλλού τις ρίζες
κι αλλού τραβάνε τα κλαδιά.
Παρά τα πλούσια ελέη
'τα πληρωμένα με νιάτα
και μια οικογένεια διχασμένη .
Διαφορά ιδεολογίας
που αδιαφορεί
Για το τί πραγματικά
είναι για μας
Η δικιά μας Ιθάκη.
(3ο βραβείο ποίησης Γιοχαννεσπερκ 2007 )
ΚΙΜΠΕΡΛΕΥ ΝΟΤΙΟΣ ΑΦΡΙΚΗ
ΜΑΡΟΥΛΛΑ ΠΑΝΑΓΟΥ
ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
(έργο της Μαρούλλας Πανάγου)
Το χεράκι της αδελφής μου πιο παγωμένο στον φόβο. από το δικό μου, που το έσφιγγε σπασμωδικά . Με το άλλο με είχε αγκαλιάσει ,σκεπάζοντας τις μελανιές και τα σημάδια από το κορμάκι μου. Η αναπνοή μου σπασμωδική έβγαινε όλο και πιο δύσκολα. Πνιγμένη στο αίμα που έσταζε από το στόμα, την μύτη και τα αυτιά μου. Αποτέλεσμα από το δυνατό κτύπημα όταν με πέταξε στον τοίχο με τις χερούκλες του.
<Έλα προσπάθησε αδελφούλη μου. Μην φοβάσαι , έφυγε και βοήθησε με να σε βοηθήσω. Να φύγουμε από εδώ μέσα πριν γυρίσει>
<Πώς; >ήθελα να φωνάξω, μα η φωνή μου δεν έβγαινε .
Προσπάθησα με κόπο να μιλήσω. Να της πω να φύγει μονάχη .Σαν εγώ....Θα έφευγα για κάπου πιο μακριά .Τουλάχιστον να γλύτωνε εκείνη, από τα χέρια του κτήνους.
<Του καινούργιου μπαμπά σας >Έτσι δεν είχε πει η μητέρα.
<Να 'έχετε κι εσείς ένα μπαμπά σαν όλα τα παιδιά >
Που ανήξερε η μαμά την κόλαση που μας έριχνε ο καινούργιος μπαμπάς ,
Τότε που όλα ήταν τόσο όμορφα. . Τότε που ακόμα ζούσε ο μπαμπάς
Με πολύ κόπο τα κατάφερα να πω. <Φύγε αδε...λφούλα μου. Ασε εμέ...να. Κοίτα να ....γλυτώσεις. Κι εγώ θα έρθω όπου και να...σαι να σε βρω .Δεν θα ...τον αφή...σω να σε πει..ράξει ποτέ ξα...νά Να πλη...ρώσει...Πιο πολύ ένοιωσα τα δακρυσμένα της μάτια παρά τα είδα ,σαν το σώμα μου άρχισε να παγώνει στην κρυάδα του θανάτου που με πλησίαζε. Το αίμα στράγγιξε στις φλέβες μου κι άφησα εκεί το άψυχο σώμα μου. Άφησα εκεί τον πόνο και πέταξα. Ένα λευκό περιστέρι κι έπειτα ένοιωσα τις φτερούγες μου να μεγαλώνουν,να μεγαλώνουν κι έγινα αετόπουλο. Η Ελοήν σκαρφάλωσε στο παράθυρο του μπάνιου και βρέθηκε καθισμένη στην πλάτη μου. Κούρνιασε ανάμεσα στις φτερούγες μου και τα χεράκια της αγκάλιασαν τον λαιμό μου κι άρχισα να πετώ. .Πετούσα , πετούσα, μέχρι που φτάσαμε στης θείας τον κήπο. Την άφησα στην αυλή και ανοίγοντας τα φτερά μου βρέθηκα στην σκεπή. Τα αετίσια μου μάτια σκληρά έβλεπαν πολύ μακριά.
Η Ελοήν κτύπησε την πόρτα κι η θεία φάνηκε στο άνοιγμα. Η φρίκη στο πρόσωπό της φανερή μπρος στα βρεγμένα από το δικό μου αίμα ρούχα της. <Κοριτσάκι μου τι έπαθες; πώς βρέθηκες εδώ ; Τα ερωτήματα απανωτά σαν την έκλεινε στην αγκαλιά της.
Κοριτσάκι μου ποιος; τι έγινε; η πιο απλά ποιος σε κτύπησε;
-Εκείνος θεία ;είπε η Ελοήν και τα δάκρυα έγιναν λυγμοί.
-Κι ο αδελφός σου ;Πού είναι ο Ηρακλής;
-Τον σκότωσε... θεία μου τον βρόντηξε στον τοίχο κι ύστερα μας άφησε εκεί κι έφυγε.
-Το τέρας φαντάζομαι ,είπε η θεία και τα μάτια της έβγαλαν φλόγες οργής. Και το 'λεγα στην μάνα σου τότε ότι ήταν κάθαρμα Μα δεν άκουγε .Τώρα σίγουρα ακόμα στην δουλειά κι εκείνος όπως συνήθως μεθυσμένος . Πάμε μέσα κοριτσάκι μου να φας κάτι και να τηλεφωνήσουμε στην αστυνομία και στην μάνα σου .Από μένα θα το βρει το κάθαρμα.
Ήξερα ότι τώρα η Ελοήν ήταν απόλυτα ασφαλής . Όμως το κάθαρμα έπρεπε να πληρώσει. Κι εγώ θα ήμουν ο εκδικητής άγγελος Η θεία δίκη.
Άνοιξα τα φτερά μου , έδωσα μερικούς γύρους κι έπειτα κατεύθυνση για επιστροφή..Φθάνοντας κάθισα στο πιο ψηλό κλαδί της πασχαλιάς ,κρυμμένος στην πυκνή φυλλωσιά . .Δεν περίμενα και πολύ όταν το τέρας βγήκε βρίζοντας από την πόρτα της κουζίνας και σέρνοντας το άψυχο σώμα μου τυλιγμένο σε κάτι κουρέλια, Στο άλλο χέρι του κρατούσε το φτυάρι.
Έφτασε στην γωνιά του κήπου και βάναυσα με έριξε κάτω αν και δεν πονούσα πια.Ένα άψυχο, άχρηστο αντικείμενο, κι άρχισε το σκάψιμο.
Εγώ με τα αετίσια μου μάτια ,σκληρά σαν γρανίτη να μην χάνω ούτε μια κίνησή του, περιμένοντας υπομονετικά την στιγμή που θα 'έπρεπε να χτυπήσω.
Δεν του πήρε πολύ ώρα κι ο τάφος του ενός επί δυο μέτρων έχασκε ανοικτός . Περιμένοντας να καλύψει το έγκλημά του.
Α πίθωσε στην άκρη το φτυάρι κι έσκυψε να σηκώσει το δικό μου σώμα και τότε μπήκα στην δράση Σαν σίφουνας πέταξα κι έπεσα επάνω του .
Τα γαμψά μου νύχια χώθηκαν στην σάρκα του χεριού του με το ράμφος μου να του ξεσκίζει το μπράτσο. .Ούρλιαξε δυνατά με το αίμα να ξεπετάγεται από τις πληγές κάνοντάς τον να αμολήσει το σώμα μου, πάλι στο χώμα.
Του άφησα το χέρι κι έκανα ένα γύρω πριν δώσω το επόμενο κτύπημα. Οι φτερούγες μου δυνατές κτύπησαν στους δυο του ώμους που ο πόνος τον γονάτισε και τα νύχια μου σκόπευσαν το πρόσωπό του. Το ράμφος μου δυο φορές κτύπησε αστραπιαία τα μάτια του
Το αίμα έτρεχε ασταμάτητο τώρα και κείνος να ουρλιάζει .Έπρεπε να σωπάσει κι έτσι ακολούθησε η γλώσσα του Αυτή η γλώσσα που δεν είχε πει ένα καλό λόγο για μάς από την μέρα που πάτησε στο σπίτι μας .Κι η μάνα μου να μην πιστεύει στην κακία του .Ήταν βλέπεις ο πιο δυνατός .Εγώ μόνο δέκα χρόνων κι η Ελοήν στα εφτά της. Δυο αδύναμα παιδιά .Μα τώρα ήμουν ο εκδικητής Άγγελος
Μετά την γλώσσα τα νύχια μου μπήκαν στο στήθος του και στην ανοικτή πληγή, η καρδιά του πετάχτηκε κι έπεσε στον τάφο που είχε ανοίξει για μένα . , .Στην συνέχεια τα νύχια μου γαντζώθηκαν στα ρούχα του ,τον σήκωσα ψηλά και έπειτα τον άφησα να πέσει πάνω από την καρδιά του. Έπειτα από λίγο κάτω από την γρηγοράδα των νυχιών το χώμα σκέπασε το κουφάρι του .ΟΙ σειρήνες των περιπολικών ακούστηκαν σαν πήρα απαλά το δικό μου σώμα και από την πόρτα της κουζίνας μπήκα και το απόθεσα στο υπνοδωμάτιο .
Στην συνέχεια κρύφτηκα πάλι στο φύλλωμα της πασχαλιάς όταν οι πρώτοι αστυνομικοί μαζί με την μάνα μου μπήκαν απ' την εξώπορτα .
<Έλα προσπάθησε αδελφούλη μου. Μην φοβάσαι , έφυγε και βοήθησε με να σε βοηθήσω. Να φύγουμε από εδώ μέσα πριν γυρίσει>
<Πώς; >ήθελα να φωνάξω, μα η φωνή μου δεν έβγαινε .
Προσπάθησα με κόπο να μιλήσω. Να της πω να φύγει μονάχη .Σαν εγώ....Θα έφευγα για κάπου πιο μακριά .Τουλάχιστον να γλύτωνε εκείνη, από τα χέρια του κτήνους.
<Του καινούργιου μπαμπά σας >Έτσι δεν είχε πει η μητέρα.
<Να 'έχετε κι εσείς ένα μπαμπά σαν όλα τα παιδιά >
Που ανήξερε η μαμά την κόλαση που μας έριχνε ο καινούργιος μπαμπάς ,
Τότε που όλα ήταν τόσο όμορφα. . Τότε που ακόμα ζούσε ο μπαμπάς
Με πολύ κόπο τα κατάφερα να πω. <Φύγε αδε...λφούλα μου. Ασε εμέ...να. Κοίτα να ....γλυτώσεις. Κι εγώ θα έρθω όπου και να...σαι να σε βρω .Δεν θα ...τον αφή...σω να σε πει..ράξει ποτέ ξα...νά Να πλη...ρώσει...Πιο πολύ ένοιωσα τα δακρυσμένα της μάτια παρά τα είδα ,σαν το σώμα μου άρχισε να παγώνει στην κρυάδα του θανάτου που με πλησίαζε. Το αίμα στράγγιξε στις φλέβες μου κι άφησα εκεί το άψυχο σώμα μου. Άφησα εκεί τον πόνο και πέταξα. Ένα λευκό περιστέρι κι έπειτα ένοιωσα τις φτερούγες μου να μεγαλώνουν,να μεγαλώνουν κι έγινα αετόπουλο. Η Ελοήν σκαρφάλωσε στο παράθυρο του μπάνιου και βρέθηκε καθισμένη στην πλάτη μου. Κούρνιασε ανάμεσα στις φτερούγες μου και τα χεράκια της αγκάλιασαν τον λαιμό μου κι άρχισα να πετώ. .Πετούσα , πετούσα, μέχρι που φτάσαμε στης θείας τον κήπο. Την άφησα στην αυλή και ανοίγοντας τα φτερά μου βρέθηκα στην σκεπή. Τα αετίσια μου μάτια σκληρά έβλεπαν πολύ μακριά.
Η Ελοήν κτύπησε την πόρτα κι η θεία φάνηκε στο άνοιγμα. Η φρίκη στο πρόσωπό της φανερή μπρος στα βρεγμένα από το δικό μου αίμα ρούχα της. <Κοριτσάκι μου τι έπαθες; πώς βρέθηκες εδώ ; Τα ερωτήματα απανωτά σαν την έκλεινε στην αγκαλιά της.
Κοριτσάκι μου ποιος; τι έγινε; η πιο απλά ποιος σε κτύπησε;
-Εκείνος θεία ;είπε η Ελοήν και τα δάκρυα έγιναν λυγμοί.
-Κι ο αδελφός σου ;Πού είναι ο Ηρακλής;
-Τον σκότωσε... θεία μου τον βρόντηξε στον τοίχο κι ύστερα μας άφησε εκεί κι έφυγε.
-Το τέρας φαντάζομαι ,είπε η θεία και τα μάτια της έβγαλαν φλόγες οργής. Και το 'λεγα στην μάνα σου τότε ότι ήταν κάθαρμα Μα δεν άκουγε .Τώρα σίγουρα ακόμα στην δουλειά κι εκείνος όπως συνήθως μεθυσμένος . Πάμε μέσα κοριτσάκι μου να φας κάτι και να τηλεφωνήσουμε στην αστυνομία και στην μάνα σου .Από μένα θα το βρει το κάθαρμα.
Ήξερα ότι τώρα η Ελοήν ήταν απόλυτα ασφαλής . Όμως το κάθαρμα έπρεπε να πληρώσει. Κι εγώ θα ήμουν ο εκδικητής άγγελος Η θεία δίκη.
Άνοιξα τα φτερά μου , έδωσα μερικούς γύρους κι έπειτα κατεύθυνση για επιστροφή..Φθάνοντας κάθισα στο πιο ψηλό κλαδί της πασχαλιάς ,κρυμμένος στην πυκνή φυλλωσιά . .Δεν περίμενα και πολύ όταν το τέρας βγήκε βρίζοντας από την πόρτα της κουζίνας και σέρνοντας το άψυχο σώμα μου τυλιγμένο σε κάτι κουρέλια, Στο άλλο χέρι του κρατούσε το φτυάρι.
Έφτασε στην γωνιά του κήπου και βάναυσα με έριξε κάτω αν και δεν πονούσα πια.Ένα άψυχο, άχρηστο αντικείμενο, κι άρχισε το σκάψιμο.
Εγώ με τα αετίσια μου μάτια ,σκληρά σαν γρανίτη να μην χάνω ούτε μια κίνησή του, περιμένοντας υπομονετικά την στιγμή που θα 'έπρεπε να χτυπήσω.
Δεν του πήρε πολύ ώρα κι ο τάφος του ενός επί δυο μέτρων έχασκε ανοικτός . Περιμένοντας να καλύψει το έγκλημά του.
Α πίθωσε στην άκρη το φτυάρι κι έσκυψε να σηκώσει το δικό μου σώμα και τότε μπήκα στην δράση Σαν σίφουνας πέταξα κι έπεσα επάνω του .
Τα γαμψά μου νύχια χώθηκαν στην σάρκα του χεριού του με το ράμφος μου να του ξεσκίζει το μπράτσο. .Ούρλιαξε δυνατά με το αίμα να ξεπετάγεται από τις πληγές κάνοντάς τον να αμολήσει το σώμα μου, πάλι στο χώμα.
Του άφησα το χέρι κι έκανα ένα γύρω πριν δώσω το επόμενο κτύπημα. Οι φτερούγες μου δυνατές κτύπησαν στους δυο του ώμους που ο πόνος τον γονάτισε και τα νύχια μου σκόπευσαν το πρόσωπό του. Το ράμφος μου δυο φορές κτύπησε αστραπιαία τα μάτια του
Το αίμα έτρεχε ασταμάτητο τώρα και κείνος να ουρλιάζει .Έπρεπε να σωπάσει κι έτσι ακολούθησε η γλώσσα του Αυτή η γλώσσα που δεν είχε πει ένα καλό λόγο για μάς από την μέρα που πάτησε στο σπίτι μας .Κι η μάνα μου να μην πιστεύει στην κακία του .Ήταν βλέπεις ο πιο δυνατός .Εγώ μόνο δέκα χρόνων κι η Ελοήν στα εφτά της. Δυο αδύναμα παιδιά .Μα τώρα ήμουν ο εκδικητής Άγγελος
Μετά την γλώσσα τα νύχια μου μπήκαν στο στήθος του και στην ανοικτή πληγή, η καρδιά του πετάχτηκε κι έπεσε στον τάφο που είχε ανοίξει για μένα . , .Στην συνέχεια τα νύχια μου γαντζώθηκαν στα ρούχα του ,τον σήκωσα ψηλά και έπειτα τον άφησα να πέσει πάνω από την καρδιά του. Έπειτα από λίγο κάτω από την γρηγοράδα των νυχιών το χώμα σκέπασε το κουφάρι του .ΟΙ σειρήνες των περιπολικών ακούστηκαν σαν πήρα απαλά το δικό μου σώμα και από την πόρτα της κουζίνας μπήκα και το απόθεσα στο υπνοδωμάτιο .
Στην συνέχεια κρύφτηκα πάλι στο φύλλωμα της πασχαλιάς όταν οι πρώτοι αστυνομικοί μαζί με την μάνα μου μπήκαν απ' την εξώπορτα .
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟΥ
(έργο της Μαρούλλας Πανάγου)
Σαν κλέφτης μέσα στην νύχτα έριξα την βαλίτσα μου έξω από το παράθυρο. Βιάστηκα να απομακρυνθώ πριν με πάρουν είδηση αν και όλοι κοιμόντουσαν . Λυπήθηκα βέβαια που άφησα πίσω το λαπτοπ μου αλλά είχα το κινητό . Θα έστελνα ες εμ ες στον αγαπημένο μου μόλις φτάναμε στο σταθμό μα θα βρισκόταν εκεί να με περιμένει, όπως είχαμε συμφωνήσει .
Τα είχαμε συζητήσει όλα και μου πλήρωσε το εισιτήριο για το λεωφορείο να μην ξοδεύω τα δικά μου λεφτά.
Σαν έφευγα τα σκυλιά δεν γάβγισαν .
Πετούσα μπορώ να πω, για να ξεφύγω από την καταπίεση της οικογένειας μου που με νόμιζαν ακόμα πέντε κι όχι δεκαπέντε. Κι αυτό χάρη στον αγαπημένο μου που νόμιζα τον ήξερα χρόνια κι όχι πέντε μήνες που γίναμε φίλοι στο face book.
Κούκλος στην φωτογραφία και μου φερνόταν σαν ώριμη γυναίκα όχι σαν μωρό .Έτσι έπειτα από τον τελευταίο καβγά με την μαμά όταν δεν με άφησε να βγω την περασμένη βδομάδα το αποφάσισα. Θα πήγαινα να τον βρώ. Μόνο εκείνος με αγαπούσε και με καταλάβαινε .
Εκεί που βρισκόταν ήταν τόσο πιο ωραία από την βαρετή ζωή στην μικρή μας πόλη κι εγώ διψούσα για διασκέδαση .'Ήθελα να ζήσω! Ήμουν νέα και η νιότη με φώναζε.
Με τις σκέψεις μου ούτε που κατάλαβα πότε έφθασα στον σταθμό .Πολύ λίγοι συνεπιβάτες κι ευτυχώς όχι κανένας γνωστός για να το μαρτυρήσει όταν θα με γύρευαν οι γονείς μου.
Η διαδρομή κράτησε δέκα ώρες αν και κοιμήθηκα τις πιο πολλές και σαν πήρα την βαλίτσα μου άρχισα να κοιτώ ένα γύρω για τον αγαπημένο μου, μα πουθενά.Όλοι τελείως άγνωστοι.
Κάθισα στο παγκάκι μπροστά στην είσοδο και βγάζοντας το κινητό τον ειδοποίησα ότι είχα φτάσει .
Αγάπη μου δεν μπορώ να φύγω από την δουλειά αλλά θα σε πάρει ο πατέρας μου . Έχει σγουρά γκρίζα μαλλιά και θα σε γνωρίσει εκείνος από την κόκκινη σου μπλούζα .Ξέρει τα πάντα για μάς και μην ανησυχείς θα είναι εκεί σε πέντε λεπτά. θα σε δώ το βράδυ φιλάκια .
Δεν μου άρεσε και πολύ αλλά αφού δεν μπορούσε να λείψει από την δουλειά το δέχτηκα και χαμογέλασα στα χχχ του.
Δεν περίμενα πολύ όταν με πλησίασε ο μεσόκοπος άνδρας μα τα κατάσγουρα μαλλιά .
-Είσαι η Κάθριν ;
-Ναι ! Είστε ο μπαμπάς του Γιοχάν ;
- 'Ήρθα να σας πάρω. θέλετε κανένα αναψυκτικό πριν φύγουμε;
-Οκέι μια κόκα κόλα απάντησα αν και φοβόμουνα λίγο μαζί του .Ήταν όμως ο πατέρας του αγαπημένου μου !Δεν θα μου έκανε κακό! σκέφθηκα καθώς πήγε μέσα κι ήρθε σε λίγο με δυό ανοικτά μπουκάλια.
Μου έδωσε το ένα ,πήρε την βαλίτσα μου και την έβαλε στο πίσω μέρος του φορτηγού .Κάτι σαν αυτό που έχουν οι φαμαριέρηδες
Ήπια το αναψυκτικό μου σαν πήραμε το χάιγουέι ενώ με ρωτούσε για το σχολείο μου και σε λίγο ένοιωσα το κεφάλι να γυρίζει κι ήθελα να κάνω εμετό .
Σε παρακαλώ μπορείς να σταματήσεις ;ρώτησα κι ένοιωσα τον ιδρώτα να κυλάει στα μηνίγγια μου, τα πόδια μου σαν παράλυτα,και το αυτοκίνητο λες και γύριζε ολόκληρο.
Μια στιγμή να βγω από τον δρόμο πουλάκι μου είπε με κάτι σαν μισοχαμόγελο
κι εγώ να προσπαθώ να συγκρατήσω την αναγούλα που γινόταν όλο και πιο έντονη.
Σε δυό λεπτά έστριψε σε χωματόδρομο και σε λίγο σταμάτησε πίσω από μια συστάδα ευκαλύπτους όπου κι έσβησε το αυτοκίνητο .Εκεί μου άνοιξε την πόρτα. -Έλα να σου δώσει ο αέρας είπε κι εγώ να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου .Λες κι ήμουν μεθυσμένη. Και τότε άρχισε ο εφιάλτης σαν με πέταξε σαν άδειο σακί στο πίσω μέρος του φορτηγού κι εγώ σαν σε λήθαργο .Δεν μπορούσα να κουνηθώ αν και αισθανόμουν τα πάντα γύρω μου .Ένιωσα τα κουμπιά από την μπλούζα να πετάγονται ένα γύρω, σαν μου την ξέσκιζε βίαια με το ένα του χέρι και με το άλλο μου έβγαλε το σουτιέν.
Όχι σας παρακαλώ θα το πω στον Γιοχάν μουρμούρισα αδύναμα'
-Ποιου Γιοχάν που εγώ είμαι είπε και τα μάτια του γυάλιζαν τώρα σαν του διαβόλου ,σαν μου τραβούσε άγρια το τζιν. Το θολωμένο μυαλό μου αρνιόταν να παραδεχτεί την κατάσταση .
-Δεν μπορεί! ο Γιοχάν είναι νέος, πως μπορεί να είστε εσείς; ρώτησα
Τον είδες ποτέ σου ανόητη .Μαζί μου μίλαγες τόσο καιρό και δεν ήταν δύσκολο να βάλω κάποιου άλλου την φωτογραφία είπε σαν μου άνοιγε τα πόδια κι ένας αβάστακτος πόνος λες και με καταξέσκιζε όταν άρχισε να κουνιέται από πάνω μου .Ο εμετός μου τον κατέκλυσε σαν ήταν σκυφτός που άρχισε τις βρισιές αλλά συνέχισε το μακάβριο έργο του ενώ εγώ είχα λιποθυμήσει .
Όμως ο εφιάλτης δεν είχε τελειώσει όταν σε λίγο καινούργιος πόνος με συντάραξε κι άλλοι δυο άνδρες ήταν τώρα από πάνω μου και με ξέσχιζαν.
Με την λιποθυμία λες κι η φωνή μου ξαναγύρισε που άρχισα να ουρλιάζω σαν αρνί που το έσφαζαν και που να 'ταν τώρα το χρυσό κλουβί μου να κρυφτώ,Να μην ξαναβγώ ποτέ από κει μέσα ,μα ποιος να με άκουγε στην ερημιά.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε όταν στον χωματόδρομο φάνηκε από μακριά ένα άλλο αυτοκίνητο που ήταν κι η σωτηρία μου .
Οι βιαστές μου με πέταξαν έξω στα γρήγορα και εξαφανίστηκαν αφήνοντας με εκεί πέρα μισοπεθαμένη να αιμορραγώ ,Σύρθηκα όσο μπορούσα και άρχισα να φωνάζω βοήθεια και σε λίγο σαν σε όνειρο άκουσα τους σωτήρες μου .
Είναι ζωντανή αλλά σε σιόκ ρίξε της την κουβέρτα και να την πάρουμε στο νοσοκομείο .
Συνήλθα μετά την επέμβαση που χρειάστηκε να μου κάνουν κι οι δικοί μου εκεί μαζί με τους δυό μου σωτήρες .
Μα το κυριότερο από το λαπ-τοπ μου, μπόρεσε η αστυνομία να συλλάβει τους βιαστές μου που πόνταραν σε ανόητες μικρές σαν και μένα. Με φωτογραφίες από ηθοποιούς που ανέβαζαν στο face book, για να παρασέρνουν τα θύματά τους.
Αν και η ζωή μου δεν θα ξαναγίνει όπως πρώτα, ελπίζω η ιστορία μου να διδάξει άλλους να είναι προσεκτικοί στο ιντερνέτ και να μην εμπιστεύονται το τί βλέπουν. Πολύ πιο διαφορετικό από την πραγματικότητα και τους κινδύνους που κρύβει.
Μαρούλλα Πανάγου
Κίμπερλυ Νότιος Αφρική
Τα είχαμε συζητήσει όλα και μου πλήρωσε το εισιτήριο για το λεωφορείο να μην ξοδεύω τα δικά μου λεφτά.
Σαν έφευγα τα σκυλιά δεν γάβγισαν .
Πετούσα μπορώ να πω, για να ξεφύγω από την καταπίεση της οικογένειας μου που με νόμιζαν ακόμα πέντε κι όχι δεκαπέντε. Κι αυτό χάρη στον αγαπημένο μου που νόμιζα τον ήξερα χρόνια κι όχι πέντε μήνες που γίναμε φίλοι στο face book.
Κούκλος στην φωτογραφία και μου φερνόταν σαν ώριμη γυναίκα όχι σαν μωρό .Έτσι έπειτα από τον τελευταίο καβγά με την μαμά όταν δεν με άφησε να βγω την περασμένη βδομάδα το αποφάσισα. Θα πήγαινα να τον βρώ. Μόνο εκείνος με αγαπούσε και με καταλάβαινε .
Εκεί που βρισκόταν ήταν τόσο πιο ωραία από την βαρετή ζωή στην μικρή μας πόλη κι εγώ διψούσα για διασκέδαση .'Ήθελα να ζήσω! Ήμουν νέα και η νιότη με φώναζε.
Με τις σκέψεις μου ούτε που κατάλαβα πότε έφθασα στον σταθμό .Πολύ λίγοι συνεπιβάτες κι ευτυχώς όχι κανένας γνωστός για να το μαρτυρήσει όταν θα με γύρευαν οι γονείς μου.
Η διαδρομή κράτησε δέκα ώρες αν και κοιμήθηκα τις πιο πολλές και σαν πήρα την βαλίτσα μου άρχισα να κοιτώ ένα γύρω για τον αγαπημένο μου, μα πουθενά.Όλοι τελείως άγνωστοι.
Κάθισα στο παγκάκι μπροστά στην είσοδο και βγάζοντας το κινητό τον ειδοποίησα ότι είχα φτάσει .
Αγάπη μου δεν μπορώ να φύγω από την δουλειά αλλά θα σε πάρει ο πατέρας μου . Έχει σγουρά γκρίζα μαλλιά και θα σε γνωρίσει εκείνος από την κόκκινη σου μπλούζα .Ξέρει τα πάντα για μάς και μην ανησυχείς θα είναι εκεί σε πέντε λεπτά. θα σε δώ το βράδυ φιλάκια .
Δεν μου άρεσε και πολύ αλλά αφού δεν μπορούσε να λείψει από την δουλειά το δέχτηκα και χαμογέλασα στα χχχ του.
Δεν περίμενα πολύ όταν με πλησίασε ο μεσόκοπος άνδρας μα τα κατάσγουρα μαλλιά .
-Είσαι η Κάθριν ;
-Ναι ! Είστε ο μπαμπάς του Γιοχάν ;
- 'Ήρθα να σας πάρω. θέλετε κανένα αναψυκτικό πριν φύγουμε;
-Οκέι μια κόκα κόλα απάντησα αν και φοβόμουνα λίγο μαζί του .Ήταν όμως ο πατέρας του αγαπημένου μου !Δεν θα μου έκανε κακό! σκέφθηκα καθώς πήγε μέσα κι ήρθε σε λίγο με δυό ανοικτά μπουκάλια.
Μου έδωσε το ένα ,πήρε την βαλίτσα μου και την έβαλε στο πίσω μέρος του φορτηγού .Κάτι σαν αυτό που έχουν οι φαμαριέρηδες
Ήπια το αναψυκτικό μου σαν πήραμε το χάιγουέι ενώ με ρωτούσε για το σχολείο μου και σε λίγο ένοιωσα το κεφάλι να γυρίζει κι ήθελα να κάνω εμετό .
Σε παρακαλώ μπορείς να σταματήσεις ;ρώτησα κι ένοιωσα τον ιδρώτα να κυλάει στα μηνίγγια μου, τα πόδια μου σαν παράλυτα,και το αυτοκίνητο λες και γύριζε ολόκληρο.
Μια στιγμή να βγω από τον δρόμο πουλάκι μου είπε με κάτι σαν μισοχαμόγελο
κι εγώ να προσπαθώ να συγκρατήσω την αναγούλα που γινόταν όλο και πιο έντονη.
Σε δυό λεπτά έστριψε σε χωματόδρομο και σε λίγο σταμάτησε πίσω από μια συστάδα ευκαλύπτους όπου κι έσβησε το αυτοκίνητο .Εκεί μου άνοιξε την πόρτα. -Έλα να σου δώσει ο αέρας είπε κι εγώ να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου .Λες κι ήμουν μεθυσμένη. Και τότε άρχισε ο εφιάλτης σαν με πέταξε σαν άδειο σακί στο πίσω μέρος του φορτηγού κι εγώ σαν σε λήθαργο .Δεν μπορούσα να κουνηθώ αν και αισθανόμουν τα πάντα γύρω μου .Ένιωσα τα κουμπιά από την μπλούζα να πετάγονται ένα γύρω, σαν μου την ξέσκιζε βίαια με το ένα του χέρι και με το άλλο μου έβγαλε το σουτιέν.
Όχι σας παρακαλώ θα το πω στον Γιοχάν μουρμούρισα αδύναμα'
-Ποιου Γιοχάν που εγώ είμαι είπε και τα μάτια του γυάλιζαν τώρα σαν του διαβόλου ,σαν μου τραβούσε άγρια το τζιν. Το θολωμένο μυαλό μου αρνιόταν να παραδεχτεί την κατάσταση .
-Δεν μπορεί! ο Γιοχάν είναι νέος, πως μπορεί να είστε εσείς; ρώτησα
Τον είδες ποτέ σου ανόητη .Μαζί μου μίλαγες τόσο καιρό και δεν ήταν δύσκολο να βάλω κάποιου άλλου την φωτογραφία είπε σαν μου άνοιγε τα πόδια κι ένας αβάστακτος πόνος λες και με καταξέσκιζε όταν άρχισε να κουνιέται από πάνω μου .Ο εμετός μου τον κατέκλυσε σαν ήταν σκυφτός που άρχισε τις βρισιές αλλά συνέχισε το μακάβριο έργο του ενώ εγώ είχα λιποθυμήσει .
Όμως ο εφιάλτης δεν είχε τελειώσει όταν σε λίγο καινούργιος πόνος με συντάραξε κι άλλοι δυο άνδρες ήταν τώρα από πάνω μου και με ξέσχιζαν.
Με την λιποθυμία λες κι η φωνή μου ξαναγύρισε που άρχισα να ουρλιάζω σαν αρνί που το έσφαζαν και που να 'ταν τώρα το χρυσό κλουβί μου να κρυφτώ,Να μην ξαναβγώ ποτέ από κει μέσα ,μα ποιος να με άκουγε στην ερημιά.
Δεν ξέρω πόση ώρα πέρασε όταν στον χωματόδρομο φάνηκε από μακριά ένα άλλο αυτοκίνητο που ήταν κι η σωτηρία μου .
Οι βιαστές μου με πέταξαν έξω στα γρήγορα και εξαφανίστηκαν αφήνοντας με εκεί πέρα μισοπεθαμένη να αιμορραγώ ,Σύρθηκα όσο μπορούσα και άρχισα να φωνάζω βοήθεια και σε λίγο σαν σε όνειρο άκουσα τους σωτήρες μου .
Είναι ζωντανή αλλά σε σιόκ ρίξε της την κουβέρτα και να την πάρουμε στο νοσοκομείο .
Συνήλθα μετά την επέμβαση που χρειάστηκε να μου κάνουν κι οι δικοί μου εκεί μαζί με τους δυό μου σωτήρες .
Μα το κυριότερο από το λαπ-τοπ μου, μπόρεσε η αστυνομία να συλλάβει τους βιαστές μου που πόνταραν σε ανόητες μικρές σαν και μένα. Με φωτογραφίες από ηθοποιούς που ανέβαζαν στο face book, για να παρασέρνουν τα θύματά τους.
Αν και η ζωή μου δεν θα ξαναγίνει όπως πρώτα, ελπίζω η ιστορία μου να διδάξει άλλους να είναι προσεκτικοί στο ιντερνέτ και να μην εμπιστεύονται το τί βλέπουν. Πολύ πιο διαφορετικό από την πραγματικότητα και τους κινδύνους που κρύβει.
Μαρούλλα Πανάγου
Κίμπερλυ Νότιος Αφρική
* * *
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥ
Η Μαρούλλα Πανάγου γεννήθηκε στην Κύπρο, στο χωριό Περιστερώνα της Πάφου.
Τρεις μήνες πριν από την εισβολή των Τούρκων και τον διαμελισμό της μικρής της πατρίδας μετανάστευσε στην Νότιο Αφρική , για 44 χρόνια και τότε πήρε τον δρόμο για επαναπατρισμό. Τώρα ζεί στο μικρό χωριό της κι απολαμβάνει την ηρεμία και την αγάπη που την τριγυρίζει από παλιούς χωριανούς της , τους οποίους εκτιμά ιδιαίτερα .
Γράφει από πολύ μικρή λογοτεχνικά κείμενα και πιο πολύ ποίηση ποίηση.
Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές
Τα συναισθήματα
Απλά ανθρώπινα
Ζωντανή Κύπρος
Χθες σήμερα, αύριο .
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο “Το μενταγιόν της ευτυχίας το 2011, όπου το πρότειναν για τα κρατικά βραβεία λογοτεχνίας .
Το 1992 προσκλήθηκε επίσημα από το Υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας και έλαβε μέρος στο πρώτο συνέδριο αποδήμων λογοτεχνών που έγινε στους Δελφούς .
Έχει διακριθεί σε παγκόσμιους αναγνωρισμένους διαγωνισμούς και βραβεύτηκε , από το πνευματικό πρακτορείο Γιοχάννεσπουρκ, Την διεθνη εταιρία Ελλήνων λογοτεχνών Καναδά,από τον σύλλογο Αριστοτέλης Γερμανία απο την ΔΕΕΛ ΣΤΗΝ Αθήνα , το καφενείο των ιδεών Σαλαμίνας απο την ΕΠΝΕΚ Νοτίου Αφρικής από την ΕΠΟΚ στην Αθήνα, πνευματική συντροφιά ,Λεμεσός και πολλούς άλλους φορείς .
Έχει για έκδοση συλλογή παιδικών παραμυθιών ,συλλογή διηγημάτων για μεγάλους και τώρα επιμελεί το δεύτερο μυθιστόρημά της .
Έχει αρχίσει επίσης το τρίτο βιβλίο της με θέμα ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Συνεχίζει να γράφει κι όπως λέει Το γράψιμο είναι η ίδια η ύπαρξή της “Δίχως το γραψιμο απλά ζώ. Δεν υπάρχω”.
Τρεις μήνες πριν από την εισβολή των Τούρκων και τον διαμελισμό της μικρής της πατρίδας μετανάστευσε στην Νότιο Αφρική , για 44 χρόνια και τότε πήρε τον δρόμο για επαναπατρισμό. Τώρα ζεί στο μικρό χωριό της κι απολαμβάνει την ηρεμία και την αγάπη που την τριγυρίζει από παλιούς χωριανούς της , τους οποίους εκτιμά ιδιαίτερα .
Γράφει από πολύ μικρή λογοτεχνικά κείμενα και πιο πολύ ποίηση ποίηση.
Έχει εκδώσει 4 ποιητικές συλλογές
Τα συναισθήματα
Απλά ανθρώπινα
Ζωντανή Κύπρος
Χθες σήμερα, αύριο .
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο “Το μενταγιόν της ευτυχίας το 2011, όπου το πρότειναν για τα κρατικά βραβεία λογοτεχνίας .
Το 1992 προσκλήθηκε επίσημα από το Υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας και έλαβε μέρος στο πρώτο συνέδριο αποδήμων λογοτεχνών που έγινε στους Δελφούς .
Έχει διακριθεί σε παγκόσμιους αναγνωρισμένους διαγωνισμούς και βραβεύτηκε , από το πνευματικό πρακτορείο Γιοχάννεσπουρκ, Την διεθνη εταιρία Ελλήνων λογοτεχνών Καναδά,από τον σύλλογο Αριστοτέλης Γερμανία απο την ΔΕΕΛ ΣΤΗΝ Αθήνα , το καφενείο των ιδεών Σαλαμίνας απο την ΕΠΝΕΚ Νοτίου Αφρικής από την ΕΠΟΚ στην Αθήνα, πνευματική συντροφιά ,Λεμεσός και πολλούς άλλους φορείς .
Έχει για έκδοση συλλογή παιδικών παραμυθιών ,συλλογή διηγημάτων για μεγάλους και τώρα επιμελεί το δεύτερο μυθιστόρημά της .
Έχει αρχίσει επίσης το τρίτο βιβλίο της με θέμα ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Συνεχίζει να γράφει κι όπως λέει Το γράψιμο είναι η ίδια η ύπαρξή της “Δίχως το γραψιμο απλά ζώ. Δεν υπάρχω”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!