Συνέντευξη με τη Λογοτέχνιδα Καλλιόπη Πασχαλίδου - ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήσει μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.

Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε την Καθηγήτρια Αγγλικών και Λογοτέχνιδα, Καλλιόπη Πασχαλίδου, η οποία συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό της έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ

1. Αν έπρεπε να δώσετε έναν ορισμό για τη λογοτεχνία, ποιος θα ήταν αυτός;

Είναι η τέχνη της διάσπασης της λέξης  και η  εξόρυξη της δύναμης που κρύβει  μέσα της.

2. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;

Ομορφιά στη ζωή του. Επικοινωνία  και ζεστασιά στην μοναχικότητά του. Γνώση, για θεωρήσεις και λόγο για αναθεωρήσεις.

3. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;

Οι τέχνες εκφράζουν την εποχή τους και είναι άρρηκτα δεμένες με αυτήν. Εποχές κατά τις οποίες συνέβαιναν συνταρακτικά γεγονότα, με αγώνες , ανατροπές , μεταβατικές περιόδους ,ακόμη και η πίστη σε μεγάλες αξίες και πάθη και πόθους, η ποίηση είχε δύναμη γιατί με τον λόγο της έφτανε στις καρδιές των ανθρώπων, τους ξεσήκωνε ,μπορούσε να προκαλέσει τριγμούς και ρήγματα. Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από ένα είδος ‘κατατονίας’.Τα προβλήματα συρρικνώνονται σε οικονομικό επίπεδο και ο έλεγχος των ανθρώπων από υπαρκτούς αλλά  αθέατους εχθρούς τους καθιστά ανίκανους για αντίδραση. Η ποίηση υπάρχει  ,αλλά αφορά μικρή μερίδα ατόμων  με μεγάλη ευαισθησία ,ψυχικές και πνευματικές αντιστάσεις . Είναι περιορισμένης εμβέλειας. Για να φτάσει σε μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων θα πρέπει να υπάρξει αφύπνιση και αυτή θα επιτευχθεί όταν οι άνθρωποι αποτινάξουν τα δεσμά του ηλεκτρονικού ελέγχου που κατακλύζουν την καθημερινότητά του και επιστρέψουν στην δια ζώσης επικοινωνία.

4. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;

Μαγεία. Με συγκλονίζει η δύναμη της λέξης ,που σε επιδέξια χέρια, μπορεί να γίνει ξαφνική νεροποντή, έκρηξη ηφαιστείου,  σεισμός, να γίνει πίνακας, να γίνει μαχαίρι, να αλλάξει τον κόσμο όλο. Η ποίηση είναι η ίδια η ζωή ,η ζωή είναι ποίηση. Είναι το μάτι που μέσα από το ορατό φτάνει στο αόρατο. Το ερώτημα με ενσωματωμένη την απάντηση. Η χρυσή τομή του λόγου που περιγράφει αυτό που δεν μπορεί να περιγραφεί , η αρμονία και το χάος ταυτόχρονα.

5. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;

Περίπου εδώ και  πέντε χρόνια. Ήταν εσωτερική παρόρμηση ,σαν ξέσπασμα. Τα πρώτα διηγήματά μου τα έδειξα στον Κοσμά Χαρπαντίδη και τα ποιήματά μου στον Παπαράλη Δημήτρη γιατί δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσαν να σταθούν σαν λόγος. Και οι δυο με παρότρυναν  με ενθουσιώδη τρόπο να συνεχίζω να γράφω.

6. Γιατί γράφετε;

Για να αντέξω αυτό που δεν καταλαβαίνω, για να αντέξω αυτό που με πονάει, για να κατανοήσω  και να χωρέσω την τόση ομορφιά γύρω μου, για να σταματήσω τον χρόνο.

7. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας; 

Ένα συναίσθημα, μια εικόνα, ένα γεγονός. Ότι έχω γράψει μέχρι τώρα, είναι αυτόματη καταγραφή που έχει πυροδοτηθεί οποιαδήποτε στιγμή  και σε διάφορους χώρους, χωρίς να έχω εκ των προτέρων την πρόθεση να γράψω.

8. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;

Ποίηση.

9. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.

Κάποιες δεκάδες ποιήματα  και μερικά διηγήματα δεν είναι  λογοτεχνικό έργο, όμως  ευελπιστώ να καταφέρω να δημιουργήσω πραγματικά λογοτεχνικό έργο. Όπως προανέφερα η ποίηση με βρήκε και λειτούργησε αποτοξινωτικά πάνω μου. Ήταν σαν αντίδραση του οργανισμού μου, που για να επιβιώσει έπρεπε  να καθαρίσει από όλα αυτά που τον βάραιναν. Γι’αυτό και τα ποιήματα της συλλογής μου χαρακτηρίζονται  απο πικρία, απαισιοδοξία  και έχουν μελανά χρώματα  με ψήγματα αισιοδοξίας. Πέρα από αυτό , αυτή η παρόρμηση να γράψω μου έδωσε το έναυσμα να μελετήσω ποίηση και να αρχίζω να δουλεύω πια    πάνω  στο αυθόρμητο  ,ώστε να το μορφοποιώ με τον καλύτερο τρόπο. Δηλαδή να αρχίσω να γράφω ποίηση. Το ίδιο και με τα διηγήματά μου . Το μέχρι τώρα έργο μου είναι αδέξιο, έργο αδόκιμου τεχνίτη. Είναι όμως  η αρχή μιας πορείας ,που πιστεύω πως θα είναι μακρά.

10. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Σκάφανδρο». 

Το Σκάφανδρο ήταν ο δρόμος στην αυτογνωσία. Με στίχο το περιγράφω:

‘Σαν τον αβέβαιο αυτόχειρα που βυθίζεται στο νερό
Και πάλι πετάγεται στην επιφάνεια για μια ανάσα ακόμα,
Έτσι βυθίζομαι στην βαθειά θάλασσα του είναι μου. 
Με την ασφάλεια του σκάφανδρου καταδύομαι στα ερέβη της ψυχής μου
Και αναδύομαι ,να γεμίσω με το φως της καθημερινότητας και των απλών συνηθειών
Και πάλι βυθίζομαι και αναδύομαι , 
παίζοντας σαν βουτηχτής που ψαρεύει για να ζήσει’

Με την διττή του ιδιότητα, βαρύ  σταθερό και ασφαλές, με οδήγησε βαθειά  και χωρίς αποκλίσεις ,σε ένα στόχο. Καταδύθηκα  με ασφάλεια σε μεγάλα βάθη, βλέποντας καθαρά από τρεις πλευρές .Είχα  την δυνατότητα να πάω όσο βαθειά θέλω και να αναδυθώ χωρίς παρενέργειες. Κουρασμένη, εξουθενωμένη μα ασφαλής. 

11. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;

Κυρίως το βράδυ .Το βράδυ πάντα ήταν και είναι η ώρα που διαβάζω. Τώρα το μοιράζω στα δύο. Η επιθυμία μου όμως είναι να γράφω το χάραμα. Να απαλλαγώ από την υποχρέωση της δουλειάς  και να ξεκινώ την μέρα μου παρέα με τον ήλιο και το μολύβι.

12.  Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;

Ο λογοτέχνης ζει σ’ έναν τελείως ξεχωριστό χώρο που τον έχει  οριοθετήσει , περιχαρακώσει και  μπαινοβγαίνει σ’αυτόν κατά βούληση. Η κρίση αν εννοείτε την οικονομική, φυσικά τον έχει τελματώσει, αν περίμενε να βιοπορισθεί από την  λογοτεχνία .Όλες οι υπόλοιπες κρίσεις αποτελούν τροφή γι’αυτόν και ερέθισμα για νέο έργο.

13. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;

Πολλή μεγάλη σε όγκο, πολλή φτωχή  σε ποιότητα. Δυστυχώς και εδώ επικρατεί το star system,και το «ευφυολόγημα»  ‘αυτό θέλει ο κόσμος να διαβάζει’κατά το ‘αυτό θέλει να βλέπει, αυτό θέλει να ακούει’. Και η λογοτεχνική παραγωγή υπόκειται σε έλεγχο και προάγονται έργα που δεν ανυψώνουν παρά υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων. Ο αθέατος εχθρός που προ ανάφερα έχει πολλά ποδάρια.

14. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;

Η διαφήμιση και μόνο.

15. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε; 

Το βιβλίο φυσικά και  με τρόπο ποιητικό:

Ω βιβλίο γλυκιά συντροφιά!
Στα σκέλια σου να χωθώ,
Λαχταρώ,
Να σ’ ανοίξω πλατιά,
Τι γλυκιά μυρωδιά,
Στον μαύρο θύσανό σου 
Να χαθώ.
Τις λέξεις να ξεριζώσω
Να ξυπνάς  να  σε νιώσω
Να παθιάζομαι και να ριγώ
Της γνώσης το  μήλο 
Σαν αποκτώ. 

16.  Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;

Δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Ο καθένας χαράζει μια πορεία στην ζωή του, ας την ακολουθεί πιστά. 

17. Τώρα ας περάσουμε στην πλευρά του αναγνώστη. Ποιο είναι το τελευταίο βιβλίο που διαβάσατε;

‘Καθένας’ του Φίλιπ Ρόθ.

18. Ποια είναι τ’ αγαπημένα σας βιβλία;

‘Φιλουμένα Μαρτουράνο’ του Εντουάρντο ντε Φίλιππο, ΄Νεκρές ψυχές’ του Γκόγκολ, ‘Η κερένια κούκλα’ του Χρυστομάνου.

19. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

Ο Έσσε, Ο Γκόγκολ, ο Καρκαβίτσας, ο Κάφκα. 

20. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;

Θέλω να αφήσω το αποτύπωμά μου. Να φτάσω σε χέρια ανθρώπων και να γίνω φίλος και σύντροφος, όπως έγιναν για μένα τόσοι πολλοί στα σαρανταπέντε χρόνια που διαβάζω. Θέλω να  εξελίξω  και να εξαντλήσω τις δυνατότητές μου στον χώρο του λόγου, με αγάπη και σεβασμό στα μάτια του αναγνώστη.

*     *     *

ΓΑΡΔΕΝΙΕΣ
(ποίημα της Καλλιόπης Πασχαλίδου)

Ένα ήμουν με την γη σαν ένιωσα σκίρτημα ριγωτικό
Ροβόλημα από πουλάρι νιο στο στέρνο ποδοβολητό.
Το βλέμμα έστειλα ψηλά μες το σκοτάδι ν’ ανοίξω μια χαραγματιά
Αχτίδα φεγγαριού  ν’ αδράξω γλυκά ν’ αναστενάξω.

Σταλιά, γουλιά, γάλα φεγγαρομάννας
με στύλωσε στα πόδια ορθό
στους ώμους έριξε πέπλο αστρόσκονης ζεστό
μιας και η γης στα χαμηλά ήτανε θάλπος, συντροφιά
μα κει ψηλά ήτανε κρύα η μοναξιά.

Τρικλίζοντας αβέβαιος ένιωσα αύρα γαλανή
Και μύρισα το θηλυκό, αέρι ή εξωτικό
Σε είδα κόρη  λαξευτή με σάρκα μοσχομυριστή
Αλόγιστα σε  πήρα για ταξίδι στον βυθό
Γαρδένιες να ψαρέψουμε να σου στολίσω τον λαιμό.
Πέταλο-πέταλο ν’ ανοίγω των φιλιών σου τον λωτό
Πέταλο- πέταλο το νέκταρ να ρουφώ.

Γιατί πολύ  σ’ αγάπησα σε μια στιγμή
Για μια στιγμή για πάντα σ’ αγαπώ.

ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΡΑΣΙ
(ποίημα της Καλλιόπης Πασχαλίδου)

Ένα ποτήρι κρασί , θα ‘κανε άγια την στιγμή
Μεταλαβιά ,θυσία και πρόσφορο μαζί.
Τι είναι το στήθος ο βωμός, ο χτύπος του έρωτας εαρινός
Κι’ ο πόνος  του ,νύχτας ψυχρής καρτέρι σε νεκρό.
Εκεί στα σιωπηλά, θα’  βγαινε ο Αίολος με ασκιά
Μια να γεμίζουν, μια να σειούνται αδειανά
Θα  μας κερνά ανασεμιά βαριά ή φτερωτή
Πολύτιμη  πνοή, κοφτή, γοργή, ζωή.
Ένα ποτήρι κρασί ,σπονδή στη θάλασσά σου που θωρώ
Και ακόμη ένα, για το δικό μου το βουνό
Και η νύχτα, με γεύση αλμύρας και ελάτου μυρωδιά,
Θα κάνει τα λόγια της καρδιάς, καντήλια  ασημόδετα
Του ουρανού παρηγοριά, ν’ αναβοσβήνουν με ρυθμό τικ-τακ.

ΔΑΚΡΥ ΚΕΧΡΙΜΠΑΡΙ
(της Καλλιόπης Πασχαλίδου)

Άνοιξε τα μάτια του. Ήταν ιδρωμένος. Υγρές στάλες έπεφταν από το μέτωπο στα μάγουλά του. Πάνω ψηλά ο ουράνιος θόλος διάσπαρτος  από φωτεινά αστέρια. Ξαφνικά, σα βροχή, οι  περσείδες  άρχισαν να ξεκολλάνε. Με γρήγορες καντρίλιες κατηφόριζαν προς τη γη.

-Πέφτει ο ουρανός, σκέφτηκε. Ρίγος   διέτρεξε το κορμί του. Ανατρίχιασε! Προσπάθησε να κουνηθεί, όμως  ήταν αδύνατο. Τρόμαξε  για μια στιγμή, μετά ησύχασε. Μια απαλή μυρωδιά από ρετσίνι του γαργάλισε τα ρουθούνια. Ένιωσε τη γλύκα της. Έκλεισε πάλι τα μάτια χαλαρά.

 Η μυρωδιά τον ταξίδεψε. Βρέθηκε σ’ ένα πυκνό πευκόδασος. Περπατούσε αργά, αναπνέοντας τη δροσιά του καλοκαιριάτικου πρωινού. Το δάσος ήταν τόσο πυκνό που χρειαζόταν  να ελίσσεται με δυσκολία  ανάμεσα στα δένδρα. Και τότε άρχισε  να  χορεύει! Οι κορμοί έγιναν  κορμιά και ένα αισθησιακό   τάγκο ξεκίνησε  με μια απόκοσμη μουσική.

Tα αγκαλιάσματα  εναλλάσσονταν γρήγορα και οι τραχιές επιφάνειες των πεύκων έγιναν  απαλά σώματα λυγερόκορμων νεαρών κοριτσιών . Οι αιχμηρές πευκοβελόνες , μακριά ,  κυματιστά, μυρωδάτα μαλλιά που του χάιδευαν  το πρόσωπο καθώς  λικνιζόταν   ανάλαφρα, ελεύθερος από κανόνες και ντροπή.

‘Το τάγκο  χορεύεται με τη  καρδιά και όχι με τα πόδια,’ του είχε πει.

Άνοιξε πάλι τα μάτια. Άκουγε τώρα τη θάλασσα να παρασέρνει  απαλά  τα βότσαλα και η θλίψη πλημμύρισε το κορμί του.

Πού βρισκόταν; Πώς ήρθε εδώ; Πόσο καιρό ήταν  έτσι ξαπλωμένος; Χάθηκε! Ένα  χάσιμο θανατερό.

-Μήπως πέρασα απέναντι και γύρισα; Σκέφτηκε. Μα τότε άδικα φοβόμαστε. Ο πηγαιμός δεν είναι δύσκολος, ο γυρισμός είναι ανυπόφορος. Καλύτερα να έμενα για πάντα εκεί.

Ένα  μηχανικό χαμόγελο σα σπασμός  απλώθηκε στα χείλη του .Άρχισε   να κουνάει αργά τα δάχτυλα των χεριών του, μετά των ποδιών του. Ήθελε να σηκωθεί όμως η βαρύτητα   τον κέρδιζε.  Εκεί ξαπλωμένο στη γη τον ήθελε. Και ήταν ωραία εκεί. Ζεστά, σαν σε μια τρυφερή αγκαλιά.

Ένιωσε το σώμα του χωρίς καμιά ένταση. Όλα του τα μέλη  ελαφριά, σχεδόν άυλα. Μπορούσε να νιώσει  το σχήμα του σώματός του πάνω στο στρώμα. Ήταν απλώς ένα περίγραμμα, ένα φωτεινό περίγραμμα πάνω σ’ ένα στρώμα στο πάτωμα!

Γύρισε το κεφάλι του στα αριστερά. Δίπλα του  υπήρχε  μια πήλινη κούπα. Κάτι καιγόταν μέσα της. Έβλεπε τον χρυσοκίτρινο  καπνό να ανεβαίνει μελωδικά, χορευτικά προς τον ουρανό. Ήταν σα να έβγαινε από τα βάθη της γης  για να σμίξει με το άπειρο.

Τα μάτια του φούσκωσαν. Τα δάκρυα χύνονταν αβίαστα ,σαν σιγανή βροχή και  του έπλεναν το πρόσωπο. Άρχισε να θυμάται!

Την άφησε να φύγει  και μαζί μ’ αυτή ,άφησε να φύγει όση ζωή του απέμεινε να ζήσει. Φοβήθηκε και ο φόβος είναι θάνατος.

Την τελευταία φορά που την είδε ήταν στο λιμάνι. Εκείνη θα έπαιρνε το πλοίο. Τον κάλεσε να πάει μαζί της. Τον κάλεσε η ζωή, η ζωντάνια, το γέλιο, η αγάπη! Προτίμησε τη μιζέρια, τη συνήθεια, την αταραξία , την εγκράτεια.

 Φοβήθηκε! Πίστεψε πως ήταν γέρος , πολύ γέρος  για να τολμήσει..Όχι δεν είχε δικαίωμα αυτός. Τα ξεκινήματα αρμόζουν στα νιάτα,  η αναμονή στα γεράματα. Καμιά προσμονή , μόνο αναμονή του τέλους.

Έτσι  κρυμμένος πίσω από το μεγάλο φορτηγό, την είδε για τελευταία φορά. Μπήκε  στο  ορθάνοιχτο στόμα του πλοίου και χάθηκε στα σωθικά του . Μέσα από ένα φορτηγό ακουγόταν ένα τραγούδι.

-Eίναι   παλιό το λιμάνι, δε μπορώ πια να περιμένω

Ούτε το φίλο που έφυγε στο νησί με τα πεύκα.

Ούτε το φίλο που έφυγε  στο  νησί με τα πλατάνια.

Ούτε το φίλο που έφυγε για τ’ ανοιχτά.

Τελείωσε. Το αίμα άδειασε με μιας από το κορμί του .Έπεσε στα γόνατα  σαν  δέντρο που το χτύπησε  κεραυνός. Το κεφάλι του έγειρε και ακούμπησε στο χώμα.

Δε θυμόταν τίποτα άλλο. 

*     *     *

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ

Ονομάζομαι Πασχαλίδου Καλλιόπη. Είμαι καθ. Αγγλικών  και εργάζομαι στην πρωτοβάθμια εκ/ση στην Καβάλα. Γεννήθηκα το 1962 στον  Εύρωπο Κιλκίς. Μεγάλωσα  στην Θεσσαλονίκη, όπου και σπούδασα Αγγλική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. Ασχολούμαι με την ποίηση και γράφω διηγήματα. Έργα μου έχουν δημοσιευτεί στον ‘Εμβόλιμο’, στην ανθολογία ‘Χνάρια στο φιλιατρό των φίλων’ και στον ΄Σίσσυφο’ .Συμμετείχα στην έκδοση του φωτογραφικού λευκώματος της ‘’Δημωφέλειας'' Καβάλας ‘Περί Πηλού Ο Λόγος ΄, με τον ποιητικό υποτιτλισμό των ογδόντα φωτογραφιών του και στο ημερολόγιο των εκδόσεων Βεργίνα ‘Αχ Έρωτα!. Επίσης ποιήματά μου αναρτήθηκαν σε πολλά blogs. Το 2016 εξέδωσα  με δικά μου έξοδα την ποιητική συλλογή ‘Σκάφανδρο’. 

*     *     *

ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ: 

ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ

ΚΑΙ ΣΤΗΝ 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

ΠΑΤΗΣΕ 

ΕΔΩ!