Ο «ΚΕΦΑΛΟΣ - Το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλονιάς» έχει ξεκινήση μία νέα δράση με τίτλο: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ» και προσκαλεί όλους τους Λογοτέχνες, Ποιητές και Συγγραφείς να συμμετάσχουν σ' αυτήν (ΥΠΟΒΟΛΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ). Σκοπός της εν λόγω δράσης είναι η προβολή μέσω αφιερωμάτων και συνεντεύξεων των σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών, Ποιητών και Συγγραφέων, είτε έχουν εκδώσει κάποιο βιβλίο είτε όχι και η δημιουργία του πρώτου τόμου της «Ηλεκτρονικής Εγκυκλοπαίδειας των Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών», η οποία θα συσταθεί σε μία ανεξάρτητη ιστοσελίδα με τη μορφή ηλεκτρονικών τόμων και την έκδοση δωρεάν e-book.
Στη σημερινή μας παρουσίαση στα πλαίσια της δράσης: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ», θα σας παρουσιάσουμε τον Λογοτέχνη κ. Νίκο Σουβατζή, ο οποίος συμμετέχει στην «Εγκυκλοπαίδεια Σύγχρονων Ελλήνων Λογοτεχνών» και απάντησε στις ερωτήσεις του Δημοσιογράφου, Λογοτέχνη και Εκδότη του Περιοδικού Κέφαλος, κ. Πλούταρχου Πάστρα, για το λογοτεχνικό του έργο, τα βιβλία και τη λογοτεχνία.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΣΟΥΒΑΤΖΗ
1. Τι μπορεί να προσφέρει η λογοτεχνία στο σύγχρονο άνθρωπο;
Τροφή για σκέψη.
2. Η ποίηση στις ημέρες μας δεν έχει τη θέση που κατείχε παλαιότερα. Για ποιο λόγο πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό και πως θεωρείτε ότι θα είναι το μέλλον της;
Δεν συμφωνώ με αυτή την άποψη. Στις μέρες μας υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για την ποίηση και γράφεται καλή ποίηση. Υπάρχουν πολλές ποιητικές ομάδες, ποιητικά περιοδικά, ποιητικές ιστοσελίδες και κάθε χρόνο εκδίδεται ένας μεγάλος αριθμός ποιητικών συλλογών. Πιστεύω ότι και στο μέλλον θα εξακολουθήσει να υπάρχει ενδιαφέρον για την ποίηση.
3. Και τώρα μία δύσκολη ερώτηση. Τι σημαίνει για σας ποίηση;
Καταφύγιο.
4. Πότε ξεκινήσατε ν’ ασχολείστε με την τέχνη του λόγου και ποιος ήταν ο λόγος που σας παρότρυνε;
Ξεκίνησα πριν δέκα χρόνια γιατί ήθελα να εκφράσω σκέψεις, απόψεις και συναισθήματα.
5. Ποια είναι η πηγή της έμπνευσής σας;
Η ζωή και οι άνθρωποι.
6. Με ποιο λογοτεχνικό είδος ασχολείστε περισσότερο;
Με την πεζογραφία και την ποίηση.
7. Μιλήστε μας για το λογοτεχνικό σας έργο.
Έχω γράψει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Αναχώρηση, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Χειμερινή ισημερία και μια νουβέλα με τίτλο Μετά από χιλιάδες φεγγάρια. Επίσης έχω δημοσιεύσει ποιήματα και διηγήματά μου σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.
8. Πείτε μας λίγα λόγια για το τελευταίο σας βιβλίο που έχει τίτλο: «Μετά από χιλιάδες φεγγάρια».
Είναι μια αστυνομική νουβέλα που όπως τα περισσότερα αστυνομικά βιβλία ξεκινάει με έναν φόνο. Μια σκηνοθέτις. Λοιπόν. δολοφονείται και ένας αστυνόμος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την υπόθεση. Αφού έχουν αποκλειστεί κάποιοι ύποπτοι, ένας γνωστός του θύματος κατονομάζει ως δολοφόνο ένα πρόσωπο απ' το παρελθόν, συγκεκριμένα έναν φίλο του θύματος. Μετά από λίγο μια φίλη του ανθρώπου που κατηγορείται για τον φόνο, τού δίνει άλλοθι καταθέτοντας ότι το βράδυ του φόνου ήταν μαζί. Η υπόθεση θα περιπλακεί όταν ένα δεύτερο πρόσωπο δίνει άλλοθι στον ύποπτο. Στη συνέχεια ιστορίες απ' το παρελθόν θα έρθουν στο φως, άνθρωποι που είχαν χαθεί για χρόνια θα ξαναβρεθούν και το τέλος θα είναι απροσδόκητο.
9. Ποια είναι η αγαπημένη σας ώρα μέσα στην ημέρα που κάθεστε και γράφετε;
Η ώρα που βρίσκω ηρεμία και μπορώ να συγκεντρωθώ.
10. Πως είναι η ζωή ενός λογοτέχνη στα χρόνια της κρίσης;
Δύσκολη όπως των περισσότερων ανθρώπων.
Αν το ήξερα τα βιβλία μου θα ήταν Best Sellers.
11. Πως θα χαρακτηρίζατε τη λογοτεχνική παραγωγή σήμερα;
Παρά την κρίση είναι πολύ πλούσια και αυτό είναι ελπιδοφόρο.
12. Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός Best Seller;
13. Αν έπρεπε να επιλέξετε ανάμεσα στο έντυπο ή στο ηλεκτρονικό βιβλίο, εσείς ποιο θα επιλέγατε;
Το έντυπο.
14. Ποια συμβουλή θα δίνατε σ’ ένα νέο λογοτέχνη;
Αν έπρεπε οπωσδήποτε να δώσω μια συμβουλή αυτή θα ήταν να γράφει με την καρδιά του.
15. Τελευταία ερώτηση. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια στο χώρο της λογοτεχνίας;
Η έκδοση μιας ποιητικής συλλογής.
* * *
Χειμερινή ισημερία
(ποίημα του Νίκου Σουβατζή)
Ο κόσμος μας έγινε σκιά
κάτω από μαύρο ουρανό
Μείναμε να νοσταλγούμε αιώνια το καλοκαίρι
και τη φωτιά
που 'καιγε κάποτε στα μάτια μας
Χαμογελάμε μόνο για να θυμόμαστε
πως κάποτε είχαμε τη δύναμη να ονειρευόμαστε
Τις άγρυπνες νύχτες μας
κοιτάμε κάθε τόσο απ' το παράθυρο αν ξημέρωσε
και περιμένουμε να λάμψει ξανά εκείνος ο ήλιος
που τον λέγαμε δικό μας.
Έβρεχε. Σηκώθηκε αξημέρωτα και πήρε τους δρόμους. Χωρίς καφέ και χωρίς τσιγάρο. Τα είχε κόψει εδώ και καιρό, μαζί με όλες τις συνήθειες της παλιάς της ζωής. Ένα όνειρο την ανάγκασε να σηκωθεί άρον άρον. Στεκόταν λέει δίπλα στο παράθυρο, απέναντι απ' το κρεβάτι, και την κοιτούσε θλιμμένος. Ξύπνησε με υγρά μάτια.
Η βροχή όλο και δυνάμωνε. Στάθηκε κάτω από ένα υπόστεγο. Άνοιξε το πορτοφόλι και κοίταξε τη φωτογραφία του. “Χτες βράδυ σ' ονειρεύτηκα” μονολόγησε. Ύστερα συνέχισε να περπατάει στον λασπωμένο δρόμο μέχρι που η βροχή έγινε ψιχάλισμα. Με το πρώτο φως σταμάτησε να πάρει μια ανάσα. Σήκωσε τα μάτια στον ουρανό. Τα σύννεφα έκρυβαν τον ήλιο. Είχε ξεχάσει πώς είναι η πρωινή λιακάδα. Έτσι κι αλλιώς όλες τις μέρες τις έβλεπε συννεφιασμένες, ακόμη και αν δεν ήταν. Μετά τη σύντομη στάση ξαναπήρε τον δρόμο της. Στο μεταξύ το όνειρο δεν έλεγε να φύγει απ' το μυαλό της. Πάλευε με τις τύψεις και τη ντροπή. Σκεφτόταν την πείνα της και τα δυο παιδικά στόματα που περίμεναν στο σπίτι. Ωστόσο οι τύψεις και η ντροπή δεν έλεγαν να φύγουν. Όταν συναντούσε κάποιον γνωστό άλλαζε δρόμο. Δεν άντεχε να βλέπει στα μάτια τους τη λύπηση. Αριστερά και δεξιά του δρόμου διάχυτη δυστυχία κι από πάνω ένας ουρανός να πλακώνει την καρδιά σαν θάνατος. Ο δρόμος γινόταν όλο και πιο ανηφορικός. Ένιωσε τα γόνατά της να λυγίζουν, αλλά δεν σταμάτησε.
Όλη της η ζωή ήταν ένας ατέλειωτος δρόμος και ένας ασταμάτητος αγώνας ενάντια στον φόβο. Σε όλη της τη ζωή ο ύπνος της ήταν ανήσυχος. Γεμάτος όνειρα που στοιχειώναν το μυαλό της και εφιάλτες. Ο καθαρός ουρανός έμοιαζε να έχει εξοριστεί απ' τα όνειρά της και τον δρόμο της. Η πίκρα στα μάτια της δεν την άφηνε να τον δει. Η ζωή στη σκέψη της ήταν μια ευθεία γκρίζα γραμμή. Το χτες, το σήμερα και το αύριο ήταν αποχρώσεις του γκρι. Όταν οι άλλοι γυρνούν στο χτες για να αντέξουν το σήμερα και να ονειρευτούν το αύριο, εκείνη ένιωθε το χτες σαν μαχαιριά και το αύριο σαν απειλή. Και τώρα έπρεπε να αποχωριστεί ένα κομμάτι απ' το χτες για να επιβιώσει σήμερα. Όσο για το αύριο δεν είχε πια περιθώρια για όνειρα. Μόνο να ελπίσει μπορούσε. Όχι ότι θα είναι καλύτερο, αλλά ότι θα εξακολουθεί να επιβιώνει. Αυτή η ευθεία γκρίζα γραμμή, που στα μάτια της ήταν η ζωή, ήταν μια πληγή που ποτέ δεν έκλεινε. Τα χέρια της πήγαιναν ασυναίσθητα σ' αυτήν και όσο την ψηλάφιζαν, τόσο γινόταν πιο βαθιά και προκαλούσε περισσότερο πόνο.
Σταμάτησε για τελευταία φορά πριν φτάσει στον προορισμό της. Έβγαλε τη βέρα απ' το δάχτυλο και αφού την κράτησε για λίγο στη χούφτα, την έβαλε στην τσέπη του παλτού της. Έκλεισε για λίγο τα μάτια. Όταν τα άνοιξε πήρε μια βαθιά ανάσα και προχώρησε. Όμως το όνειρο δεν έλεγε να φύγει απ' το μυαλό της.
Αναχώρηση
(του Νίκου Σουβατζή)
(του Νίκου Σουβατζή)
Θα 'φευγε. Δεν είχε σημασία για πού. Ούτε με τι μέσο. Ούτε το ταξίδι. Απλώς δεν άντεχε άλλο. Πετάχτηκε απ' το κρεβάτι ιδρωμένος. Πλύθηκε και ντύθηκε βιαστικά. Ήπιε μια γουλιά καφέ και έτρεξε να προλάβει το λεωφορείο. Μόλις έφτασε στη στάση το είδε να απομακρύνεται. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισε όταν έφτασε στο γραφείο ήταν το οργισμένο πρόσωπο του προϊσταμένου.
-Εδώ είναι εταιρεία. Δεν είναι μαγαζί του πατέρα σου να έρχεσαι ό,τι ώρα σου καπνίσει.
Κατευθύνθηκε με σκυμμένο το κεφάλι προς το πόστο του. Σήκωσε το βλέμμα του και την είδε να του χαμογελάει. Αυτά τα πανέμορφα μπλε μάτια. Θα μπορούσε να τα κοιτάει για ώρες. Να βυθίζεται μέσα τους. Ακούμπησε το χέρι της τρυφερά πάνω στο μπράτσο του.
-Καλά είσαι;
-Και ποιος είναι καλά;
Δούλεψε για εννιά ώρες με ένα διάλειμμα είκοσι λεπτών. Απαγορεύεται να είσαι λυπημένος. Απαγορεύονται οι συζητήσεις. Απαγορεύονται οι καλημέρες. Απαγορεύονται οι φυσικές ανάγκες. Εδώ είναι εταιρεία.
Γύρισε στο σπίτι σκοτωμένος. Πήρε έναν ταξιδιωτικό οδηγό απ' τη βιβλιοθήκη. Βερολίνο. Γεωγραφική θέση: Στο βορειοανατολικό τμήμα της Γερμανίας, Έκταση: 891 τ.χ., Πληθυσμός: 3,4 εκ. κάτοικοι. Βγήκε στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Ο απέναντι πότιζε τα λουλούδια του.
-Τι γίνεται γείτονα; Πώς πάει;
-Πώς να πάει;
Άνοιξε την τηλεόραση για να μην αισθάνεται μόνος. Θόρυβος. Μόνο θόρυβος. Έβαλε ένα ποτό για να ναρκώσει τις σκέψεις του. Μόλις ήπιε το μισό μπουκάλι ο θόρυβος έγινε πιο υποφερτός. Τότε άρχισε να κλαίει σαν μωρό και να φωνάζει
-Κλέφτες. Θέλω πίσω τη ζωή μου.
Παρίσι. Γεωγραφική θέση..., Έκταση..., Πληθυσμός... Βγήκε μια βόλτα για να ξεθολώσει το μυαλό του. Κόρνες, μηχανές αυτοκινήτων, εξατμίσεις μοτοσυκλετών, γέλια, φωνές, βρισιές. Θόρυβος. Μόνο θόρυβος. Νέα Υόρκη... Έχει καμία σημασία;
Επέστρεψε στο σπίτι πιο άδειος από πριν. Ξαναβγήκε στο μπαλκόνι. Μπετό, κεραίες τηλεοράσεων, απλωμένα ρούχα και γκρίζα πρόσωπα. Άναψε τσιγάρο και το κάπνισε αργά μέχρι το φίλτρο. Ανέβηκε στην κουπαστή. Άπλωσε τα χέρια του σε έκταση και βούτηξε στο κενό.
-Ο κυβερνήτης και το πλήρωμα σας καλωσορίζουν στην πτήση μας.
Η ζωή του περνάει μπροστά απ' τα μάτια του.
-Έχει ξεκινήσει η διαδικασία της απογείωσης. Προσδεθείτε και μην καπνίζετε.
Σχολείο. Πανεπιστήμιο. Στρατός. Δουλειά. Ψυχοφάρμακα. Οι φίλοι φύγαν. Τα μάτια της. Αυτά τα πανέμορφα μπλε μάτια. Χαμογελάει.
Χτυπάει με δύναμη πάνω στην άσφαλτο. Όλα τελειώσανε. Ένας περαστικός τον βρίσκει σε μια λίμνη αίματος και καλεί ασθενοφόρο.
-Ευχαριστούμε που προτιμήσατε την εταιρεία μας και ελπίζουμε να σας ξαναδούμε σε κάποια επόμενη πτήση μας.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΝΙΚΟΥ ΣΟΥΒΑΤΖΗ
Ο Νίκος Σουβατζής γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1977. Είναι απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει εργαστεί ως συντάκτης σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα. Ασχολείται με την πεζογραφία και την ποίηση. Έχει εκδώσει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Αναχώρηση, μια ποιητική συλλογή με τίτλο Χειμερινή ισημερία και μια νουβέλα με τίτλο Μετά από χιλιάδες φεγγάρια.
* * *
* * *
ΑΝ ΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙΣ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ:
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΣΥΧΡΟΝΩΝ
ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΠΑΤΗΣΕ
ΕΔΩ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τις απόψεις σας!